Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De gewetensfunctie
er zitten
breuken
in de aarde
hun lijnen zijn
de bekende
gevaargebieden
waarvan de
korst naast warmte
ook gassen en
invloedssferen
lekken die een
pittig gevoel
van desoriëntatie
geven dat je
meeneemt
als schaduw
en vervaging
in de neerslag
van een andere
vreemde realiteit
altijd is er even
in confrontatie
de strijd van eigen
tegen buitengewone
gelaagdheden
en andersoortige
energieën waar zij
de gewetensfunctie
onder druk zetten
in normen verleggen
Toen ik kon praten
ik opende
als baby
peuter kind
had altijd
een glimlach
omdat men
mij dan
aardig vond
ook vingertjes
pootjes en
handen
voor een aai
in plaats van
die nat
warme kussen
met tanden
ik heb ze
allemaal goed
onthouden
kinderen mannen
en vrouwen
toen ik kon
praten ben ik
ze gaan vragen
waarom waren
jullie vroeger zo
aardig voor mij
jij had blauwe ogen
en blond haar
wij donkere ogen
en zwart haar
jij lachte maar
Hoogstandjes
soms keken de
dagen mij aan
met ogen van
meer dan een
week geleden
de tussentijd
was me dan
volledig ontgaan
kleurloos zonder
fantastische vormen
inhoudsloos als
een uitgelezen
boek met langdradig
scene achtig verloop
het ingeblikt applaus
weinig verrassende
intermezzo's of
verbazingwekkende
hoogstandjes
van de eenling die
een orkest totaal
uitgespeeld achterliet
ja soms
was de spirit
volledig verdwenen
bleek het leven een
zinloos bestaan
toch duurde dat
maar even tot we
weer opgeladen
geestdriftig en vol
enthousiasme aan
de gang zijn gegaan
Die dit leven liet
ik wist
dat zwart
op het doek
langzaam donker
en voller werd
dat kijken
verdween in
ogen die bijna
niets meer zagen
in vervagen
probeerde
te contrasteren
met het wit van
schaduw maar er
was te weinig licht
heb de penselen
en het mes
weggelegd ben
het leven met
warmte gaan strelen
maar de
warmte die
er was bleek
te weinig om
nog te leven
onder mijn
handen bewoog
beweging in
finale verstarring
ik heb zwart lief
in stilte zonder
licht dat weer
alleen was met
de kleerscheuren
die dit leven liet
Rijpende vrucht
voorzichtig
kleurde stilte
haar vocalen
in kleine perkjes
medeklinkers
op de grote
groene wei
veelkleurigheid
en een walhalla
van geur
schiep hier
de hemel
voor tal van
bestuivers
vaak onbewust
ook in rust kunnen
hoofdzaken tot
een prettige
bijkomstigheid
raken als
rijpende vrucht
Provoceerde en domineerde
over alles
was goed en
diepgaand
nagedacht
ook over de
verschillende
trappen die
diverse groepen
te nemen hadden
triggers en
immuniteit
in levende
organisaties
ze waren er maar
nog niet volmaakt
wilden allemaal
graag eeuwigheid
ook bij de mens
daar waren ook
fouten binnen
geslopen want zijn
arrogantie sloopte
de schepping
hij provoceerde
en domineerde de
rest van het
aanwezig leven
de meeuw
schreeuwde omdat
wij niet met hen spraken
de grootste dieren
zijn uitgestorven
de rest was klein spul
maar uiterst gevaarlijk
zij gingen naar binnen
dat wonnen wij niet
wij wilden leven
samen in harmonie
ieder zijn deel en
delen in het geheel
in persoonlijke
verantwoordelijkheid
waarbij groei en bloei
toppers waren voor
ieder en allen
Een half woord
het neusje
al vroeg
in de wind
de blik op
oneindig
en toch nu al
de zorgzame
instelling voor
hen die dat
nodig zullen
hebben op tijd
onderkennen
haar gevoeligheid
voor deze mensen
is intuïtief met een
direct aangepaste
woordenschat die
zorgstandaard is
in een communicatie
waar met een half
woord de hele
situatie meteen
duidelijk wordt en
behandelbaar is
Exclusief kleinschalig
ik heb altijd
gedacht dat
zaken en dingen
apart in de
