Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Tot binnen buiten werd
weer roept angst
met hol geluid
dat voortvluchtig
verre vleugels vliegt
echo's kaatsen
hun niet thuis
gevoelloos tegen
zwarte muren
mijn citadel waar
stemmen dwalen
zonder verhalen
omdat een oor ontbreekt
waar tijd
vandaag vergeet
omdat gisteren
alles overschreeuwt
heb stilte laten groeien
tot binnen buiten werd
zie eindelijk weer vogels vliegen
na een dankbare geboortekreet
Het zit in mijn geest
ik ben bang
niet voor een vlieg
maar voor iets
dat je vanuit de ooghoek
nauwelijks ziet
het beweegt
geeft onrust
omdat het leeft
zonder dat ik er
macht over heb
ik veeg en
probeer het te pakken
maar kan het niet vatten
het zit in mijn geest alsof
het er altijd is geweest
als ik de ogen sluit
dwarrelt het voluit
groeit steeds sneller
als probleem
ver boven mij uit
angst maakt mij klein
ik keer in mezelf
omdat ik niet
samen kan zijn met
mijn chaotische helft
Zij sluiten de kring
ik dwaal
weet niet
waar te gaan
stappen
komen hinderlijk
achter mij aan
dan blijf ik staan
voel hen schuifelend
rond mij komen
zij sluiten de kring
en ik vol angst
sta er midden in
voel het gissen
hoor indringend slissen
waar kom jij vandaan
ik heb ze niet geraapt
de stappen in mijn leven
zijn hun eigen weg gegaan
ze komen dichterbij
willen mijn verhaal
over wat ik heb gedaan
nog kon ik ontsnappen
door heel snel op te stappen
maar onze sporen blijven staan
Jij twijfelt
In de war..
Niet weten wat ik moet verwachten..
Onzeker...
Je hebt al vaker je hart gebroken.
Twijfels..
Weet je het zeker.
Houden van...
Je geeft om me, maar twijfelt omdat je al zo vaak bent gekwetst,
je hart al zo vaak kapot is geramd door het verleden.
Het meisje dat je wilde liep van je weg.
Nu sta ik hier, ik hou van je.
Ik loop niet zo maar weg van jou, laat jou niet staan in de kou.
Ik wil je niet verder kapot maken maar juist helen.
Jou gelukkig maken, maar ook mezelf.
Jij bent dezelfde persoon, alleen niet helemaal.
Ik ben druk, chaotisch en onrustig als 't even tegenzit zie ik geen licht meer.
Jij bent net wat rustiger, relaxter en slaat je er doorheen.
Maar weet, ik sta naast je, dus je bent niet echt alleen.
Kom maar, als je verdriet hebt veeg ik je tranen weg.
Als je lacht en je goed voelt, maak je mij blij.
Als je boos bent, kom maar, ik vang je op.
Als je bang bent, houd ik je hand vast.
Misschien ga ik wat hard van stapel, dat is wel te merken.
Jij hebt geleerd om je zelf te beschermen en ik draaf gewoon door.
Ik ben ook al vaker gekwetst, maar op andere manieren
en ik weet hoe het kan voelen.
Als ik iets wil is het vaak hoe sneller hoe beter, voor mijn gevoel.
Tuurlijk is dat niet zo. Jij weet hoe je daar mee om moet gaan.
Ik loop er toch elke keer tegen aan.
Babe,
I'll be there for you.
Xxx
Mijn angst
mijn angst is dagelijks
zo groot
om mensen die me pijn
doen.
die me geen vrede geven,
maar lijden doen
ik ben zelf ook te gevoelig
ik voel alles zo haarfijn aan.
en ken de mensen goed.
ik voel aan hoe ze zijn.
ik wil niet harder zijn,
maar hoop toch iets sterker
te worden.
opdat ik meer tegen het leven
bestand ben.
laat me geloven dat mijn vader
in de hemel alles goed maakt.
boven bidden en boven denken.
Proefde de hel
zag paarden
in gestrekte draf
van donker naar het licht
verleden ging
de toekomst aan
waarbij zwart werd gewit
tijd sloeg vuur
uit hoeven die sleten
op waarheid en geweten
proefde de hel
in verbrande luchten
een droom die niet vluchtte
zij rondden de horizon
kwamen galopperend weerom
sloten licht met volmaakte duisternis
Het groningse noorden
eindelijk breekt
de spanning van jaren
tot gapende scheuren
verschrikte gebaren
wijzen in wanhoop
naar directe gevaren
geschokt tot diep
in het fundament
blijkt dit geen incident
het vertrouwen is gebroken
op spoken kan men
geen toekomst meer bouwen
nog blijft het stil
in het groningse noorden maar
er komen nu daden geen woorden
Schaduwvingers
als de kraai landt
om zijn prooi te verschransen
komen weer de oude angsten
blijven schaduwvingers
aan je plakken alsof zij jou
voor altijd willen pakken
komen donkere fantasieën
en duistere dromen boven
is je balans en rust vervlogen
vluchten kan niet meer met
een been in het graf omarm dan
de angsten met je warmste lach
Gedachten..
