Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ruzie
Wij gaan naar boven,
wij kunnen het niet aan
Weer dat geschreeuw,
een nieuw gevecht ontstaan
Wij houden onze oren dicht,
wij luisteren er niet naar
Weer dat geschreeuw,
weer dat comentaar
Wij rennen naar buiten,
wij rennen weg van hier
Wij zijn het zat,
wij willen plezier
Jij bent weg
Jij bent weg,
niet meer hier
Je liet los,
op die manier
Niemand verteld,
gewoon gegaan
Zonder afscheid,
voor jou laat
ik een traan
Waarom jij,
de lachende
Niet zo serieus,
niet de verwende
Weg ben jij
niet meer hier
Jouw as daar
in die rivier
Faalangst
Ik heb faalangst
de angst om te falen
Ik kan niet functioneren
alleen maar verdwalen
Ik durf niet te praten,
te bang voor comentaar
Ik hou niet van groepen,
en al helemaal niet
van gestaar
Altijd voel ik onzekerheid
altijd dat gestaar
Ik wil niet leven in angst
ik ben normaal, niet raar
Verlegen
Verlegen, dat ben ik
praten durf ik niet
Dan lachen ze me uit
en heb ik verdriet
Verlegen, dat ben ik
veranderen durf ik niet
Dan ben ik anders
en niemand die het ziet
Verlegen, dat ik ben
schreeuwen durf ik wel
Jullie maken me kapot
het gaat me te snel
Afspreken
Ik hou van jou
en van je lach
Ik wil je om me heen
het liefst de hele dag
Toen je er niet was
die ene keer
Brak ik in stukken
het deed teveel zeer
We moeten afspreken
gewoon een keer
En als het leuk is
doen we het weer
Wat bereik je ermee?
Discriminatie kan niet
het doet vaak pijn
Soms zou ik
anders willen zijn
Laat me alsjeblieft
zijn wie ik ben
Zeg niks tegen me
als je me niet kent
Het doet pijn als
je het wel doet
Wat bereik je ermee?
Voelt dit nou goed?
Het stille meisje
Ik wenste altijd
dat ik anders was
Niet dat hele stille
meisje van de klas
Ik wenste altijd
dat ik kon vliegen
Dat ik niemand
mij meer kon bedriegen
Ik wenste altijd
dat ik bijzonder was
Niet dat hele stille
meisje van de klas
Die jongen in de hoek
Die jongen in de hoek,
huilend omdat jij niks kan
Hij heeft geen vrienden
zijn moeder weet er niks van
Die jongen in de hoek
wou dat hij anders was
Ze vonden het stom
hij, de ''sukkel'' van de klas
Die jongen in de hoek
lachend om het leven
Geen school meer,
de vrijheid is hem gegeven
Bang voor de liefde
Bang zijn voor de liefde
en ook nog voor het leven
Elke dag die vervelende vraag
wat zal de liefde mij geven?
Elke dag is het hetzelfde
elke dag dat verdriet
Iedereen wil helpen
alleen toelaten doe jij niet
Laat ons je helpen om
deze angst te overwinnen
Als je ons toelaat
kan jij ook winnen
Hoe kan ik je vergeven?
vergeet gisteren en denk aan morgen
aan een dag zonder zorgen,
hoe kan ik je ooit vergeven.
hoe kan ik nog verder leven?
je hebt mij zoveel pijn gedaan.
je moet daar eens stil bij staan.
Mijn gezin
Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw.
Jij bent mijn man, ik ben jouw vrouw.
Jij en mijn zoontje zijn alles voor mij, echt waar.
Ik meen het echt, jullie zijn de reden dat ik nog vecht!
Het leven is al zwaar genoeg en ik ben ook maar eens mens.
Maar met jullie zijn tot de dood, dat is mijn hartenwens!
Ik hou van jullie!
Hou op!
Mensen die een stikker plakken
de stikker met vooroordelen
Ze weten niet wat ze doen
en welke gevoelens er spelen
Jij met je gemene woorden
kan diegene zijn ziel breken
Wij moeten jou aanpakken
en op je gedrag aanspreken
Zie je nu wel wat je doet?
Schelden doet dus wel pijn
Dus jij houdt nu op
met zo'n hater te zijn!
