Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het getekende schrift
ik voel
de lijnen van letters
geschreven op je huid
tekens van leven
liefde en verdriet
negeren kan ik ze niet
maar als
in je ogen de
glimlach weer komt
verzacht het
getekende schrift
rond je mond
dan dwalen
je handen niet
doelloos meer rond
maar onderschrijven
beeldend je woorden
met kunstzinnige gloed
Zag je oogopslag
de stilte
kwam hard aan
de muziek
was uitgedaan
een zachte stem
vroeg ons om
weg te gaan
buiten
keek ik je aan
jouw hand
al in de mijne
nog onbeslist
wist ik de richting
van ons gaan
wij draalden
de nacht was zacht
een afscheid hier
bepaalde waar en
hoe het morgen was
ik zag je oogopslag
wachtte op je lach
Je bent het belangrijkste in mijn leven
jou wil ik niet verliezen
ik behoor je helemaal toe
bij jou voel ik me blij en gelukkig
ik ben zo blij dat jij
in mijn leven bent gekomen
veel mensen doen pijn
en kunnen mij kwetsen
maar bij jou vind ik enkel liefde.
met jou beklim ik de hoogste berg
samen zijn we gelukkig
en kunnen nooit meer zonder elkaar.
onze zielen zijn helemaal één
als jij er niet bent mis ik je heel erg
lieveling van jou hou ik het meeste.
voor altijd blijven we bij elkaar.
liefste!
De vonkenregen
je smeult
kringelt rook
in speelse vormen
ik blaas zacht
jouw vuur iets aan
je knispert en vonkt rood
ontvlamt daarna
in feller branden
schroeit bijna mijn handen
weer laai je op
tussen grijze as
verdrijft de koude nacht
nog is de vonkenregen
in je ogen niet geblust
als je lach mij plagend kust
Zacht zingt het bloed
heb geluid buitengesloten
ben alleen met mijn domen
zacht zingt het bloed
met pulserende stromen
in warme melodie
vloeit ontspanning
tot in de verste delen
om blokkades te helen
jij regisseert al lang zonder
te spelen beeld en decor
ook licht en muziek
komen uit jouw harmonie
maar ben ik dan de marionet
waarbij jij aan de touwtjes trekt
of leg ik in een droommonoloog
mijn ziel en zaligheid aan jou bloot
Handjeklap
ik heb lang met
je vingers gespeeld
tot ik in
je hand kon lezen
dat je deze
weg wilde geven
nooit heb ik
goed beseft
dat alleen handjeklap
het echte leven was
Je lach bloeit bloemen
jij zwaait kleuren
warmt mijn hart
waar regen al valt
wolken hun grijs
donkeren in zwart
want je lach
bloeit bloemen
wild van het veld
nog gehuld in zon
voordat wind ze velt
maar ogen verschrikken
in het flitsende licht
we tellen seconden
donderen samen
tot de volgende schicht
verbazend dichtbij
schokt de hemel
voor even in razernij
in de verte komt blauw
nu is de bui snel voorbij
Zij
zij was niet compact
in tijd en ruimte
krioelde haar leven
sprong van hak op
de tak om toch daar
richting aan te geven
comprimeerde gevoel
in lach en ogen
geëngageerd en bewogen
regen zon en wind
gaven haar de ultieme
onschuld van een kind
zij lichtte op in verschijnen
luchtig en vluchtig maar
ieder nam haar als de zijne
allen raakten begeesterd
door haar spirit en kracht
straalden delend haar pracht
ik lach tijdens het schrijven
weet dat ik altijd bij jou
zal blijven want zij dat ben jij
Wat rafelige trouw
ik zag
je vlucht omhoog
maar kon jou niet bereiken
zwaaide schreeuwde
voelde mij verlaten
zonder vriend en troost
jij doorleefde
mijn bestaan liet mij gaan
als ik dat nodig vond
sprong in de bres
als ik mijn slechte keuzes
weer met ruzie had beslecht
maar samen knopten wij
bloeiden volop lente
ook in de bitterste kou
jij wist mijn
onvoorwaardelijke liefde
en soms wat rafelige trouw
ik houd van jou
in ons bestaan was jij
meer dan mijn eigen naam
Zie zonnestraalde
ik heb je
ooit ontmoet
na een stille groet
een lach
die zonnestraalde
door het bos
verlichtte toen
jouw plekje
op het mos
we luisterden
naar het ruisen
van de wind
tot mijn hand
de eerste liefde
in de jouwe vond
wij dwaalden af
naar hogere sferen
zonder horizon
in het wederkeren
