Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De laatste spriet
lichtvoetig
liep ik over gras
knipperend in
mijn relatie
greep de laatste
spriet houvast
voor een zekerheid
die er niet meer was
plukte later
madeliefjes
voor het grote
kringgebeuren
in onze cirkel
vertelt de krans
alle details in
geur en kleuren
we hebben nog
gezongen en met
aanwijzertje gekust
het gaf mij geen rust
ik zag hoe
jouw hand en ogen
zacht het gras bewogen
waarop ik had gelopen
Als ik maar weet...
Als ik maar weet, mijn God,
Dat U mijn aardse leven leidt
En mij van zonden hebt bevrijd
Dat U begaan bent met mijn lot.
Als ik maar weet, dat ik mijn zorgen
Altijd aan U mag toevertrouwen
En dat die keus mij nooit zal berouwen
Dat U bij mij bent, elke nieuwe morgen.
Als ik maar weet, dat U mij niet verlaat
En ook altijd bij mij wilt zijn
In vreugde, maar ook in pijn
Wil mij gedenken in Uw wijs beraad.
Als ik maar weet, dat U mij bij wilt staan
In alle omstandigheden en in alle tijden
Dat U Uw aandacht aan mij zult wijden
Mijn God, ik bid U, blijf met mij begaan.
Amen
Omkijkend
wij vleugelen niet
verplaatsen ons al
ongehinderd in de geest
zeggen dat we dromen
praten vaak met anderen
die naar ons komen
omkijkend zien we
de lach die het nu ontspannen
lichaam vervult met kracht
wij lijken zorgenloos
de werelden te omspannen die in
ons deel van het universum hangen
nog is er niet het gevoel
van er helemaal bij te horen in
een antwoord dat ons zal bekoren
wij wachten af
zenden onze boodschappen
hopend op een vruchtbaar contact
Onuitgesproken jeugd
ik heb als kind
met zuchtjes wind
mijn leven al beschermd
waaide mee
in het driften van zand
langs een herfstig strand
verzamelde luwte
voor een poos als vorst
zijn snijden tot lijden koos
toch moest ik later
kleur bekennen om mijn
bescherming daarop in te stellen
ik harnaste een
onuitgesproken jeugd
waarin ik gezichtsloos loog
heb net uit colbert
pantalon en pet mijn
gevechtspak in elkaar gezet
ben maatschappelijk klaar voor
de ratrace van gelijk gezinden die bij
de start zichzelf al niet kunnen vinden
De creatieven
ik zag kleuren tunnelen
van een verre zon
zij spiraalde warmte van
waaruit het ooit begon
haar koestering
schreef tekens met
een vlagende wind in de
liedmelodie van een kind
vol verbazing
herkende ik refreinen
als op het lijf geschreven
werden zij al snel de mijne
in een vreemde taal
zong diep in mij de
energie het verhaal van
ontstaan en verdergaan
hoe leven altijd
probeerde te ontsnappen
uit het eeuwige circuleren
in een gesloten systeem
alleen de creatieven
wisten als dieven in de nacht
te ontkomen aan de dodelijk
inerte aantrekkingskracht
Lange touwen
De wereld zonder lange touwen
Is moeilijk langer vast te houden
Zoals donker lucht word ingewijd
Maar licht raakt ook zijn stralen kwijt
Als we langer zouden hopen
om een straal te kunnen kopen
Is dat eerlijk, geeft dat zekerheid?
Geen ieder die dat licht vermijd?
In de wereld die wij houden
Vragen meer naar korte touwen
Naar een handvat die word opgelegd
Maar niemand die voor vrede vecht?
Zullen wij de losse handen
Gaan verbinden tussen onze landen
Dat iedereen voor langer kiest
Geen oorlog die de mens verliest?
Maar liever worden wij vergeten
Dan minder dan een ander weten
Ikzelf zou beter kunnen geven
Maar die gedachte was ik toch al lang vergeten
Apocalyptisch manifest
ik heb de tijden
erop na geslagen
het zal u niet
behagen maar
dit is alweer de
duizendste uitgave
van het veel te
vaak gepubliceerde
apocalyptisch manifest
ik ben gestopt
waar vissen kleine
plastic tranen huilen
in hun van afval
totaal vergeven zee
waar spiegels steeds
ondoorzichtige beelden
geven van vervuiling
door kleverig fijn stof
met roet beslagen
oppervlaktes wijzen
alle aanspraken af
op het zicht dat ons
ontnomen is en
nu verwordt tot
de ergste nachtmerrie
die de mens al is
overkomen in zijn dromen
Het koningspaar
de poppenkast
zit vast tussen
heden en verleden
nog spelen handen de
personages en vertolken
stemmen hun geluid
maar het jeugdig
tegenspel geeft
veel te vaak niet thuis
dan gaan de poppen
in herstel met grote
wasbeurt van de kleren
schuren en plamuren
een likje kleur
past dan wonderwel
het boek met teksten
is altijd leeg gebleven wel
zijn de datums bijgeschreven
wij voelden ons het
koningspaar in lachen en plezier
de woorden stroomden maar
Scheppingsgeluid
het gras
zingt groener
waar bloemen
kleuren orkestreren
in blauwe tonen
spant lucht
ruimte voor het
immens scheppingsgeluid
nog is de harmonie
onbestemd in
de veelheid van
gespeelde partituren
maar er is altijd
de dirigent die het
fenomeen lente kent en
naar een grootse finale brengt
Echoloze muziek