wereld staan
omdat zij
anders zijn
dan gemiddeld
een klein verschil
met de rest
toch een eigen
streven totaal
afwijkend van
het gemiddelde
van mensen naar
schoonheid in
perfectie en status
het klassieke beeld
onderscheidend en
passend bij leeftijd
het belangen
gebied constant
aangepraat en
onderhouden door
reclame en media
het is de mens eigen
zich te onderscheiden
en waar het kan met
meerwaarde van apart
voordeel te genereren
de grote massa volgers
heeft afgedaan en vindt
nog slechts bevestiging
in exclusief kleinschalig
en vooral heel apart
Artificiele intelligentie
waar proef ik
dat jij geen
artificiële
intelligentie bent
een ai maar dan
zonder eigen naam
je rijmt
technisch goed
je zinsopbouw
lijkt menselijk
maar toch mis ik
het kinderlijke
dat speelse dat
volwassenen pas
durven laten zien
als zij het echt
ooit aan den lijve
beleefd hebben
dat laatste stukje
onderscheid kan
een ai niet kwijt
omdat het nooit
geëigend zal zijn en
niet kan worden gegeven
wat de lezer in
de meeste teksten
zoekt is authenticiteit
een bek vol tanden
en vrijen met twee
linkerhanden
De ziel open
ik liet
mijn blikken
langs je gaan
moest echt
twee keer kijken
voor ik alles
weer goed in
het geheugen
had staan
elkaar echt zien
was alweer
even geleden
speels in een
klein tussendoor
vaak met een
half oor of visueel
met spreken toch
te weinig contact
er gaat niets
boven de a-live
ontmoeting
met knuffel zoen
en warme lach in
tedere omhelzing
de ziel open in het
vol hartelijk samen
van acceptatie
Seance in handlijnkunde
kleur
muziek en
mensen in
alle soorten
en maten trokken
de aandacht met
diensten en
koopwaar
die zij te bieden
hadden in de mêlee
van wat kermis was
en altijd geweest is
uitbundige
vrolijkheid
met gezang in
een jubelklank
omdat er overal
zoveel moois is
via een geheime
wat morsige entree
kwam ik in een met
stilte beladen ruimte
met twee waarzegsters
de attributen op tafel
seance in handlijnkunde
in sinti dialect ogen met kennis
besmet nog maar kort te leven
ondanks gezond voorkomen
geen ziekten maar dood
ik was daarin gekend
hoe, waar en wanneer
bleef antwoord loos
alles was klaar de rekening
een afscheidsgebaar ik
was verdwaald in leven
dat geen hoop wilde geven
feesters hebben
mij meegenomen en
in de luwte van de
menigte op een bankje
in rust bij laten komen
en verder laten dromen
Een deal
hij was een
meester in het
verleggen van
verantwoordelijkheden
die hij pas als
laatste redmiddel
naar voren bracht
daarvoor speelde
hij menselijke
zwakheden tegen
elkaar uit door
ze alleen al te
benoemen met een
achteloos gebaar
geknipt en
geschoren kwamen
zij timide onder
het mes vandaan
dachten een deal te
hebben maar hij had
hen stevig bij de staart
Buitengewoon bezoek
het was buiten
beladen vochtig
in de donkerende
lucht waar druppels
aan takken groeiden
en vielen zonder regen
een klammige stilte
dreigde en maakte
alert ik hoorde vage
geluiden die ik niet
kon thuis brengen
in het verlaten park
een soort zich
mechanisch
voortbewegen met
de smaak van nieuw
in vreemde techniek
vrijwel onzichtbaar
ik ging sneller lopen
door opkomende angst
dichterbij komend dacht
ik dat het mij raakte
in een voorzichtig voelen
alsof ik gevisiteerd werd
door iets met
mogelijk dezelfde
menselijke coëfficiënten
het bewoog op vriendelijke
behoedzame wijze met
respect door lichaam en geest
bedankte voor het
onverwacht op
een buitengewoon
bezoek te zijn geweest
met excuus voor de
persoonlijke interventie
Met rood overgoot
we lachten
speelden met
lange schaduwen
die onze benen
maakten in
de lage zon
donker
contrasteerden
