Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Las de eeuwen
de stenen
voelden warm aan
in hun teruggetrokken groeven
het metselwerk
was half vergaan
maar de muur is blijven staan
ik zag
woorden van de tijd
in overleven opgeschreven
raakte aan
emoties van het
vroegere in herbeleven
las de eeuwen
uit het boek dat
generatieslang is bijgehouden
ben een geworden met
getrouwen vanaf het moment
dat zij de muren bouwden
Stilte krijst
de vleugels
van mijn kasteel
zijn lamgeslagen
torens trillen
dralen in
ten ondergaan
fundamenten breken
gewelven zien
voor het eerst de maan
stilte krijst uit
restanten leven dat
geketend aan de muren staat
de aarde barst
verzwelgt het spiegelbeeld
deze droom is nooit geheeld
Had mijn bodem lief
ik aardde diep
in vele generaties
had mijn bodem lief
het weidse land
onder de hoge lucht
stond altijd borg voor rust
nu scheurt de grond
trillen lagen in verzet
fundamenten zijn onthecht
mijn wortels
zijn gespleten
de toekomst is vergeten
het was geen menselijk falen
dat de grond zou dalen
maar een bewust genomen gok
als zij dit niet gaan stoppen
gaat groningen naar de knoppen
maakt het aardgas ons kapot
Het scherven pad
het is breukenoorlog
op het scherven pad
jonge planologen
hebben het helemaal gehad
ieder zit met lijm en kwast
zijn perspectief te herwaarderen
het licht vliegt alle kanten op
is niet meer te repareren
de wereld van hiernaast
is aan diggelen gegaan
transparantie was de kracht
die hemel dichter bij de aarde bracht
de poort blijft dus van hout
luchtkastelen zijn vervlogen
weer buigen planologen zich
over de scherven die wij erven
De fijnste kneepjes
liefde is zacht
teder en teer maar
overal vind je de coaches weer
zij helpen
steunen en separeren
repareren moet je zelf proberen
het zijn de fijnste kneepjes
in jargon tot liefdeskunst verheven
het is gewoon manipuleren gebleven
al schik je de bloemen
nog zo subtiel tot mooi zonder een
goede vaas blijft het van twijfelachtig allooi
Kennis maken
een brede glimlach
nodigt me binnen
wees welkom
doe of je thuis bent
kopje thee?
ik ben hier niet goed in
maar ja, we zijn nu toch
buren. ik zet me schrap
de ondervraging begint
waar kom je vandaan
wat doet je man
werk je of heb je kinderen
in de planning dan?
dit is een van de betere
buurten
dat willen we graag zo
houden vanzelf
natuurlijk...
de telefoon is uiteindelijk
(de reddende engel)
ik sta op en bedank voor
de gastvrijheid
we zullen elkaar nog veel
zien zegt ze
ik krijg een warme glimlach
daarin is ze gul
heb toch vergeten te zeggen
dat we erg op onszelf zijn
maar daar komt ze nog wel
achter, mijn nieuwe buurvrouw
Choreografisch denken
jij ensceneert
bindt waar raken
kwetsend kan zijn
ziet de hint
in lichaamstaal
de schaamte al voorbij
in het decor van alledag
verschuif jij
heel subtiel de macht
past in
choreografisch denken
de posities aan
zachte gebaren
wenken om door te gaan
zonder te confronteren
weer dans ik
lichtvoetig weg om
het nogmaals te proberen
Angst
Ik kijk om me heen,
En zie een heldere lucht.
Ik kijk om me heen, en zie een meisje dat vlucht.
Ze vlucht voor de pijn en de verdriet die ze heeft,
Ze vlucht voor haar verleden, haar verleden die ze heeft beleefd.
Ze huilt, ik zie een traan over haar wang.
Ze weet uit angst niet wat ze moet doen, want ze is heel erg bang.
Bang dat ze in de steek gelaten word, en er alleen voor staat.