ik heb je
op een stoel
voor het voetlicht
gezet zonder tekst
alleen je ogen
presenteren open boek
je lichaamstaal
is de standaard die
jouw aanwezigheid
dragen moet in
het bedrijf dat ik
de voorstelling noem
jij bent en blijft
mimisch schouwen
ik dans en zing
grap en grol in
gefixeerd zijn door
alleen mijn eigen ding
toch voelt de zaal
de leegte die ik
speel als in een schilderij
zonder warmte en kleur
waar echoloze muziek
emoties beperken
ik dacht in jou
het ijkpunt te vinden
voor mijn strapatsen
maar zij zijn gelijk het
zielloze kreuken van golven
die eeuwig de rotsen beuken
Hoge tonen
ik heb je
nog nooit
horen zingen
in de veelheid
van jouw
expressief vocaal
is het er nooit
van gekomen
of zit jij liever
te dromen bij
een talentvol
muzikaal onthaal
jij hebt de
mystieke sfeer
van ballads in
hun weemoedig
vertolken van
het levensverhaal
juist de hoge
tonen waarin
eenzaamheid klinkt
mogen niet verwijlen
in grote ijlte
en verloren gaan
kom zing voor ons
de sagen en legenden
die als historisch
erfgoed geschreven
staan in de onbekende
diepten van je ziel
Warme wisselstromen
als ik je zie
in ogen die dansen
dan is er altijd die lach
de ultieme uitnodiging
om mee te gaan
weer samen op jacht
we weten
dat spanning huist
in warme wisselstromen
het is de droom
die we altijd zullen spelen
zonder ons ooit te vervelen
dan raak ik jou
jij schrikt want je
weet bij god niet waar
in het onverwachte
verzamelen zich onze krachten
door het bipolair schakelen
zo kunnen wij focussen
energieën fixeren waaruit
we samen geluk genereren
Tandengeknars
ik heb de
poorten van de hel
open zien gaan
na een imposante
trap omlaag likten
vlammen vurige zuilen
ik had kabaal
verwacht geweeklaag
en tandengeknars
maar zag een
ordelijke rij langs
fonteinen flaneren
van heksen tot
minnestrelen en criminelen
moordenaars en ander gespuis
ik vroeg hen honderduit
het hoe en ook waarom
alles zonder zichtbare buit
zij moesten eeuwig
draaien om niet hun handen
aan de waarheid te branden
ik stond nog achteraan
ben niet door de poort gegaan
in het beteren van mijn leven
In zacht verwachten
ik deel
bloemen uit
de handen hebberig
door gratis buit
slechts een
enkeling ontvangt
de pracht in
zacht verwachten
zij openen en
bloeien samen
dit mooi moment
vol enthousiasme
zijn het koren
op de molen van
leven in de fleurigheid
van zon als onze bron
zij delen sfeer
genereren goede vibraties
laten ogen warm schitteren
in een dankbaar samen gebaar
Van vreemde origine
ik zag haar lopen
in de cape met bont
van vreemde origine
mijn verlangens
plaveiden het pad
dat zij nog had te gaan
plotseling stopte ze
draaide zich om
zonder gezicht
slechts de voering
verwaaide lichtjes
in excuserend gebaar
toch kende ik haar
had de voetstap gemeten
maar het gezicht vergeten
ze liep door
naar de gekozen verte
ik probeerde haar te bereiken
om tenminste eenmaal
in de diepte van haar
ogen te kunnen kijken
haar ziel te ervaren
en zo het leven in
zijn volheid te evenaren
In wederzijdse dromen
ik heb nog
achterom gekeken
hoop dat schaduwen
toch niet zijn meegegleden
de stille openheid
van ons contact is het
contract dat wij zijn
aangegaan in ons bestaan
altijd breekbaar in het
hectisch manoeuvreren
niet voor grenzen maar
om de ruimte te proberen
een enkel woord
of klein subtiel gebaar
is soms niet genoeg om
misverstanden te voorkomen
samen spelen wij het
minnaarsspel vertolken
weer de hoofdrollen
in wederzijdse dromen
Drugs
drugs bedreigen veel mensen
velen sterven aan een grote dosis
het is vreselijk om
aan drugs verslagen te zijn
maar gelukkig weten we
dat velen nog genezen
er zijn nog veel behulpzamen
die de mensen helpen.
daar mogen we dankbaar voor zijn
Het geweld in de wereld
Ja, er is veel geweld in de wereld,
maar gelukkig is het bij ons beter.
Wij hebben hier gelukkig vrijheid,
ook van godsdienst.
Daar mogen we dankbaar voor zijn.
Nederland vind ik het mooiste land.
Ik ben gelukkig dat ik hier woon.
Dank u wel, vader.
De engelen
ja, we weten, vader,
dat u engelen op de aarde hebt gegeven,
die ons bijstaan en ons helpen
het zijn vaak hele goede mensen
die ook om ons heen zijn,
mensen die de liefde in zich hebben
ik hoop dat engelen om mij heen
mij zullen bijstaan.
Nooit kan ik buiten u
nooit kan ik meer buiten u, lieve god
ik hoop dat u naar mijn gebed wilt luisteren
ja, u vertelt me dat ik een kind van u mag zijn
wilt u mij de heilige geest geven
en veel liefde aan de mensen om mij heen geven.
ja, vader, u zult ons niet verlaten.
ik weet dat ik uw kind mag zijn.
maak me sterk, vader, verlost u mij van de boze.
en geeft u ons allen de heilige geest
laat er enkel liefde in ons zijn.
dank u wel, vader.