Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Alleen
Hoe kunnen de wonden in mijn hart helen,
als die vol zit met scheuren?
Ik heb vroeger nooit leren spelen
Daarom wil ik dit laten gebeuren!
Echte liefde heb ik nooit gekend
Heb altijd het gevoel gehad dat ik alleen ben.
Dat is hoe het is en niemand die om me geeft of me mist
Als ik er niet meer ben zal niemand het wat kunnen schelen
Daarom wil ik dat de wonden niet helen.
Het moet zijn zoals het is,
helemaal alleen op mijn begravenis.
Mamalief
Er was altijd tijd voor een knuffel,
altijd tijd voor een hartelijk woord.
Maar ik heb niet geleerd om met U te praten,
gevoelens werden niet gehoord.
Nog kost het me moeite om te zeggen,
dat u mama, mijn liefste bent.
Heel soms wil het me wel lukken,
en je ziet, u bent het van mij niet gewend.
Hoe lief is dan dat verlegen lachje,
die blik die zegt; wat moet ik hier nou mee?
Iedereen heeft de allerliefste moeder,
maar de mijne telt minimaal voor twee.
Voor mama
Deze is speciaal voor jou
omdat ik van je hou
Niemand heeft zo'n moeder als jij
of toch wel, ja wij !
Zo zorgzaam en lief
en zeker een hartendief
Zoveel meegemaakt de laatste tijd
het is gewoon een feit
Zoveel gedoe en gezeur
en bij jou alleen maar getreur
Geniet van alles om je heen
Een weekend alleen dan maar geen
Probeer het beste van je leven te maken
Laat het niet door anderen kraken
Mama de liefste en beste ben jij
En dit gedicht heb je van mij
Hartendief
Mijn mama die is super lief,
Ze is mijn hartedief!!
Leuke dingen doe ik vaak met haar,
Ze legt alles uit met een mooi gebaar!!
Lieve mama laat me niet alleen..!!
Want ik zou het super erg vinden
als je opeens verdween!
Traan ontstaan door verdriet
traen onstaan door verdriet,
ze zijn gevallen omdat jij mij verliet.
plots ben je weg gegaan,
op een briefje had je deze woorden staan.
je zei dat je nog van me hield,
maar waarom heb je deze liefde dan vernield?
ik voel me eenzaam en alleen,
ik hou van jou als geen één.
de tijd samen was zo fijn,
en weet je liefste,
jij zult altijd de enigste voor me zijn !
xx
Verliefd op je ex.
Hoe kan ik je nu zo erg missen?
Hoe heb ik me toen zo erg kunnen vergissen?
Waarom maakte ik dat besluit?
En maakte er een einde aan en maakte het uit?
Waarom deed ik jou zoveel pijn?
Maar nu wil ik weer bij jou zijn.
Ik heb spijt van de dingen die ik deed,
die kostbaretijd die ik zomaar versleet.
We zoenden laatst zomaar op het feest,
daarbij realiseerde ik mij dat ik jou zo erg mis.
Ik hoop dat ik mij niet nog eens vergis.
En dat wij ooit weer samen komen.
Maar vast is dat ergens in mijn dromen.
Jij bent het vertrouwen in mij kwijt,
maar ik heb zoveel spijt!
Het doet jou niks het laat jou koud.
Maar vergeet niet ...
dat dit meisje superveel van jou houdt!
Waarom maakte ik het uit?
Ik was dom in het verleden.
Mensen pijn doen zonder reden.
Ik dumpte jou en nam meteen met een ander.
Ik heb zo'n ontzettende spijt.
Verdorie, ik ben jou kwijt.
We zoenden laatst op het feest.
We zeiden allebei nog, 'one night stand'.
Maar toch denk ik vaak terug aan dat feest,
toen samen zijn wij zo gezellig geweest.
Samen in die kamer, samen hand in hand,
samen lopen, samen zoenen.
Het voelde gewoon zo fijn, jij en ik weer samen.
Het was of jij en ik weer met elkaar namen.
Ik heb toen zo'n grote fout gemaakt.
