Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Existentieel samen
ik zag je
met een lach
naar de
bloemen kijken
in het hoge gras
vingers streelden
de tere kleuren alsof
je de aarde ontmoette
in haar dagelijks
draaiende beweging
ik smolt om
bij je te zijn in
dat intiem samen
onder zomerluchten
zonder namen
in die stilte
van het leven
schoonheid te
horen in het lieflijk
kleuren wiegen
van de wind
in een volmaakt
natuurlijke setting
zo opent universum
zachtjes de hemel
Dit stukje hemel
toen jij
hier voor de
eerste keer
kwam leek alles
tot leven te komen
veranderde
het licht van wit
steriel naar de
warme kleur van
intieme gezelligheid
alles waarnaar
jij keek deed
meteen van zich
spreken liet stralend
de ziel even zien
het was alsof
jouw ogen hen
deed oplichten
naar ontspanning
en innerlijke rust
zij vergaten hun
kleine mankementen
in de cirkel van
volmaakt liefdevolle
menselijke aandacht
stegen boven
zichzelf uit in
gevatheid hielden
elkaars hand vast
in beleven van geluk
namen omarmend
afscheid in het
samen delen van
deze ervaring dit
stukje hemel van jou
Een teruglopende tijd
zacht warm
voelde jij aan
in lieflijke kleur
opende in vol
vertrouwen
jouw emoties
spiritueel
zong je stem
het ijle lied
van de prille
dagopening
naar boven
bij de
invallende
avond donkerden
doorleefde tonen
van het dagelijks
sluiten van voorbij
altijd klaarden
je ogen op
als jij mij zag
kregen jouw
blikken weer hun
flonkerende sterren
uit het verst
van de nacht
droomden wij
wegebbende
liefde in een
teruglopende tijd
zo dansten wij
het bestaan in een
harmonisch leven
waar geven
belangrijker
is dan nemen
Liefde in blauw
jou herken ik
uit duizenden
je haar, neus
loop en lach
het zijn allemaal
delen van jouw
schitterende vlag
die je met grote
compassie laat zien
alles aan en in jou
is warm smeulend
net vlak voor de
uitslaande brand
om zuurstof stoeiend
waar in het eerste
vuur de vlammen
nog jagend loeien
en later gestaag in
hoogte groeien
danst hitte in blauw
ik houd van jou
De smaak van morgen
ik brandde
krabde schuurde
en plamuurde
maar kreeg
mijn liefde
nauwelijks
glanzend alsof
het patina
van jouw
lieve blauwdruk
iets van haar
subtiele
geest had
prijsgegeven
nog altijd
creëerden wij
de mystiek
van samen
hielden tedere
herinneringen
in stand
waarin wij de
meerwaarde van
liefde beleven en
mogelijkheden van
vandaag met de
smaak van morgen
zullen proeven
waar zorgen
even niet zijn
en projecties in
liefde verenigd
misschien toch ooit
hemelse waarheid
zullen worden
Lichte verblinding
juist in het
heel licht raken
van jouw huid
knetterden kleine
vonkjes met een
verrassend geluid
ook onze
blikken sloten
vaak kort
in lichte
verblinding en
wegdromende
ogen voor een
klein liefdevol
moment heel
even dicht om
met verbazing
weer te openen
pas later zijn deze
eigenschappen
verdwenen toen
volwassenheid
voorzichtig
is toegetreden
Jouw schepping
jouw licht
liet eindelijk
de contouren
verbleken waarin
jouw waarheid
gevangen zat
stukje bij
beetje werd
jouw schepping
begiftigd met
leven warmte
en liefde
op weg naar
een volmaakte
medemens
die zichzelf kent
en herkent
in anderen
ik dacht je
te boeien maar
vergat mee te
groeien nam
ruimte die niet
de mijne was
en toch heb ik
altijd jouw hand
vastgehouden was
liefde onze paraplu
voor eindeloos
geborgen zijn
nog groeit die
eenheid ondanks
alle spanning en
venijn op weg
naar eeuwig
gelukkig samenzijn
Interfererende warmte
ik voelde
de warme gloed
van goud in het
weerkaatsend
licht van
grote lampen
waar diamanten
werden geraakt
hadden ze een
veelvoud van
kleur in
brekende stralen
jouw huid
werd anders
door de van
dichtbij
interfererende
warmte die
potentiële
energie golfde
tussen twee
polen die zonder
raken liefde nog
intenser maakten
Liefdescondens
ik voelde de muur
met de avond kou
van de stenen
en toch was er
de muziek van het
winkelend publiek met
zongebruinde benen
de mêlee emoties
van opzwepende
drift tot vertederende
liefde ging de muur
aan als autist die alles
voelde en wist met
versteende herinnering
ook wij beleven
de stad in de stap
van de mensen hun
schuifelende wensen
ingeklemd tussen
mastodonten die namen
en voordeuren ademden
waar ramen het leven
in sponningen benauwd
en ruiten barsten
bij het minste geringste
intieme geluid zonder zicht
niemand heeft liefdescondens
ooit van de ramen gewist
De liefdeskus
waar zomer
spreekt in
contrasten
bruin en wit
was de lente
in ontwaken
al de lichte
rode randjes
pikant aan
het maken
het knoopje
nog een
sluiting verder
waar nonchalant
wit de schijn
van openheid
verbloemd en
een aantrekkelijk
palet voor de schilder
heeft klaargezet
pas onder
donkergroen loof
blikken ogen
het sprankelen
van de jeugd
