Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Liefde
een woord van zes letters,
maar niet te missen,
zij is groots
zij draagt de wereld
zij verdraagt alle dingen
zij hoopt alle dingen
zij heeft de vijand lief
de liefde geeft alleen maar
liefde wil je altijd in ons wonen
ons niet verlaten
de wereld is niet mooi,
maar door de liefde kunnen
wij haar een beetje beter kleuren.
liefde doorstroom ons
dat is een hemels genot!
Mijn liefste schat
mijn liefste schat
ik heb je lief
je brengt mij tot leven
ik vind je mooi
in al je eenvoud
en ik weet dat jij mij ook liefhebt
het leven zonder jou
was niet gemakkelijk
maar met jou ben ik
in de zevende hemel
neem me in je armen
bij jou vind ik mijn moed terug
ik kan niet buiten je
jij bent het helemaal voor mij
het is enkel licht bij je
ik zal je met liefde omringen
blijf bij me lieveling
De verte in je ogen
natuurlijk droom ik
over zon en grazige weiden
maar altijd met jou bij me
over zee en strand
op een subtropisch eiland
wandelend hand in hand
maar het liefst
zie ik de verte in je ogen
reizen we de stilte door
naar plaatsen waar
woorden onnodig zijn
door het schitterend decor
omdat leven
de hoofdrol speelt
in het geven aan elkaar
figuranten niet bestaan
omdat zij in hun spel
volledig zijn opgegaan
Mijn tuin vol fantasie
mag ik jou
de bloemen geven
uit mijn tuin vol fantasie
er is een klein probleempje
ze blijven eeuwig leven
het bloeien sterft niet
hun voeding
is jouw liefde
kleur en geur een dialoog
als jij ze
met je handen koestert
steken ze hun knopjes omhoog
ik heb ze niet geplukt
ze zijn ontsproten uit mijn geest
ons samenzijn is daar al vaak geweest
Mijn liefste lieveling
mijn liefste lieveling
ik hou heel veel van je
leven zonder jou gaat niet
je bent het liefste mij ooit geschonken
laat me spoedig bij je mogen zijn
je hebt blijdschap in je
en maakt mij ook blij
ik leg mijn handen in jouw handen
en weet dat ik veilig bij je ben
in gedachten zijn wij bij elkaar
wij behoren elkaar toe.
de toekomst zal mooi zijn
zonder zorgen, zonder pijn
ik weet dat jij van me houdt
en mij teder in je armen houdt
ik heb je lief lieveling!
Een leven te vroeg
wij wisten van het vuur
dat ongerechtigheden
weg zou branden
maar ons verlangen
was zo puur
begrepen dat
loutering ooit tot
transparantie zou leiden
genoten daarom intens
van ieder gestolen uur
de hitte van de hel
was geen bevrijding
mede door kastijding
maar eiste meer
dan wij konden geven
wij zijn niet gebroken
maar hebben met eigen
ogen eeuwige liefde gezien
ja gewoon hier op aarde
een leven te vroeg misschien
Wij sprokkelen samen
we zijn gaan lopen
ver van flitsen en knallen
in de rust van het bos
hebben gesproken
over alles wat in het oude jaar
is gebroken en laten dat los
we sprokkelen samen
tussen takken en mos
structuren om verder te gaan
de hemel is boven
in vele geloven maar
wij willen die nu al op aard
niet na ons leven
maar met nemen en geven
streven naar geluk in bestaan
onder het sprookje
van sterren en maan
zijn wij het nieuwe jaar ingegaan
Dit fenomeen
de materie is geschoond
mensen hebben het universum gekregen
met zon maan en planeten
om dit fenomeen intens te beleven
piramides en amfitheaters
catacomben en kathedralen
curieuze paleizen om in te verdwalen
staan aan de basis van dit samengaan
in dans kunst en muziek
draait alles alleen maar om liefde
om met elkaar uiting te geven
aan dit onmeetbaar geluk in het leven
dat ook zijn oorsprong vindt
in de liefste affectie van het kind
zoals in de lente ook bloemen
met elkaar wiegen op de warme wind
met dit meest intieme gebaar
worden man en vrouw een paar
de kus is eindeloos uniek
kent in de schepping haar weerga niet
Stukjes paradijs
ik zag
in kleine dingen
diep van binnen
stukjes paradijs
een oogopslag
de lieve lach
woorden waarin
ik liefde hoorde
een landschap
dat steeds groeide
in zonnekoestering
uitbundig bloeide
naar het eeuwig
perspectief van
ik heb jou en jij