Waarom heb ik het toen uitgemaakt?
Nu op school doen je alsof er niks is gebeurd.
Wist je maar dat ik je mis...
Bijna een jaar geleden ging het uit.
Wat een rot gebeurtenis.
Ik hou van jou en ik mis jou.
Tranen
De sluwheid waarmee je de kamer binnensluipt
en me helemaal overweldigt met een gevoel
van over-emotie
Je beschermende muur die langzaam afbrokkelt
op de seconde waarop je beseft
waar het op staat
Wanneer je eeuwige lach verdwijnt
als sneeuw voor de zon
Het gevoel van oneindige leegte medogenloos
wordt volgepropt met
een dosis water van de kostbaarste soort,
overloopt op de plaats waar je ogen zitten
Moed & kracht
Dagen van onrust
Gevuld met pijn en verdriet.
Standaard huilde ik alleen op mijn bed,
Een andere gewoonte die kende ik niet.
Dagen van leegte en van stilte om me heen.
Mensen die boos waren,
Mensen met een hart van steen.
Niemand die ik kon vertrouwen.
Ik kon alleen nog maar mijn mond houden.
Ik was altijd stil en alleen,
Niemand stond meer voor me klaar.
Ze liepen langs en bekeken me raar.
Drugs was het enige wat ik had.
Dit betekende voor mij het verkeerde pad.
Dagen, maanden en jaren gingen voorbij.
Ik had al teveel mee gemaakt,
Ik had te veel slechte dingen gedaan ..
Ik zag de pijn en verdriet van anderen niet!
Ik was van binnen kapot,
Kon het leven niet meer aan.
Tot er een stem zei tegen mij:
''Je moet je verhaal gaan vertellen meisje,
het is tijd om weer het juiste pad op te gaan..
Je hebt geen andere mogelijkheid, anders ben je zo alles kwijt!! ''
Ik ben naar de afkickkliniek Leijenhoven gegaan
En daar stond ik dan alleen...
Het was heel speciaal,
Ik hield moed iets wat ik zelf niet had verwacht.
Maar dat kleine beetje moed gaf mij wel weer de kracht..
De kracht om een nieuw leven op te bouwen,
De kracht om de mensen weer te vertrouwen.
De kracht om te lachen en om rond te springen,
De kracht om weer lekker gek te doen en om te zingen.
Nu twee maanden later is het tijd om te gaan.
Sta midden in mijn kamer
En pak mijn laatste spulletjes in,
Het is weer tijd voor een nieuw begin!
Ik moet terug gaan naar mijn eigen bestaan.
De tranen beginnen te komen
En ik weet niet meer of dit echt is wat ik wil.
Denk even terug aan mijn verleden
En plots staat de tijd weer even stil.
Ik loop naar de spiegel toe,
Bekijk mezelf eens goed
En ik zie een ander meisje staan..
Met een lach maar ook nog met een traan.
Een traan van geluk maar ik kijk nog eens goed
En denk bij mezelf '' F*CK wat een verschil .. ''
Met de tranen op mijn gezicht loop ik de kamer uit.
Ik sta nog even stil voor de deur
En dan doe ik hem voor de laatste keer op slot,
Kijk nog wat om me heen en dan schreeuw ik voluit:
'' Ik ben er klaar voor, wereld kom maar op…
Want nu krijg je me echt nooit meer KAPOT!! ''
Voor altijd en langer?
Kijk, je zegt nou wel; "Ja dit gaat tot het einde.''
maar wie weet wat de toekomst brengt, schat?
Kijk, je zegt nou wel; "Later worden we rijk."
maar waarom rijk als je liefde kunt geven, schat?
Op sommige momenten kan ik geen hoogte van je krijgen,
dan ben je boos op dingen die nergens op slaan.
Ik weet het, jij kunt er ook niks aan doen.
Het is die agressie van je.
Soms denk ik; "dit gaat niet meer verder.''
Maar schatje, ik hou van jou en ik wil niet opgeven.