Mijn gedachten..
Ik sta er alleen voor!
Ik ben bang.
Bang voor wat ik heb.
Vader in buitenland.
Zus geen contact mee.
Moeder zware operatie.
Oma in de hemel.
Ziek geworden.
Ben op veel pijn!
Van buiten geweldig,
Van binnen kapot.
Sterk zijn voor de rest,
Me niet laten kennen.
Ooit houdt het op
Tot die tijd zal ik vechten!
Stilte krijst
de vleugels
van mijn kasteel
zijn lamgeslagen
torens trillen
dralen in
ten ondergaan
fundamenten breken
gewelven zien
voor het eerst de maan
stilte krijst uit
restanten leven dat
geketend aan de muren staat
de aarde barst
verzwelgt het spiegelbeeld
deze droom is nooit geheeld
Scheiding
Jullie zijn ooit met een ruzie begonnen,
En nu zijn jullie uit elkaar.
Het is moeilijk om te snappen,
En ook heel onvoorspelbaar.
Het is zonde van de tijd,
De tijd van vroeger, zo speciaal.
Hoe jij met papa omgaat, dat vind ik zo abnormaal.
Waaraan heeft hij dit verdiend,
Dit is niet wat we wilde bereiken.
Ik dacht dat we elkaar konden vertrouwen,
En ik weet het, we kunnen elkaar niet gaan vergelijken.
Maar waarom nu, waarom zo?
Ik uit me gevoelens niet voor de show.
Het zit me dwars, en het voelt niet fijn.
Want alles wat nu gebeurd, dat doet me erg veel pijn.
Waarom doe je hier dan niks aan,
En laat je die kans zomaar voorbij gaan?
Dit lost zich niet vanzelf op,
Al sta je te dansen op de kop.
We kunnen allemaal toch wel normaal naar elkaar doen,
Of is dat soms teveel gevraagd.
Ik vraag je hierbij de kans te pakken,
En dan is het eerste deel al geslaagd.
Maar dan, dan komt er nog een stap.
En dat is het vertrouwen, het vertrouwen in onze vriendschap!
Want vriendschap en vertrouwen, dat is het belangrijkste wat er is,
Want als we dat allemaal terug hebben, dan hebben we een nieuwe geschiedenis.
Een geschiedenis om achter ons te houden, en te kijken in de toekomst.
En als we dan weer gezellig zijn, dan hebben we samen een fijne samenkomst!
Ik ben zo bang om je te verliezen...
Jij bent het mooiste in m'n leven!
Ik zou je nooit maar dan ook nooit vergeten!
Ik wil je niet verliezen! Ik wil je echt niet kwijt!
Dankzij jou word ik een sterke meid.
Zal je altijd van me houden?
Ben ik voor jou zo veel waard als iets gouden?
Ik hou zoveel van je!
Ik ben zo bang om verlies van je!
JE BENT HET BESTE IN MIJN LEVEN!!! <3
Het laatste uur
er hangt een zwaard
van damocles
boven de open haard
hij smeedde scherpte
en polijstte tot het voldeed
aan de gestelde eisen
terwijl jij mijmerde
over de vlammen van het vuur
sloeg zacht het laatste uur
in balanceren op de snede
heb jij vaak gebeden
om een spoedig eind
en niet dat jouw kop
zou gaan rollen
door zijn bizarre grollen
keek hem plots doordringend aan
betrapt wilde hij het zwaard verstoten
maar het kliefde hem tussen de ogen
Dit is geen afscheid <33
Lieve mama en papa,
Duizend vragen zwevend door m'n hoofd,
deze reactie had ik niet verwacht.
Misschien hadden jullie in me geloofd,
en hebben jullie je bedacht.
Met hoeveel pijn ik nu heb,
pijn in mijn hart om deze liefde te laten gaan.
Jullie moeten één ding weten,
dit kost me wel een traan.
Een traan van verdriet, een traan van boosheid.
Maar van Rico neem ik absoluut geen afscheid.
Afscheid doet pijn en is niet leuk.
Dus waarom doen jullie me dit aan?
Ik snap het niet, ik snap niet waarom het zo moet.
Maar ik weet wel, dat de verdriet die ik nu heb iets met me doet.
Het is niet leuk, het is niet fijn.
Maar dit, dit doet me echt heel veel pijn.
Ik hoop dat jullie snappen hoe ik me voel,
Maar niet alleen met wat ik voel maar ook met wat ik bedoel.
Hij is dan wel 18, maar wel heel lief,
dus trek nooit een vooroordeel, en zeker niet negatief!
