Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Gordijnt grijs
zacht en
vlagend grijs
gordijnt de regen
in somberbui
waar zon
de druppels
altijd doet
glinsteren
speelt de
koude wind
met lichte
onderkoeling
het voorstadium
van hagel hangt
nog in de lucht
die vriezend zucht
wij zijn niet
tegen dit plagen
opgewassen
ook niet tegen
de smerige
opspattende
plassen die ons
met vuil benatten
mei heeft pas het
groeizaam predicaat
april doet altijd al
wat hij zelf wil
Van hemel naar hel
we plakken
stukjes duister
aan elkaar
om het licht
geen kans
te geven te
zien wat wij
alzo meemaken
en beleven
niet alles
werd natuurlijk
zo naadloos
afgeplakt ook
wat contrast
kreeg zijn kans
voor nauwelijks
herkenbaar toch
een vrolijke sjans
stemmig
werd de ruimte
schaars verlicht
de oplichtende
bordjes uit
waren duidelijk
verplicht bij
de laatste
nummers slow
stilstaan was
de manier van go
met gesloten ogen
gingen alle
knoopjes open
werd begeerd
en gestreeld tot
de zaalwacht plots
het helle licht aandeed
men heel
verbaasd
wat kleding
schikte
ogen afgewend
om niet meteen
zich dood te
schrikken van hemel
naar hel gaat snel
Kraakten noten
er was
geen boek met
een versleten
verhalenlijn
zij zat alleen
in een gewone
stoel op het
toneel te praten
tot zij haar
hand had
uitgestoken en
wij hem hadden
gepakt om met
haar mee te
gaan naar
ver onbekend
zeker als het
om van binnen
uit gaat dat
liet zij zien
in blik en
lichaamstaal zij
regisseerde ogen
hand en stem
wij spoorden
dezelfde richting
rangeerden scheef
en schots zij regelde
stops en lichten
kraakten noten
in de voortgang
die wij maakten
Onzichtbaar
ik keek
naar haar lach
daarin hoorde ik
geluiden van
dingen die ik
helemaal niet zag
raakte haar
hand en volgde
de lengte van
vingers tot
aan de eerste
polsband
las daar haar
levenslijnen
die in meervoud
alle eindes
onzichtbaar
lieten verdwijnen
Swipen
zien is evenbeeld
van gaan geworden
we zijn overal en
waar geen weerstand is
blijkt ook afstand
te zijn verdwenen
in de wereld is
delen van die wereld
zonder enige limiet
van de kleinste
moleculen en atomen
tot megazonnestelsels
maar zonder werk
hoopt de energie
zich op in de status
energetica die
potentieel geladen is
met creaties van de geest
we hoeven de
nabije werkelijkheid
niet steeds te swipen
samenkomen heeft
al van verre doen blijken
graag te willen delen
Eigenden gezicht
er was warmte
frisse vlagen
dansten kleuren
om de eenheid
van binnen met
buiten te laten zien
we wolkten
substantie
zonder gewicht
lach en plezier
eigenden gezicht in
komend herkennen
bij het nieuwe spel
van communicatie
zonder aardse
zintuigen dat ons in
eenvoudige algoritmes
werd geschonken als
eigen leven
lijkt ingewikkeld
maar zit opgeslagen
in de genetische
aanleg en kwaliteit
van zijn in bestaan
het gaan als
deel van het geheel
en toch met eigenheid
als toevoeging en
kwalitatieve uitbreiding
van universele diversiteit
Biotoop en anderhalfwereld
de bezielde mens
heeft altijd in aanzien
gestaan en waar
de gewone mens
nog met hun engel
konden omgaan
had de bezielde
een opdracht te
vervullen net als
bomen en planten
in hun eigen biotoop
op weg naar
zon en energie
waarbij schaduw en
wind harmonieuze
contactpunten waren
van het dag en
nachtritme binnen
de jaargetijden die
door bos en woud
beheerd werden met
mycelium in zielentaal
waar de natuur elkaars
afhankelijkheid kende
en er eerbied voor had
getuigden monoculturen
van het gebrek aan
respect door de mens voor
de diversiteit om ieder
levend wezen zijn
kans te geven net als
onkruid verdelgen en
overmatig bemesten
Het anderhalfwereldspel
waar flora en fauna
spiritueel verdroogden
zonder enig contact
met de mens groeide
de wereld van knuffels
en troetelbeesten
omdat liefde en warmte
ook andere gezichten kent
zoals de kabouters
en dwaallichtjes boven
het zwart water ven
dieper in het bos
de dansende elfjes bij
maanlicht op het mos
griekse mythen en
sagen in latere dagen
het glanzen is verdwenen
de spanning voorbij
volwassen mensen moeten
kinderrollen spelen
de rest zit zonder enige
fantasie te gamen
in het schimmig
anderhalfwereldspel
Planetair mycelium
ik zag ze
al wenken
hun kleurige
harten zwenkten
door zon verlicht
in het eerste zicht
zij wisten
dat ik zou komen
in deze laatste
afspraak die wij
samen droomden
voor het duister viel
en donker alles
verhulde in de
gelijkvormigheid
van de nacht waarin
het onderscheid
verdwenen was
wij hadden de
lijnen open
gehouden
onzichtbaar in de
droomwereld van ons
planetair mycelium
waar ordening
en logistiek de
universele basis was
die ooit bestaansrecht
aan dit organisch
heelal had gegeven
Lichtgevoelig
ik wist dat
jouw woorden
lichtgevoelig
waren dat
hun intonatie
warmte en
kou raakten
als jij je
aandacht
ergens op
liet schijnen
lichtte het op
kwam los uit
de anonimiteit
showde eigen
karakter groeide
omdat goed
aanschouwen