Er zijn dingen van mij die jij niet weet,
omdat ik er nog steeds na zeven maanden niet voor uit durf te komen,
bang dat je boos zal worden en me laat vallen.
Maar schat, er zijn ook vast wel dingen,
die jij na zeven maanden ook nog steeds niet durft te vertellen.
Want er zijn in mijn verleden aardig veel dingen gebeurd,
waar ik liever van heb dat ik ze bij me heb en niemand vertel.
Niet dat ik je niet vertrouw, maar het idee gewoon.
Hoe ik mijn gevoel uit op een blaadje is raar, zeg jij,
maar anders blijft het in me
net zoals jij blowt om je pijn en verdriet weg te werken,
schrijf ik het van me af.
Kijk, en ik praat nog wel eens maar niet met jou en dat spijt me,
maar ik kan dat niet want je was als een broer voor me.
Ik heb nog wel eens het idee dat je niet met me gaat,
omdat je me leuk vindt, omdat ik dertien ben en jij zestien; bijna zeventien.
Maar waarom zou je dan met me gaan?
Voor de seks, nee want ik wil nog niet.
maar waarom blijf je dan nog bij me?
omdat je van me houdt, hoop ik.
Stiekem weet ik ergens, tuurlijk doe je dat.
maar er zijn altijd twijfels.
En toch hoop ik dat wij samen zijn,
tot ik er niet meer ben.
Vandaag precies zeven maandjes met jou,
maar daar moet het niet bij blijven.
Kijk, ik geloof niet in; voor altijd, bij vriendjes.
Maar bij jou is het anders, jij geeft me een fijn gevoel.
Dat gevoel wil ik voor altijd hebben.
Ik geloof in jou en je liefde.
Lieve mama.
lieve mama,
een sterk iemand, ja dat ben jij.
jij neemt mijn tranen weg,
jij zorgt dat ik vrolijk ben.
misschien zeg ik het niet vaak,
maar mama ik hou van jou.
lieve mama,
dit, ja dit is voor jou.
een speciaal iemand,
verdient ook iets speciaals.
misschien zeg ik het niet vaak,
maar mama, bedankt voor alles.
lieve mama,
helaas, ja helaas,
komt er een einde aan.
maar laten we die nog even uitstellen,
we hebben nog een hoop dingen om samen mee te maken.
misschien zeg ik het niet vaak,
maar mama, ik wil je nooit meer kwijt.
Hoe ik leef.
Sommige mensen weten niet waarom ze leven,
maar ik leef voor de mensen die om me geven
die me lief hebben zoals ik zelf ben.
voor die mensen hoef ik niet te veranderen,
dat zijn de mensen die veel voor mij betekenen.
de liefde van m'n leven, de vrienden die om me geven
zoveel redenen om te leven en alles te geven.
alles verandert elke dag, je merkt er niet veel van
omdat je druk bezig bent,
met het lief hebben van je dierbare,
die hetzelfde terug doen.
Alles hetzelfde.
was alles maar gewoon hetzelfde als vroeger,
dat je overal rustig kon spelen
zonder nagefloten te worden.
was het maar weer als vroeger,
niet bang te hoeven zijn als meisje,
om 's avonds alleen op straat te lopen.
was het maar weer als vroeger,
niet bang te hoeven zijn als meisje,
om als h**r uit gemaakt te worden.
was het maar weer als vroeger,
zonder pijn & verdriet.
maar zo is het leven niet.
De nacht.
Het is donker om d'r heen, ze hoort geen geluid,
nadenkend waar ze is.
alles om d'r heen is zwart, ze ziet niks en ze hoort niks.
ze is moe maar kan niet slapen,
bang voor hem die haar altijd pijn doet.
ze hoort voetstappen op de gang,
niet wetend wie dat is.
ze trekt de dekens een stuk over haar hoofd heen.
de voetstappen komen steeds dichterbij,
ze is bang, bang om weer pijn te hebben.
bang om samen in één bed te liggen,
bang om altijd nog haar mond te houden.
ze blijft luisteren naar de voetstappen,
ze hoort de deur opengaan maar durft niet te kijken.