beseften wij terdege
dat dit het echte leven was
In licht en wind
ik droom
je gedachten
en lieve lach
zij wiegen
speels als een kind
in licht en wind
als een handvol
ballonnen kleuren
zij liefde en passie
zonder
opgelaten te zijn
vieren zij vrijheid
nemen de ruimte
die wij hen geven
in samen leven
ik volg hun vlucht
zucht verliefd als ik
zie dat jij naast mij rust
Tot leven alles weet
ik zag je lach
had nooit
gedacht dat ik
jou levenslang
zou volgen
nog tracht ik
het raadsel
op te lossen
van je ogen
in de blik
die ik ving
bij het ontmoeten
de hand en kus
stukjes hemel
vol verliefde rust
toch is de idylle
niet compleet
want huis en haard
zijn nog verscholen
tot leven alles weet
Edelstenen
je speelt
met edelstenen
waarvan de
vonken uit
je ogen schieten
jouw huid
de passie kleurt
waarmee het
licht van buiten
wordt gebroken
je ziel
de kristallen
koestert die
in schoonheid uit
de hemel zijn gevallen
Voor altijd veilig dicht bij je
ja, lieve schat,
ik wil altijd bij je zijn,
veilig dicht bij je
geen andere plaats is
beter als bij jou
wij zijn samen één
en geloven in het goede
ik heb je meer dan lief
ik hou van je heel intens
bij jou blijf ik behouden
liefde is het dat ons
bij elkaar houdt
en ik weet dat jij ook
van mij houdt
bij jou zal ik sterk zijn
en gezond
ik zal vergeten
alles wat achter me is
en we gaan een blijde
toekomst tegemoet
lieveling, kom gauw!
Je houdt van me
je houdt van me
en maakt me blij
onze stappen maken
dezelfde pas
we zijn voor elkaar gemaakt
en houden veel van elkaar
nooit kan ik je meer missen
je verzacht mijn pijn
en maakt me blij
jij bent het helemaal
man van mijn dromen
er is niemand zoals jij
ik bemin je vurig
en jij ziet mij
ook met liefde aan
je lieve ogen vertellen mij
dat je van me houdt.
lieveling!
Je bent mijn waterbron
je bent mijn waterbron
water waaraan ik me kan laven
bij jou heb ik nooit dorst
maar je verkwikt me
voor jou is mijn liefde
jij wakkert het vuur in me aan
we hebben elkaar vurig lief
ik wil altijd van je houden
en nooit bij je weg gaan
je bent mijn begin en mijn einde
lieveling, waarom ben je ook zo lief
je hebt veel liefde in je
je straalt het helemaal uit
en ik weet dat jij mij ook lief hebt
we blijven altijd samen.
we zijn samen een schelp
die precies op elkaar passen.
lieveling!
De stelende pijn
ik zag tonen
van de kleine melodie
al komen in je ogen
vingers speelden
met akkoorden door
het strelen over huid
in het teder raken
lieten zij heel lief het
warme voelen ontwaken
jij lachte in het lichte
klateren van hoge tonen
wist mijn illuster bedoelen
maar ook de eerste viool
kent de strelende pijn van
onderdanig aan de strijkstok zijn
Een hemels paradijs
lief speelt onze geest
met dingen die we zien
een caleidoscoop van
herinnering completeert
onze eerste blik
in de verschillen van
beeld proeven wij verandering
vallen kleuren vorm en ogen op
wordt de stem als uniek
fenomeen meteen geautoriseerd
alleen jij komt binnen
als een hemels paradijs
zonder enig vergelijk
ruimte vullend warm je
met liefde de werkelijkheid
jij bent de duizend en een nacht
verpakt in de schoonheid
van een stralende lentedag
die de schepping voltooit welke
ons lang geleden ooit is beloofd
Een mysterieuze twinkeling
grijs sombert de dag
maar de lente
vonkt nog in je ogen
een mysterieuze twinkeling
van energie en kracht
die kleurt als je lacht
dan lijkt de zon
voor even te schijnen
uit een klarende lucht
om in een zucht
ook weer te verdwijnen
als buiten de regen gutst
Een vaarwel van hartjes
ik wierp met zand
bloemen naar de hemel
zij waaierden uit op de wind
ik ving hun blaadjes als kind
gaf ze water met zee
maar ze wilden niet bloeien
zij schuimden verdriet
en de vloed nam ze mee
heb met schelpen
een vaarwel van hartjes gelegd
en tegen mezelf gezegd morgen
ben ik er weer maar dan bij eb