de acceptatie
sneller zou
doen groeien
waar jij ook
ging overal liet
jij indrukwekkende
sporen na van jouw
specialisme en
eigenheid in denk en
speelvaardigheden
Zonder hond
je ogen
lachen licht
als jouw handen
liefdevol en
uiterst vaardig
bezig zijn met
verbanden om
de schrik van de
schaafwond met
gepaste pleisters
te veranderen
van afgrijzen
naar kijken
zonder lijden
het leed is al
geleden in de
onmacht beneden
op de grond met
starende mensen
en een woest
blaffende hond
de kleine heeft
een wond en is
keurig verbonden
een knuffel en hij
loopt weer parmantig
rond in een wereld
gelukkig zonder hond
Enclaves van rust
ik zag
je leven
in enclaves
van rust
die in noodzaak
geboren waren
uit een snelle
noodzakelijke
bevalling
wereld had
een hogere
gebeurtenis-
frequentie ingezet
en de vereiste
meegaandheid
kostte energie
zo achterblijven
kon helemaal niet
gelukkig
ontbrak het
jou niet aan
overzicht en
op de lange
termijn bleek jij
met vooruitziende
blik een geboren
genie te zijn
geen paniekerig
ad hoc maar wel
resoluut de
wegen uitstippelen
die jij in de
planning al
op de voorhand
en met succes
had gelopen
Intonatie
ik heb je
lange vingers
vaak met letters
zien spelen in
passen en meten
om de inhoud
de juiste vorm
te geven
je peinsde met
de blik in de verte
of daar misschien
de oplossing stond
geschreven en
na enig gefronst
viel heel voorzichtig
een ei uit het dons
jij ging voor
schoonheid en
intonatie waarbij
linguïstische
verstrengeling en
cohesie een aangenaam
beeld gaf aan de
gepresenteerde tekst
Kunst intrigerend
je eerste
penseelstreken
waren voorzichtige
vegen met
lichte kleuren in
een verkenning
van nog onzichtbare
wegen op het doek
je kwam alles
tegen en toch ging
jouw affiniteit naar
stillevens in
schoonheid uit
die jij in de natuur
ontdekte en met
liefde observeerde
je koos feilloos
die composities
waarin jij jouw idee
optimaal gestalte
kon geven met het
magisch touche dat
kunst intrigerend
opviel en kijkers bond
Een terugtredende tijd
caleidoscopisch
kwamen de verhalen
en herinneringen
namen elkaar mee als
golven in de branding
van de zee
krulden emoties
sloegen wit om
in het schuim van
succes wij waren
meteen weer
helemaal bij de les
in het doorleven
wisten wij elkaar
alle ruimte en
support te geven
voor de inkleuring van
stemming en moment
wat resulteerde in
een datering die dichtbij
de nog zo levendige
waarheid van ogen en
stem kwam uit de
toenmalige archivering
in een terugtredende
tijd heeft de werkelijkheid
de blauwdrukken van
toen open en beleef baar
gemaakt met magie
en mystiek in essenties
Het goud
het waren
witte wolken
die jij het
goud aan de
randen schuurde
in jouw poging
lente vroegtijdig
te laten beginnen
eenvoud was
het mozaïek
waarmee de
plantsoenen
werden opgesierd
en dan nog in een
veelvoud van
herhaling
in kleurpaletten
bleef ook variatie
het ondergeschoven
kind in blauw
groen en geel
in hun strijd
wie er het eerst
bij de hemel was
Golvend samengaan
neem me mee
naar de ruimte
van de zee en
hun zilte luchten
waarin wind en
water in golvend
samengaan hun
bestaan uitrollen
jouw helder
verenwit
geeft een
schitterend
tegenlicht als
jij scheert over
opspattend schuim
en ik verborgen zit
wij raken aan
water en duinenrand
waar stukjes strand
met riet en groene
helm zijn beplant
in een helaas niet
natuurlijk rechttoe
rechtaan verband
de echte vrijheid
proeven wij samen
als wij al buitelend
in het oranje rood
teruggaan naar de
nacht en wachten tot het
krieken van het eerste
licht de zon verwacht
In vreemde ogen
ik ben
verdwaald
in vreemde ogen
ze kijken me aan
met sprekende
blik alsof ik jou
iets hebt gedaan
vergat
weg te kijken
en verder te
gaan waarmee
ik bezig was maar
deze kijkers dwingen
eisend contact
dat niemand nog
ooit heeft gehad
ik kan dat niet
heb dat nooit
geleerd met
iemand praten
zij heeft mij nodig
eindelijk is mijn
wereld opengegaan
weet ik van het
menselijk bestaan
leer communiceren
gaat het fout dan
opnieuw proberen
Een beladen hemel
er zaten gaten
in de lucht die
in vrolijke vlucht
lente vierden
met een eindelijk
ontklede zon die
in de lichtste tinten
begon aan het
mooiste seizoen
waarin de nieuwe
kleuren zich nog
moeten meten
met het laatste
hagelwit en sneeuw
waar het prille
groen als ondertapijt
prijkt voor de vroege
voorjaarsbloem
ik heb jouw signalen
ontvangen uit een
heerlijk gesprek dat
gesoigneerd werd
door vroege zon
en zomerwarmte
met lieve vogelgeluiden
vol scheppingsdrift
uit een beladen hemel
Fatalisme
zacht speelde
lucht met
de laatste vlucht
witte wolken
raasde schaduw
in contrast met
grote snelheid
langs de aarde
zonder te
vertragen
alleen door
donker te dragen
mensen waren niet
bang hadden door
fatalisme al een
hang naar destructie
er was al teveel
gebeurd dat
onverklaarbaar
was gebleken
nog nooit hadden
zij zo betrokken
naar hun eigen
ondergang gekeken