een gemene lach hoort ze,
ze weet het weer ; ze is thuis in haar kamer.
met een man die in haar deuropening staat,
ze moet van angst huilen, ze krijgt een klap.
ze kan niet schreeuwen alsof ze geen gevoel heeft.
ze wil rennen maar kan het niet aan.
d'r dekens worden weg getrokken,
ze ligt in één gekropen op haar bed.
hij komt naast haar liggen & zoent haar in haar nek.
zweet overal zweet, niet wetend wat ze doen moet.
ze blijft liggen en hij komt in haar,
ze kan niet gillen ze is verdoofd.
het leven gaat door maar voor haar word elke dag,
herhaalt en de vraag blijft in haar hoofd spoken;
"papa waarom toch?''
IkMisJe
shit, ik mis die tijd, die dingen die we toen deden
elke dag samen , waar is die tijd gebleven
ik mis die tijd, liepen dezelfde paden en had je je problemen thuis,
dan had ik standaard tijd 's morgens of 's nachts,
de deur ging altijd open het is nog steeds dezelfde deur,
dus je kan komen, dezelfde buurt, dezelfde straat,
ik zie je nog wel af en toe maar weet nog steeds niet hoe het gaat.
jij stond altijd voor mij klaar, ik kon altijd bij jou terecht.
ik vertelde je ook alles, ik kon alles bij je kwijt.
jij was de enige die alles van mij wist,
maar waar zijn onze tijden gebleven?
Nooit Meer
Ik zal nooit meer langs je voorbij kunnen lopen,
zonder te denken aan wat ik voelde voor jou.
Ik zal nooit meer naar je kunnen kijken,
zonder dat er iets in mij breekt.
Loslaten betekent niet altijd opgeven.
Het is accepteren dat sommige dingen niet zijn zoals jij wilt.
Een meisje
als klein meisje geboren, met een hart zo groot.
alles wou ze weten, wat het leven haar allemaal bood.
meisje zonder zorgen, dat was ze toen.
niet verwachtend, wat het leven haar allemaal aan kon doen.
ze groeide op en alles nam zich mee.
het liefst had ze een leven, net als een CD
waarin ze kon doorspoelen of terug,
ze kon kiezen; langzaam of vlug.
maar het leven was moeilijker dan gezegd,
maar overal is een kans, voor wat je dan ook vecht.
het leert je de juiste keuze te maken,
en daarmee je doel te raken.
soms werk je jezelf in de problemen
en moet je dingen van mensen overnemen.
maar alles komt goed waarneer je luistert naar haar hart.
want daarmee is het leven ook opgestart.
Mooi Wondertje
Schopje hier, bultje daar, mama ben je daar?
Kleine buik hier, dikke buik daar,
mama ik word al aardig zwaar!
Met hevig getrappel naar elkaar,
genieten papa en mama van elkaar,
Veel liefde hier, veel liefde daar,
nog heel even papa en mama dan ben ik klaar.
Nog heel even en we mogen je vasthouden,
onze kleine prinses
Gemengde gevoelens
De eerste keer dat ik je zag dacht ik, ik haat je.
Toen ik je leerde kennen dacht ik, je bent lief.
Toen ik je beter leerde kennen dacht ik, ik hou van jou.
Toen ik wist wie je echt was dacht ik, ik haat je.
Toen je jezelf was dacht ik, ik hou van jou.
Je brengt me in de war liefje. Ik haat je!
Ook goed
Ook goed,
Jullie je zin,
Want ik heb wel door,
Dat ik dit niet win,
Met jullie gedrag,
Doen jullie meer dan gedacht,
En ik ben het nu zat,
Wat had je dan verwacht?
Het lijkt me niets te doen,
Maar schijn blijft schijn,
En met jullie in mijn buurt,
Voel ik me ver van fijn,
Het sloopt en breekt me,
Maakt me kapot,
Ik ben het zat,
Al dat gespot,
Doe niet zo moeilijk,
Al dat gedoe,
Als je over me wilt zeuren,
Kom dan gewoon naar mij toe!