Eindelijk alleen
ik word moe van het wachten
ben jij wel diegene die ik zoek?
het zit nooit echt mee
soms dan lijk ik wel vervloekt
eindelijk zijn we alleen
zonder al dat gepraat
alleen wij tweeën
zonder al dat gehaat
mijn liefde wordt steeds sterker
maar ik blijf nog steeds bang
voel jij dit ook voor mij?
het wachten duurt te lang
Het stille meisje in de klas
Het stille meisje in de klas,
niemand weet dat ze is verwond
Ze weet niet wat ze nu wil,
in haar hart is de ergste wond
Ze doet heel erg vrolijk,
terwijl ze dat niet is
Ze denken haar te kennen
Maar wie weet dat zij
op dit moment gebroken is?
Het stille meisje in de klas,
ze moet haar keuze maken
Ze wilt het iemand vertellen,
maar het zijn niet hun zaken
Alleen
Die koude rilling
die over je rug gaat
Een traan die
je leven kapot maakt
Huilen als iedereen weg is
het meisje dat niks wil
En als iedereen weg is
in haar kussen gilt
Het komt wel goed
zegt iedereen
Maar als ze weg zijn
ben je nog steeds alleen
Tegengehouden
ik word vaak aan jou herinnerd.
soms zit je hele dagen in me hoofd.
en als je eenmaal in mijn hoofd zit,
dan krijg ik jou er niet meer uit.
met moeite en kracht blijf ik dan proberen,
maar je verlaat mijn gedachten niet.
soms lijkt het alsof je me beheert.
dat je de controle over mijn lichaam hebt genomen.
en ermee doet wat je wilt,
want jij laat mij dingen doen,
die ik nog nooit eerder heb gedaan.
van sommige dingen was ik zo zeker,
en nu ik jou ken weet ik het allemaal niet meer.
jij laat me dingen voelen en denken,
op de manier die ik nog nooit eerder heb gedaan.
door jou voel ik me me beter,
maar soms ook weer niet.
maar toch tegen beter weten in, blijf je in mijn hoofd.
ik verlang naar jou, en ik mis je zo,
maar op de een of andere manier voelt het verkeerd.
hoe verkeerd het dan ook weer voelt,
toch laat je me weer lachen.
toch moet ik dan weer aan je denken,
en toch blijf ik je dan weer missen.
na dit alles weet ik nog steeds niet wat ik moet doen.
als ik met je praat voel ik me zo fijn,
maar er zijn bepaalde dingen die me tegen houden.
Bedankt dat je er was
Bedankt dat je er was.
Dat je voor me zorgde.
Het boek waar je uit voorlas.
En je zei altijd 'tot morgen'.
De gedachte dat je er was.
En al je zorgen.
Het lijkt net of je er nog bent.
Want ik ben aan je gewend.
Maar ik weet dat het niet waar is.
Ik heb het mis.
Maar toch diep in me hart blijf je bij mij.
En ik altijd aan je zij....(L)
Samen één
Liefde maakt blij.
Liefde maakt verdriet.
Het lijkt net of liefde leeft.
Voor sommige wel, voor sommige niet.
Liefde maakt me bang om je te verliezen.
Dat je voor iemand anders zal kiezen.
Mijn hart en de jouwe zijn samen één.
Voor mij zit liefde overal om ons heen.
Verstoten
Papa,
waarom moest alles zo gaan?
Het enige wat ik vroeg was een beetje liefde,
maar dat heb je mij niet gegeven.
En nu zit ik hier met de pijn..
Het leven zal zo anders zijn,
jij bent daar en ik ben hier,
om de twee weken gaat mijn broertje naar je toe.
En ik blijf thuis, alleen, en er aan denken
dat jij mij nooit die liefde zal geven die ik van je verlang,
want jij hebt je nieuwe dochters,
wacht maar, jouw tijd komt nog,
voor je het weet ben je je andere dochter kwijt, en de rest.
Dan valt de tijd niet meer terug te draaien,
en zit jij met de pijn, die ik je gun, omdat je mij ook pijn deed!
Dit gevoel zal blijven, zolang ik niet met je praat
en jij mij niet belt om te vragen hoe het gaat.
Want je wilt me niet, en diep in je hart weet je dat!
Kapot!!
Kapot ben ik,
Kapot van dit leven,
Van alles er om heen,
Is er niet een leven te leen?
Dat beter is dan thuis..
T’ is gewoon niet meer gezellig in huis!
Hoe moet ik ze dit nu aantonen?
Moeten zij naar mij toe komen?
Zal ik naar hen toe gaan?
Al die vragen…
Wat moet je er mee?
Je kunt ze vergeten,
Je kunt ze bewaren,
Maar wat heb je er nou aan
als ze toch niet kan beantwoorden?