Bang dat haar familie, haar voor altijd achterlaat.
Maar er wordt gezegd, alles komt goed.
En dat, dat geeft mij extra moed.
Moed om verder te gaan in het leven,
Met een mooie toekomst vooruit kijken en niet op te geven.
Want je hebt vrienden om je heen die altijd klaar voor je staan,
En door al je lieve vrienden, kan je alle angst die je hebt, verslaan!
Je gaat positiever denken, en doen.
En als je dat doet, dan ben je een kampioen.
Misschien niet voor de rest, maar wel voor jezelf.
En dat, dat is het belangrijkste dat mee telt.
Scheiding
Jullie zijn ooit met een ruzie begonnen,
En nu zijn jullie uit elkaar.
Het is moeilijk om te snappen,
En ook heel onvoorspelbaar.
Het is zonde van de tijd,
De tijd van vroeger, zo speciaal.
Hoe jij met papa omgaat, dat vind ik zo abnormaal.
Waaraan heeft hij dit verdiend,
Dit is niet wat we wilde bereiken.
Ik dacht dat we elkaar konden vertrouwen,
En ik weet het, we kunnen elkaar niet gaan vergelijken.
Maar waarom nu, waarom zo?
Ik uit me gevoelens niet voor de show.
Het zit me dwars, en het voelt niet fijn.
Want alles wat nu gebeurd, dat doet me erg veel pijn.
Waarom doe je hier dan niks aan,
En laat je die kans zomaar voorbij gaan?
Dit lost zich niet vanzelf op,
Al sta je te dansen op de kop.
We kunnen allemaal toch wel normaal naar elkaar doen,
Of is dat soms teveel gevraagd.
Ik vraag je hierbij de kans te pakken,
En dan is het eerste deel al geslaagd.
Maar dan, dan komt er nog een stap.
En dat is het vertrouwen, het vertrouwen in onze vriendschap!
Want vriendschap en vertrouwen, dat is het belangrijkste wat er is,
Want als we dat allemaal terug hebben, dan hebben we een nieuwe geschiedenis.
Een geschiedenis om achter ons te houden, en te kijken in de toekomst.
En als we dan weer gezellig zijn, dan hebben we samen een fijne samenkomst!
Het ademloos moment
heb de muren
met sprookjes bekleed
de vloer danst muziek
onze passen geven
in nemen het zweven
ogen drinken
pure emoties
proosten met liefde
op het ademloos moment
dat ons vuurwerk kent
als de wereld applaudisseert
zijn wij de maan voorbij
op weg naar de sterren
sterven woorden in een stilte
die ons nooit is geleerd
Hij zal er zijn -madiba-
hij zal er zijn in vragende
ogen van een kind.
hij zal er zijn in de
grote en kleine
dingen
in rode aarde vol hoop
hij heeft ons waardigheid
geleerd
“ zijn “ in nederigheid
liefde voor
zijn volk, zijn land
zelf geleerd in gevangenschap
zijn inspiratie zal verder
groeien in je ziel
alle kleuren van de regenbogen
zul je zien in de palm
van je hand
respect staat gekerfd in het
hart, omdat hij die
consequent uitdroeg
hij zal er zijn en wij allen
zullen nooit vergeten
hoe zouden we kunnen?
wij leefden in zijn
tijdperk.
