Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Je voetstuk
ze lacht
licht smalend
draait zij haar
hoofd naar mij
zegt dralend
op lijzige toon
doe niet zo mal
natuurlijk weet
jij al hoe ik
over jou denk
wat ik van je vind
heb je voetstuk
gepoetst en gepolijst
ja af en toe gekust
nog zijn al
jouw talenten
niet ontdekt
dagelijks glinstert
er een nieuwe
steen aan de kroon
die jouw genen heeft
alles wat jij
aanstraalt komt in
een hoger bioritme
waarbij liefde en
warmte de stemming
maken die mensen
intiem kunnen raken
Zonder overleg
ze keek me aan
schonk mij haar
warme lach
overbrugde met
haar ogen dat wat
wij nog steeds niet
konden geloven
of wij nu spraken
dansten of zongen
tikkertje speelden
en sprongen op een
lied van het publiek
zichtbaar waren
wij stapelverliefd
wij hebben alle
roddels vermeden
over de tijd
die wij scheelden
het ging van harte
zonder overleg kozen
wij samen onze plek
Een lichte vleug
ik streelde
warme huid
waarop haartjes
zacht donsden
er was een
lichte vleug
die ondeugd
responsde
in tegendraads
bewegen gaf
huid mij
haar zegen
de lach werd
geboren in
sporen die
wij gingen
het onbekend
terrein voelde
veilig warm en
ontspannen fijn
in elkaar
toebehoren
klonken al zachtjes
hemelse koren
Jouw donkere lach
zacht warm
en opwindend
speelde je huid mij
de hartenklop toe
reageerden
de lief blonde
haartjes van je arm
oprichtend strak
zo af en toe wat
van die hinten
dat emoties nog
bij de pinken zijn
in het lief
senso motorisch
geven en nemen
van genegenheid
wij cirkelen
wederzijds in de
kleinste radialen
van verbondenheid
steeds doet het
frequent oplopend
liefdes vermogen
in hoogspanning pijn
tot jouw
donkere lach en
de uitdaging in je
ogen ontlading beloven
Nieuwe kans
Lieve sjat,
Ben weer zo ontzettend blij,
Dat jij toch nog iets ziet in mij.
Ik heb je pijn gedaan en daarvan heb ik zo'n
Ontzettende spijt,
Voor geen geld op de wereld wil ik jou ooit kwijt.
Ik heb veel tijd gehad om goed na te denken,
En weet sjat dat ik jou nooit meer zal krenken.
Ik ga jou weer gelukkig maken,
En jou nooit meer kwijt raken.
O baby can't you see,
You and me are meant to be.
Warme gloed
ze ademt
in de stilte
van haar lach
nog slapend
draait het gezicht
naar licht
vertederende
zachtheid kleurt
een warme gloed
stralend
openen haar
grijsblauwe ogen
waar de
laatste dromen
liefde beloven
voor je weer
helemaal onder de
mensen gaat komen
Enkel liefde
we keken
elkaar aan
vingers verweven
wachten heel
even tot alles op
het netvlies zou staan
een moment
van intimiteit voor
ons ongekend
we raakten
alles aan lieten
ons volledig gaan
in de nieuwe
schepping van
creërende liefde
nog nooit heeft
een knuffel uit
enkel liefde bestaan
Jouw lied
wij hebben
heel lang met
vonkjes gespeeld
die als zij oversloegen
lading hebben gedeeld
wij zagen de
kleuren roken het
avondlijke van geuren
die hoorden bij een
teveel aan ozonritueel
toen onze blikken
intensiveerden en wij
de afstand decimeerden
bronde nabijheid steeds
warmer verlangen
in de bel van
liefdeskracht zongen
onverwacht niet te
negeren ijle tonen in
de stilte van de nacht
en wist ik dat
jouw lied uit het
fysiek geniet in een
verlossende lach
heerlijke bevrijding bracht
Schitterende blauwdruk
je lacht nog
steeds goudblond
de hele zomer ben
jij de schitterende
blauwdruk geweest
van mijn zon
in de eerste
stralen legde jij
iedere morgen
de matrix neer
voor haar schijnen
maar ook verdwijnen
in het subtiele
samenspel van
wolken wind en regen
kwam ik jou altijd
tegen aan het
weids firmament
de uren die wij
samen waren
schreven liefde
alleen aan de wolkeloze
hemel hebben wij onze
intieme momenten bekend
Fluwelen vocaal
de lach
in je stem is als
een fluwelen vocaal
zacht doseert
haar muziek de
ritmiek in je woorden
waar zinnen
dansen in het
spel van begrijpen
neemt zij
jouw hand om even
accenten te knijpen
in een pas de deux
volgen wij de dansante
lijn van het verhaal
tot in een
naderend einde
de lach verstomt
