Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Opwindend ritme
ik waaide
met wat woorden
hing er een
wimpel bij
we zwaaiden of
het zo hoorde
zomaar een
gedicht van mij
met een fris
applaus dat
voorzichtig
doorzichtig werd
verwaterde tot
handgeklap dat
nauwelijks warmte
gaf in een toch
opwindend ritme
ontdekkend dat is het
De pijn dieper steekt
nog altijd
brandt van
binnen de
intense strijd
tussen zekerheid
en het dansen
op het scherp
van de sneden
die liefde uiterst
pijnlijk laat splijten
meteen het vers
rode bloed doet
vloeien in plaats
van de gevoelige
warmte van kus
knuffel en je
sterke hand die
voelen als geluk
waar ik oh zo
voorzichtig mee ben
omdat de pijn
dieper steekt
als het geluk even
niet meegeeft
nog liggen wanhoop
en eenzaamheid
op de loer als de
schaduw van de
glans van liefde
maar even mindert
Insluipende kou
ik voelde het
zachte vlagen
van de vluchtige
wind in haar
dromen ze zat
in ontspannen
stilte te bekomen
haar ademhalen
had de ronde
ondertonen van
tevreden zijn
over een pittige
discussie hoe het
leven in het spel
van geven en
nemen soms uiterst
merkwaardige
wendingen kent
vooral bij het
laveren op woelig
water is snel
averij opgelopen
zeker als enige
ver onachtzaamheid
het schip aan de
grond heeft laten
lopen maar snel is
de stemming als
vanouds want het
flesje schnaps doet
wonderen tegen
spanning en venijnig
insluipende kou
Aanmelden
de scherpste
kantjes hebben zij
van mijn leven gehaald
gesubsidieerd betaald
gecoacht en
bijgeschaafd of
eruit getimmerd
door jeugd
baby, peuter kleuter
en langdurige kinder-
en oppaszorg maar
waar zijn mijn ouders
gebleven die dachten
die zouden die meenden
samen de zorg voor
mijn welzijn en leven
liever via de app's
maar ik ben daar
nergens en nooit
aangemeld laat staan
ooit verschenen
heb geen woordenschat
om dingen te benoemen
niets om over te praten dan
enkel nog de games
die bepalen eten drinken
en slapen als ik tenminste
aanmelden niet vergeet
Jouw crypto's
ik zag
mijn beeld
vervagen in
enkel vragen
naar authenticiteit
nog ben ik
niet van
mezelf bevrijd
in de wereld
van tekens
die mij een weg
willen duiden die
ik niet wil gaan als
al teveel belopen
zonder horizon
en hopen dat
die ooit eens
komt in het reiken
van een echt
helpende hand
met nieuwe tekens
die door jou op
mijn lijf geschreven
worden en in spiegel-
schrift te lezen zijn
ik voelde jouw
crypto 's zag je hand
raakte aan warmte
door het signeren
met jouw liefde
in een verbinden dat
ongekende mogelijkheden
opende voor samen
waarbij heden totaal
oploste in alle verleden
Magisch schitterde
ik heb
de fee gezien
of gedroomd
misschien op haar
speelse ballerina's
in een jurk
die ruiste waar
haar schitterend
lichaam in huisde
met roesjes en kant
haren jeugdig
opgemaakt
frivool en blond
en toch met krul
en lange staart
ze schreed of
zweefde lichtjes
over de vloer
ik was gevangen
door haar ogen
en de tover die
op haar handen
in alle kleuren
magisch schitterde
blonk en vonkte
ze lachte innemend
de warmte in mij
wakker in verweer
werd ik dapper maar
de weerstand smolt
nooit heb ik haar
kunnen vergeten
in het besef en
zeker weten dat ik
haar warme liefde had
Onzekere pubers
stil viel het
filosoferen
van het bos
met zijn kale
bevroren takken
geen geritsel van
opties en voorstellen
zelfs de onzekere
pubers waren
thuis gebleven om
maar even niet na
te denken over wie
of wat ze zijn of
mogelijk worden
waar je bij hoort
als alleenstaand