en bewonderden hem
om zijn verzoening
zijn warme lach raakte
je... recht in het hart
laten we zijn leven vieren
Gretige kijkers
altijd trekt vuur
gretige kijkers
strakken banieren
schouders en borst
spannen verwachtingen
een ademloos volgen
heffen mensen
hun vuisten vol trots
weer klinkt opstandig
het protest van de tijd
scanderen van woorden
verenigt gevaarlijke massaliteit
hysterie loert
in verval van de normen
het gevreesd populisme
gooit olie op de al brandende strijd
Gloeide maanlichtgeel
de vleermuis
en een glazen kat
schedeltjes van ratten
ik had van alles wat
nam de donkere
schaduw van het pad
een paar lijkbleke skeletjes
ging er snel mee aan de slag
mijn raven zaten
op hun tak te rouwen
maar wisten vliegensvlug
de restanten te verstouwen
het elixer gloeide maanlichtgeel
fonkelde wat sterrenpracht
ik roerde het met duisters macht
in de wacht op zonnewende
met grote ogen
werd het licht begroet
door schedeltjes vol alchemistennat
ging nieuwjaar volledig uit zijn dak
De baby
de baby is mooi
en zacht
zijn huidje lijkt op
fluweel
zijn oogjes lachen de
wereld toe
je moet wel van hem
houden
zijn hele wezen is uniek
en gaaf
een wonder op zich.
Het kindje
het kindje jezus
werd geboren
in een stal
hij lag warm in het stro
tussen de dieren
hij is ons voorgegaan
in nederigheid
en te houden van de
kleine dingen
zijn huidje was teer
en zacht
zijn oogjes lachten blij
de wereld toe
hij de messias
bracht ons de redding
en de vrede
hij is ons voor gegaan
dank u wel dat u op de
wereld bent gekomen
here jezus.
Vastgeroest in denken
in haar oude huid
ligt ze
vastgeroest
in denken
aan vroeger
toen jonge huid
werd begeerd
ze kon niet
vergeten
noch vergeven
ze maakt
van iedere
eenzame nacht
vroeger
haar huid, nu
rimpelig
en oud
ergens klopte
dat niet
vond zij
Hoogte en diepte
ook donkere stromen
raken ons in het leven
geven weerstand in een luchtig bestaan
we laten ze gaan in ontkennen
kijken de andere kant op
willen niet aan ze wennen
maar er is geen bloem
zonder bladeren en wortels
geen zoen zonder liefde en trouw
laat donker en licht
elkaar in vrijheid ontmoeten
zonder dat het je leven ontwricht
probeer te laveren
tussen hoogte en diepte
leer zo het bestaan intens te waarderen
Daar is ze weer
ze draagt een oude grijze mantel
haar haren ongekamd,
de jaren van oude jongens krentenbrood
reeds lang voorbij
de tijd is niet vriendelijk geweest voor haar
oud is ze ... voelt zich ook zo
al doet ze voor de schijn
als was haar leven één groot festijn
ze kent de geur van nietszeggende liefdes
van oude dromen nooit uitgekomen
andermans verdriet, ze ruikt het
en springt daar bovenop
ze is dan blij dat ze niet alleen is
in haar eenzaamheid
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik ben leeg, heb niets meer te geven
want in al die eenzame nachten
waarin ze van niemand steun kon verwachten,
en haar oude ogen
weer eens hoopvol op mij waren gericht
zoog ze me leeg, verstikte ze mij
in wat zij –vriendschap- noemde
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik wil niet meer... kan haar eeuwige
klaagzangen niet meer horen
ik wil wel weer eens kunnen lachen en vrij
ademhalen...
of is dat te veel gevraagd?
In het valer worden
ik voeg
steeds nieuwe bloemen toe
aan mijn droogboeket
recht in het hart
zodat het stof de kleur
niet kan vergrijzen
pas later
in het valer worden zullen zij
naar ouderdom verwijzen
ik selecteer
en plaats de bloemen
bij elkaar in contrasteren
door hun bloeien
heb ik alles van het leven op het
scherpst van de snede meegekregen
In zwarte handen
een stukje god
heeft zich geopenbaard
in zwarte handen
een warme lach
met witte tanden
hij kwam
over het water
in onafhankelijkheid
smeedde broederschap
uit apartheid tot gelijk
hij bond
wat ooit gescheiden was
gaf mensen weer
hun eigen trots op de rots
van kaap de goede hoop