het van
elkaar scheiden
voelt als een domp
maar ook wij weten
dat dit samenzijn nooit
meer wordt vergeten
Frivool gerokt
de wind
waait herfst
door je haren
lichte
zomerlokken
spelen met elkaar
op het donkere
bed waar schaduw
zich heeft neergelegd
gebruinde benen
stappen frivool gerokt
terrasjes voorbij
ogen kijken blij
op deze dag
vol zomerlach
toch draalt zon
niet meer zoals in
lange dagen van weleer
waar donker pas
de nacht erkent als
ook de ogen zijn gewend
Een uniek setje
als ik aan
je denk
voel ik
hoeveel
liefde jij
mij schenkt
toch ben ik
nog geen
hormoonfabriek
waar jij
stilaan op de
knopjes drukt
in het besturen
van mijn
emotionele balans
er is liefde
in het spel met
de factor sjans
waardoor
wij beiden stevig
zijn geraakt
die van ons
een uniek setje
heeft gemaakt
De grote trom
jij wuifde
met kleuren
activeerde gedachten
ik zocht in
het spectrum wat
daar zat te wachten
jouw lach zong de
mooiste woorden die ik
kuste tot hemelse akkoorden
jij gaf mij de kans
om op jou te reageren
in een positieve balans
wij hoopten de uitersten
te middelen en in elkaar
raken vorderingen te maken
weer gaan wij een
blokje om dit gevrij hangen wij
niet meteen aan de grote trom
Het flamboyante
soms zag ik
je hand wat vaags
wegwuiven in een
bijna achteloos gebaar
waar je ook ging
nooit hing er
iets van schaduw
rond je verschijnen
ogen en lach
waren alles in contact
dat hart en ziel
volledig presenteerden
de donkere kant
van de balans was
nauwelijks zichtbaar
in transparante openheid
pas de stilte van
ontspanning verkleurde het
flamboyante van je geest
alles was even teveel geweest
Het klein touche
ik heb
lippen gekust
in alle kleuren
emoties gevoed
ook weer gesust
in dagelijks gebeuren
het klein touche
proefde in delen
leven en dood
in de abrupte
wisseling van
veilige schoot
waar hergeboorte
geen familie kent is
toekomst onbekend
toch smaken
kussen altijd
weer naar meer
opdat zo de mens zijn
medemenselijkheid
nooit meer verleert
Ogen van bekenden
stappen op
het pad
geknerp van
losse kiezels
de stille tred
op veerkrachtig
lichtgroen
lentegras
het bankje
bij de vijver
die spiegelend
zijn schaduw gaf
armen die
gedachteloos
schouders vonden
om even te ronden
verlangen dat
een uitweg zocht
in speels en heel
langdurig kussen
wij zijn
niet uitgerust
lust smeult zacht
in onze lenden
zoeken naar
een zachte plaats
verborgen voor
ogen van bekenden
Een tijdloos open
niet de jaren
hebben je gewogen
jouw ogen
passeerden alle grenzen
in een tijdloos open
de enige bagage
die jij altijd
bij je had was de
schat van een lach op
de paspoortfoto in je tas
waarbij iedereen
toch even moest kijken
om de intensiteit
van a-live met de foto
te kunnen vergelijken
jou zien was altijd
een stukje van je
warmte raken met
het gevoel samen ook iets
moois van het leven te maken
In ziele sfeer
jij liet mij
bijna alles
van liefde zien
de lach een
onverwachte kus
de warme hand
waar vonken
springen in ontladen
dierbare omhelzing voor
intieme samensmelting
toch hangt er nog
een licht taboe over
ontmoeten in ziele sfeer
begrijpen heeft dezelfde
woorden niet meer
voorzichtig kijken
baant nieuwe wegen
in het doelenperspectief
maar voor van harte moeten
we nog even wachten
Jouw aureool
ik zag je op het
scherm verschijnen
waar jij bewoog
boog een ander
zonder deemoed
zijn hoofd
jouw bewegen
had nooit wind
of regen tegen
natuurlijk werd
jij nat had wind ook
zijn reactiekracht
maar het leek
of alles wat jou
dwarsboomde de
energie balans van
jouw aureool met
sterker licht bekroonde
met de virtuele
overwinning al
op je gezicht deelde
jij warmte en liefde
met hen die het al
zo lang hebben gemist
Lege handen
zij kende
de vraag
in hun ogen
legde het
antwoord
in haar lach
zij waren
uitgenodigd
werden verwacht
helend
luchtte zekerheid
alle oordelen op
vol liefde
en warmte
sprak hun hart
zonder woorden
verloren agressie en
boosheid hun kracht
lege handen
zijn gedaan zij kunnen
weer van elkaar op aan