is de groep bereid
zich met jou te binden
ben jij bereid ook
over hun obstakels
heen te stappen
hoe simpel is het
leven als je alleen
maar gamen moet
geen rekening hebt
te houden met anderen
alleen te zorgen
dat je phone het doet
Landelijke ochtendsonate
aarzelend vaag
lichten horizontale
luchten op in
tere aquarel kleuren
spiegelend in het
koude ochtend vocht
nog is de dag
niet wakker want
de vroegste haan
heeft zich nog niet
laten horen als echo
van de dorpstoren
stram en al
aardig krom na zijn
eerste melkronde
rekt de boer om
de klompen met
voetjes aan te trekken
het gebroken raam
van de stal ademt
warme nacht lucht
van de koeien die
zich traag reagerend
luidruchtig wakker loeien
De bühne van het leven
er waren
bij passeren
teveel ogen
die keken
later nog eens
omkeken hoe
wij samen liepen
een lach
een dolletje
we konden
gewoon niet
van elkaar
afblijven omdat
alles lading had
wij waren
geen stil stel
met ieder een
eigen filosofie
die samen
wandelden
zonder vuur
wij hadden
al de drukte
van een gezin
ieder die wilde
dook er dan
ook midden in
mee in alles delen
juist om deze
drukte te ontwijken
zochten we een
plaats zonder kijkers
voerden daar ons
toneelspel in
wording op
alleen op de bühne
van het leven
konden wij alles
aan elkaar geven
in oefenen weer
overdoen met
een heerlijke zoen
Als notoir dwarskijker
ik zag de
lucht breken
toen ik als notoir
dwarskijker focuste
op de zwart grijze
onderkanten van
de dreigende wolken
de cumulus
stortte zijn hart
uit in mijn view
die de hardheid
van de wereld al
vaak aanschouwd
had in confrontatie
de wind was
niet mijn vriend
in zijn ongedurige
nieuwsgierigheid
waar ik ook schuilde hij
volgde met hem stof van
te licht bevonden wegen
die met
verstikkend vocht
juist de stralend
warme zon blokkeerden
die mensen vereerden
in de slachtofferrol
van dit samenspel
hij die altijd goed
naast best ook alles
beter wil weten ja hij
die van voorspellen
nog nooit ook maar
een half onsje
kaas had gegeten
Het strakblauw van hemel
ik zag hoe
de lijnen
in je gezicht
langzaam
verzachtten
de kleur
weer het
aangenaam
zomerse kreeg
en je huid in
een zachte
teint weer
wat aanrakings
gevoeliger werd
drie ruiten
hielden de
schraalheid
en kou buiten
ongehinderd
scheen zon
warmte binnen
zo kan ik met
stralende liefde
over jou schrijven
in lente en zomer
de lichte en
warme letters
direct op onze huid
tenzij jij de benen
hebt genomen
naar gezonde
frisse lucht en
daar het strakblauw
van de hemel
hoest en proest
De warme kant
jij bent
ontwaakt tussen
geuren en kleuren
in het zachte bed
der seizoenen
gegroeid en tot
bloei gekomen
met een hoofd
vol mooie dromen
die de wereld van
jouw slaap je heeft
laten zien en
waarin jij als baby
en heerlijk kind
later peuter
en kleuter
onbezorgd en vrij
gespeeld hebt
met zon en maan
hoog boven je
de verre sterren
jij hebt je in
volwassen worden
de wereld eigen
gemaakt en de
echtheid daarvan
viel in de praktijk
soms wel tegen
niet alles scheen zon
er viel regelmatig
een koude regen waar
je niet op had gerekend
toch was er nog altijd dat
verre sprookjes land aan de
warme kant van de wereld
Een vrolijke noot
ik wist
dat jij niet
alleen het
gezicht had om
te imponeren
maar dat er
nog tal van
andere talenten
waren die ik van
jou kon leren
jij had de charme
om naar bloemen
te kijken die zich
aan jou exclusief
lieten zien
die in hun harten
jou een stukje
hemel showden
zodat jij dit aan
anderen kon tonen