Ik vraag jullie hierbij om hem uit te nodigen, en kennis te maken met hem.
En als dat niet gebeurt, dan zit ik in de knoop en helemaal klem.
Niemand kan me dan bevrijden,
alleen maar als jullie het aan kunnen en voor me strijden.
Strijden met dat het wat word, want onze relatie is zeker niet kort.
Ik hou van jullie allemaal,
Ik wil dat jullie dat weten, want dit is het signaal!!!
Liefdes angst
Willen de mensen je koppelen
met iemand waar je niks voor voelt.
Ik weet wat je bedoelt.
Ontwijken heeft geen zin.
Je zit er midden in.
Hij houdt van jou,
maar jij kust nog liever een pauw.
wees niet bang.
Je hebt nu de drang,
om hem te ontlopen,
maar is dat wel zo slim?
Hij gaat er alleen maar tegen in.
Met vluchten maak je geen kans.
Zeg hem eerlijk, vind je hem leuk of niet,
of vlucht totdat je zwart voor je ogen ziet.
Mijn vurige beden
ik heb de schaduw
weg geredeneerd
maar hij blijft hangen
aan de randen van mijn blik
het licht van logica
en wetenschap
schijnt knap en
helder in de hoeken
na het gerichte zoeken
leeft het donker op
beleven spookgedachten
hun vage angsten in mijn kop
het schrijnt aan mijn bestaan
rust en zekerheden zijn verdwenen
ondanks al mijn vurige beden
komt schaduw langzaam naar beneden
Angst
Angst,
waar kom je vandaan,
zomaar uit de lucht
gevallen
om me het leven zuur
te maken
Angst,
ik heb je niet lief,
je treitert me,
en jaagt me de
duisternis in.
ga alsjeblieft
de bomen in.
Angst,
zo een donker gevoel
in mijzelf
ik hoop je kwijt te
raken
en je voorgoed vaarwel
te zeggen!!!
De gedachte eraan
Ook al is het ‘verleden tijd'
je zal er altijd aan blijven denken
aan
‘het verminken van je eigen huid'
Snijden, krassen, krabben, branden
genoeg voorbeelden om te geven
want zo gaat het ...
je zal op die manieren
op automutilatie leven
Ook al doe je het nu niet meer
de gedachte blijft voor eeuwig in je hoofd
je denkt: “zal ik het nu maar doen?”
maar je weigert toe te geven
je pijn op die manier wordt verdoofd
Ook al raak je er los van
en heb je eeuwen niet geautomutileerd
toch ... gedachten eraan, blijven rondspoken
de gedachte: “ik word er zo rustig van”
Toch heb je jezelf onder controle
en beloofde je: automutilatie komt niet meer in mijn leven
toch, je zal het nooit kunnen laten
heel even
aandacht aan ‘de gedachte' te geven
Verstoten
eerst dacht hij haat in hun ogen te zien
nu weet hij dat het naakte angst is.
zelfs in het ziekenhuis wilden ze hem
zo snel mogelijk kwijt.
hij kreeg aparte kleren en een stok mee
zo kon hij de mensen op afstand houden.
hij was nog erg jong en had geen idéé,
hoe zijn leven zou zijn.
zijn familie was gezond, dus moest hij snel
vertrekken. zonder een omhelzing of kus.
ook van de dieren mocht hij geen afscheid
nemen. hij ging als een dief in de nacht!
hij vond ze al snel... de andere melaatsen,
zijn lotgenoten. sommigen blind , sommigen
verminkt. hij leerde te leven in eenzaamheid
en afzondering.
oh, niet zonder een grote innerlijke strijd. grote
sterke mannen vreesden hem... en hij leerde zijn
stok te gebruiken om hen van zich af te stoten
zoals zij hem, en zijn lotgenoten hadden gedaan.
hij was onrein, hij wist het. soms kregen ze van
een barmhartige wat eten toegeworpen.
zo zou het voortaan altijd zijn. voor hém geen
vrouw of kinderen. niemand om te omhelzen.
leven in eenzaamheid dat was zijn lot
zijn ziel huilde, hij ging niet alleen van
buiten maar ook van binnen kapot.
Ik ben zo bang
Ik ben zo bang
Om je te verliezen
En dan zonder je te moeten
Ik ben zo bang
Dat je weg gaat
En ik je nooit meer zal zien
Ik ben zo bang
Dat ik nooit meer lol met je kan maken
En dat ik dan altijd triest zal zijn
Ik ben zo bang
Dat we nooit meer samen in de boom in de tuin kunnen klimmen
En als ik die boom dan zie, zal ik nooit meer blij worden
Ik ben zo bang
Dat je nooit meer op de wielerbaan zult zijn
En dat ik dan alleen moet fietsen
Ik ben zo bang
Om je stem nooit meer te horen
Je niks meer kunnen vragen
En je dan voor altijd kwijt te zijn