hebt mij oneindig lief
Bevallig rond
zij lag
bevallig rond
uitdagend in het gras
het rood stak
verblindend af tegen
de pril groene ondergrond
ze schommelde wat
op de wind
in een subtiel bewegen
in biologeren
werd mijn hart en ziel
naar haar toe gedreven
ik tikte aan
voelde de spanning trillen
van het wederzijdse willen
door haar intens bekoren
heb ik een stapje teruggedaan
om een ander te laten scoren
Ogen strakken strenge vorst
je stem is dun
en glad als ijs
geeft geen enkele emotie prijs
ogen strakken
strenge vorst in het
donkerblauw van koude luchten
toch breek jij
als ik smelt en
eindelijk mijn lente toon
jij schotst wat scheef
in kruiend ijs
ontdooit dan tot een warme droom
Je lach van kristal
ik heb je zien dansen
dollen en sjansen
met je lach van kristal
was je ineens overal
drijvend en draaiend
op vlaagjes wind
uitbundig verwaaiend
zo speels als een kind
ik wilde naar buiten
zag je nog dwarrelen
met anderen scharrelen
vlakbij de ruiten
je landde voorzichtig
op het glas van het raam
smolt in ons afscheid
als druppel ben je gegaan
De eerste ijsbloemen
ik wist dat jij
de eerste ijsbloemen
zou vriezen op het vroege uur
als de zon net opkomt
om jouw bloem te kleuren
als juweel van de natuur
ik smelt terwijl
zij verder groeit en
haar kristallen liefde bloeit
in warmte zijn wij opgegaan
maar jouw transparante afdruk
staat nog te schitteren op het raam
Onderhuidse warmte
ik tast naar je
raak heel bescheiden
aan jouw zijn
zie licht dat
in het schijnen je
schaduw laat verdwijnen
en onderhuidse
warmte doet gloeien
van verbondenheid
tot strelen
langzaam verandert
naar passionele intimiteit
via roze naar
het donker rood van
alle remmingen ontbloot
de kleuren zijn verschoten
na een heftig samenzijn
aan liefde heeft het niet ontbroken
Die kleuren weeft
ik zie vlammen
voel hun warmte
maar mis het vuur
hoor vogels
wiegend zwermen in
het volgen der natuur
het zijn observaties
koele redenaties
uit een humeurig uur
ik mis jouw glans
de stralen in het
dagelijks gebeuren
je lach die altijd
kleuren weeft tussen
woorden die nog zeuren
jij bent de ziel
het hart van mijn bestaan
samen is al naar de hemel gaan
Een ritme zonder schikken
wij tuurden samen
naar de einder
ik zag nog zon en jij zei
dat het donkeren al begon
het zachte licht
bescheen warm je gezicht
jij rilde even alsof
de kou je al deed beven
wij zijn gaan lopen
ieder in zijn eigen pas
op een ritme waarin handen
zich niet samen wilden schikken
nog overbrugt mijn lach
het niet meer kunnen raken
onafhankelijkheid heeft met respect
en niet met loslaten te maken
De donkere blik
ik dans op je lach
zweef op je adem
hoor woorden die
me eindeloos bekoren
nog ben ik
buiten bereik van de
donkere blik in je ogen
weet dat jij daarmee tovert
ben gek op jou maar
hang niet aan touwtjes
als een verliefde marionet
in jouw kijkers droom ik me weg
Als jij droomt
ik heb de
zonnestraaltjes gespaard
die altijd je lach vergezellen
gesponnen tot een bloem
die zo lang zij leeft
licht en warmte geeft
hoef haar
niet te besproeien
als ik spin zal zij groeien
bij nacht gaat zij sluiten
maar soms wordt het licht als jij
droomt met een lach op je gezicht
De uren van geluk
nog zomer ik
op vergeten rozenblaadjes
tel de wolken als
makke schaapjes aan mijn voet
voel je adem
als een zwoele wind
zie en profile de schaduw
van een zorgeloos kind
speel eindeloos
met vingers in het
ontdekken van je hand
de harde en ook zachte kant
je lach en ogen
hebben mij betoverd
meegenomen in
het oogsten van gevoel
de uren van geluk
kennen dag noch tijd
want onze schat aan liefde
bestaat nu al een eeuwigheid
Het nodeloze tegendraads
mijn tijd
met feeën en kabouters
is nog niet voorbij
nu pas
rijpen mijn dromen
komen wonderschoon langszij
zang dans en muziek
krijgen eindelijk hun
erudiet in vorm en plaats
het is jou gelukt
mijn wereld vrij te maken
van het nodeloze tegendraads
het zwarte schaap
te laten leven naast de kudde
zonder oeverloos geblaat