jij die van iemand
in een liefdevol
gebaar de hand
pakte die zonder
woorden in nood was
altijd klonk
jouw lach als een
vrolijke noot in een
gezelschap dat gewoon
op jou wachtte
voor een feest
dat niemand ooit
nog vergeet omdat
jij maar ook zij
er zijn geweest
Spannend en profiel
jij ging op
ik had de
gordijnen al wat
opengeschoven
zodat zonnestralen
je konden passeren
om jouw beeld
op de muur van
de slaapkamer
en fase en
en profiel te
projecteren
spannend en
je lachte toen de
zon jou in onverwacht
ontmoeten overviel
ogen als goud
en een lach in
de mooiste achttien
karaat diamantsetting
Vlakke gezichten
ik zag
de honger
in hun ogen
het terloopse
bewegen
van gespreide
vingers en hand
in hun jacht
naar energie
voelde de
spanning
laveren in
het golven
van mensen
als accu in
snel laden en
afname van
potentiaal
vaak hadden
mensen hun
maatregelen
genomen
verminderden
expressiviteit
en bewegen
zonder openlijke
extravagantie
vermijden van
direct ogencontact
in vlakke gezichten
buitenkanten
wissen en toch
dodelijk vermoeid
thuis komen zo
peigeren energie
slurpers je totaal af
Die dieper snijden
nog ben ik
bezig het folie
los te trekken
dat mij het leven
bijna onmogelijk maakte
het lijkt doorzichtig
toch gerimpeld
door geleden
pijn in nabij en
het ver verleden
eerst komen schetsen
maar lijden verdiept
de lijnen tot etsen
die dieper snijden dan
ik ooit heb toegegeven
ik was lang geen
onbesproken kind
dat zich alleen op
de wereld wist ik had
me gewoon vergist
in het bestaan van de
maatschappij met zoveel
bijdehandjes die vochten
voor hun plaats desnoods
met vuist en tandjes
ik heb hun bestaan
toegegeven ging in
stilte ver van de drukte
in een wereld zonder
haast en angsten leven
Mijn muze
weet je
mijn muze
liefde overbrugt
alle afstand
in een zucht en
liefhebbende ogen
waarvan het licht
alle zicht op geluk
laat zien als de
spanning groter
wordt luiken ze
even zilte tranen
om daarna weer
te glimmen in een
nieuw beginnen
geschoond door
plotselinge vloed
als enige remedie
tegen te warm
geworden bloed
want afstand nemen
doet goed om het
perspectief aaibaar
spannend te houden
Bon ton en crême brûlee
de tijd steekt
zijn drie pieken uit
boven een
zwarte wijzerplaat
dat doet hij
al jaren en
niemand vindt
dat interessant
omdat iedereen
het als gewoon
ervaart behalve
op de laatste dag
dan roepen allen
ach en wee schiet
nou even op kan ik
eindelijk naar de wc
want op het moment
suprême verzamelt zich
de bon ton en crèmes brûlee
om oud en nieuw te doen
In lege ogen
zij keken
maar hadden
geen beeld
in lege ogen
vol gruwel
en lijden
waarvan
men de
intense
pijnen nooit
zal kunnen
vergeten
terneergeslagen
in houding en
bewegen in
dagen die hun
namen nooit meer
zullen dragen
nog zijn zij
niet begraven
zonder afscheid
valt het leven
nauwelijks
meer te dragen
een bestaan
vol vragen
en toch zullen
ooit opstand
en vergelding
verschijnen in
het koesteren
van haat in tal
van agressieve
dromen die ooit
overweldigend
zullen komen
Uit religieus vroom
als flits
kwam je binnen
verbrijzelde in
een oogopslag
alle ideeën over
hoe de man
vrouwen zag
altijd was er
een beeld uit
vele stukjes
werkelijkheid
in kleuren en
tal van vormen
een echte droom
rijpend uit
religieus vroom en
maatschappelijke
attitudes die
langzaam een
reëel eerlijke
inhoud kregen
dat werd zoeken
naar volwassen
zijn ook vaak in
liefdespijn helaas
die speld en hooiberg
bleken horizonnen
ver weg te leven