ze op de witte
stenen muur
van de buren
jouw voeten
raakten net
de rand ik
bescheidener
in lengte maar
gespierd de
overhand
we liepen alle
passen hinkelden
en sprongen
hoger dan ooit
moesten vreselijk
lachen hoe
onze schaduwen
vaak uit zichzelf
bewogen en wij
in herkenning de
reprise wilden
doen wat niet
lukte met zo
iets kleins als
een lieve zoen
pas toen
avondlicht het
contrast met rood
overgoot zijn wij
opgestapt de muur
zag ons met
ludiek leuke
schaduwen
verdwijnen in het
tegenlicht van de
ondergaande zon
De zielsinfo van je huid
ik wilde
je aankijken
maar je had
geen gezicht
wel een prettig
bekende stem
die pittig
binnenkwam
alsof je de
lippen net
keurig strak
had gestift
er was geen
beeld maar
wel geluid
ik miste
de zielsinfo
van je huid
een bijzonder
fenomeen dat
als het er niet
was meteen als
irritante pijn
gemist werd
alsof er tal van
dimensies
ontbraken waar
wij in zien en
spreken altijd
van alles omgaven
en zo het beeld
van jou bouwen
en vertrouwen
in steeds opnieuw
herstellen en
restaureren
de authenticiteit
die wij krijgen van
echt kussen en
omhelzen brengt ons
pas echt weer terug
naar de huidige tijd
Zonder magie
ik liet
mijn bord
vol dromen tot
werkelijkheid
komen maar
het smaakte
mij niet vandaar
dat ik het met
een lichte
mystiek begiet
honger deed
mij schrokken
maar de grote
brokken missen
de verfijnde smaak
dus ben ik
gaan prakken
om de realiteit
in kleine stukjes
te behappen
er waren nog
wat onverteerbare
zaken die niet echt
koosjer smaakten
al in plastic verpakt
een probleem
afvalbak die
luchtdicht was
gesloten zonder
magie geen open
Hysterie glimt in ogen
schermen vol
straten massa's
psychoten in
het zwart gekleed
met anonieme
gezichten alleen
de hysterie glimt
in ogen die echt
in de hel geloven
waar normen en
waarden op de
brandstapel gaan als
zij hun gekoesterde
dromen te grabbel
gooien omdat ze
niet haalbaar zijn
nog warmt verterend
vuur al hun pijn
knallen kogels en
vuurwerk de oren
doof maar de groep
wordt systematisch
gedecimeerd en
geïsoleerd van
meelopers en publiek
terwijl vluchtwegen
worden gesloten
dan komt het besef
door keihard koud
water met grote kracht
van enige realiteit
weer langzaam bij
bewustzijn als zij
in busjes bont en
blauw geslagen
worden afgevoerd
Melodie voor jou
ik wist
hoe tonen
mijn melodie voor
jou droomden
melodieus met
een aangehouden
zachte echo
als verrassend
intermezzo
waarbij
akkoorden
afsluiten en
weer openen
aan de bron in
het kabbelend
ritme van de beek
want zij volgen
water naar de zee
ook dromen
moeten daarop
letten anders
stap je zo
in een lift
die er even nog
niet helemaal is
zak je een octaaf is
de sound niet gaaf
Sporen van toen
ik heb jou
ooit gekend
herken het
uitslaan van
je vleugels
de kleuren
staan op
mijn netvlies
gegrift
heb je vlucht
gezien tegen
de blauwe
achtergrond
bevallig
fladderend
voorzichtig
landend in
de warme zon
waar jij mij
sprietend
verkende vleugels
sierlijk schikte
en in de rust
die wij elkaar
bekenden
hebben wij met
stilte gesproken
die ons had
verbroken
jij weggevlogen
en ik langzaam
teruggelopen
teleurgesteld
alleen in de
nagelaten
sporen van toen
Vonkje agressie
zijn woorden
passioneerden
niet meer
kwamen als warme
verstikkende
dekens uit de krant
mimiek en
lichaamstaal
waren verdroogd
zelfs het vonkje
met agressie
was gedoofd
met passieve
euthanasie
omdat er
geen spirit
meer voor
handen was
nog bewogen
zijn lippen met de
bekende mimiek
we zijn bijna klaar
met er stevig
aan bezig zijn
maar zijn ogen
vonkten niet
hij is nu eindelijk
zover dat ook hij
zichzelf niet
meer geloofde