en zondoorschenen
lichte lokken
dansen op een
speelse wind
waar rode lippen
zonder gulzigheid
het teder zachte
van de liefdeskus
in subtiel oefenen
langzaam hervindt
Mijn tegenspel
hoe jij keek
kon ik alleen
in je ogen lezen
jouw lieve
aanhankelijkheid
sprak iedere
seconde warmte
met die blik
in tal van
eigen kleine
changementen
al naargelang
de stemming op
jouw bühne en
mijn tegenspel in
de choreografie
die komt
uit het intens
geestelijk
contact dat
aanviel en
pareerde waar
lichaamstaal
lachte als applaus
bijzonder
hoe het echte
leven verandert
als derden
belichting en
geluid instellen
tunen en
warmte geven
in de nieuwe
contrastenwereld
zijn kleuren anders
spelen schaduwen
hun eigen spel
verdwijnen met een
druk op de knop om
nooit meer te verschijnen
Twee kontjes hoog
voorzichtig
hebben wij
elkaar afgetast
zacht en
liefdevol gepast
en genoten
geen geheime
plekjes vergeten
in het volle
licht van de
warme zon tussen
bloemen in de wei
wij en het gras
waren nog
lentegroen en
in genotvolle
spanningsboog
twee kontjes hoog
De snaar
rustig
vervloeien
tijden die
ons even scheiden
waarvan de
inhoud in veel
aparte emoties
uitkristalliseert
die integrerend
hun kleuren
spreiden om het
vloeken te vermijden
ook zonder
blauwdruk regie
en coaches dekt
liefde alles toe
omdat wij
geïnvesteerd hebben
in elkaar vertrouwen
kan afwezig bouwen
met een
enkel woord
of terloops gebaar
de snaar laten trillen
zo voegt ons
veelstemmig orkest
al de meest
fundamentele lijnen
tot een harmonisch
geheel met een
duidelijke uitnodiging
dit te delen met velen
Glimp als reflectie
op een
onbewaakt
ogenblik
was ik tot
mijn schrik
de rode draad
verloren
onze levenslijn
als houvast
in bange dagen
die hoe dun
ook uitgerekt
ontzettend veel
liefde kan dragen
het voelde alleen
voor het eerst
niet verbonden
in de realiteit
van alle dag
waarin jouw lach
mijn leidraad was
hoe ik ook
mijn oren spits
ik zal het voorlopig
met de fotografische
spiegeling van je
blik moeten doen
een glimp als reflectie
op te diepen
uit herinneringen
van vele jaren her
uit liefdesmomenten
van toen naar nu
ja van vele jaren
mijn liefste
Danste wind
ik wist
het nog
van vroeger
jij blij in
het midden van
de bloemen wei
ik beloofde een
handvol wind en
spetters regen
met de bui
zat het echt tegen
die kleurde regenboog
maar in jouw
blonde haar danste
wind de krullen klaar
Oneindig verlangen
je staat
te lachen als ik
de hoek niet
durf om te gaan
ik jank als ik
door jou mijn
vingers zal branden
aan het liefste
dat mij ooit
is aangedaan
en nu bijna
voor mij staat
in separeren zijn
zinnen gevangen
is afstand praktisch
isoleren gebleken
mijn liefde zijn
de talloze stukjes
oneindig verlangen die
magisch rond je hangen
nooit met spijt
soms misverstand
of gezonde strijd
jou wil ik niet kwijt
Existentiële kou
je fonkelde
zonder te verblinden
in bewonderende
blikken van anderen
zij lichtten op
in de aanwezigheid
van warme
belangstelling voor
jouw sprankelende
personaliteit
kleine edelstenen
en parels maakten
zich kenbaar door
hun specifieke setting
en bijzondere glans
in loepzuiver
weerkaatsen kwam
ik stukjes schoonheid
tegen die lovend over
jouw talenten schreven
jouw vriesheldere
speels wit tegen het
diepste blauw blijkt
de medicatie te zijn
tegen existentiële kou
Jeugdige uitstraling
er was een
lief patroon in
elkaar begroeten
geen officieel
formeel proces
maar een warm
ontmoeten met
elkaar in de ogen
kijken en dan verbaasd
naar je nog steeds
jeugdige uitstraling
geen woorden
maar een licht
hakkelen door
zoiets gaafs
en verrassend
in iedere keer
hetzelfde ritueel
zonder spoortje
gewoonte in een
zo pure verbazing
iedere keer weer
zo dat we er niet
bij kunnen dat
zoiets bestaat
ondanks de al
de mystieke toon
door het uiterst
speciale van
dit ooit wederzijds
aangegane en
zich geestelijk
verdiepend contact
Wilde bloemen
ik wist
pas later
haar bloemen
te staan
gevormd
door haar
handen
in sierlijkheid
waren haar kelkjes
ontstaan
sprankelend
lentelicht
was met haar
kleuren begaan
de geheime
plaats van
deze pracht
weerkaatste
in glinsterende
ogen toen jij
mij daar bracht
wij verzorgden
het paradijsje
tot een
oase van
schoonheid
omgeven door
wilde natuur
deze zomer
heeft volle
liefde in ons
hart gegrift
door de gift
van haar
eeuwige zaden
De ziel open
ik liet
mijn blikken
langs je gaan
moest echt
twee keer kijken
voor ik alles
weer goed in
het geheugen
had staan
elkaar echt zien
was alweer
even geleden
speels in een
klein tussendoor
vaak met een
half oor of visueel
met spreken toch
te weinig contact
er gaat niets
boven de a-live
ontmoeting
met knuffel zoen
en warme lach in
tedere omhelzing
de ziel open in het
vol hartelijk samen
van acceptatie