Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Gepasseerde stilte
zacht kwam
je lach ineens
uit de foto
diepten je ogen
een mysterieuze
blik die ik nog
niet kende uit
het vlakke gezicht
ik draaide
me af van
het volle licht
maar je ogen
volgden mij
met hun magie
in vergrootte
donkere pupillen
ik bleef staren
wachtte of jij
mij nog iets
zou openbaren
maar het moment
suprême was voorbij
in gepasseerde
stilte lachte jij
Beddingen van rust
zag je armen
wanhopig zwaaien
vingers vertwijfeld
graaien naar het
laatste stukje houvast
van het leven dat jij nu
niet meer in handen had
waar ooit
je dansante passen en
lach synchroniseerden
tot innemend zijn
brak nu dat beeld tot
de scherpste scherven
in diep gevoelde pijn
je schimde naar
het verdwijnpunt
van de werkelijkheid
ving vage blikken
van latente zieken in
karakteristieken ook hun
normen en waarden kwijt
je gleed niet af
maar heden had
geen toekomst meer
gebeden begeleidden
je nu naar beddingen
van rust waar alle
oorlogen zijn gesust
Als we samen zouden dansen
Hopelijk kunnen we samen nog conversaties hebben.
Want ik mis de communicatie tussen ons twee.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil je niet onder druk zetten.
Neem alle tijd die je nodig hebt.
Oplichtend contrast
zij heeft de
dag bekeken
het grijs met
dat van andere
dagen vergeleken
spectaculair waren
de verschillen niet
totdat je
op het eigen
beeld stootte
waar het grijs een
ander leven speelt
in de wondere
wereld van kleur
korte plukjes
met oplichtend
contrast alsof
de zon er nog even
vat op had tussen
zwart en licht bruine
herfsttinten
je mooie matte
huid beeldde
deze combinatie
schitterend uit
naast een bevallige
expressie van
jeugdig sierlijkheid
De dag der dagen
jij deed
meer leven
in dagen dan
in de jaren
die jij telt
de kleine
evenementen
die jij bij het
wakker worden al
ziet onder de loep
de verplichte
nummers doen
het altijd goed
als basis voor het
werk van uur tot uur
verder zijn er nog
de kleine venijnen
waar je over moet
peinzen in hun
uitstel naar morgen
zij horen bij het
dagelijks pakket
zorgen dat meteen
wordt getransformeerd
naar te veel vandaag
pas dan besef je
dat het de dag
der dagen is en vult
een stralende lach het
gezicht dat vandaag jarig is
Wanneer spreken we elkaar
Wanneer spreken we elkaar weer?
Ik mis je en wellicht mis jij mij niet,
want dit is niet hoe je me ziet.
Je ziet me niet als je toekomstige vrouw,
terwijl jij die enige bent die ik hebben wou.
Kleurrijke gebaren
blij danste jij
in de bloemenwei
waar vele jaren
hun kleurrijke gebaren
met jou hebben gedeeld
nooit is er een
ondermaats geweest
zelfs niet in tijden waarin
zij door omstandigheden
veel hadden te lijden
jij bent altijd voor het
mooiste boeket gegaan
daarin stonden de kleinsten
en meest onooglijke heel
vaak pontificaal vooraan
jouw ogen
en handen hebben
hen altijd gekoesterd
wat er in aanleg ontbrak
was hetgeen jij hen gaf
heerlijk was het jou
te zien stralen als zij
op hun manier met
warm hart liefde en
lach naar jou kwamen
En passant
ik zie zo vaak
je lach hand
of blik dat
ik schrik als je
niet en passant
voorbij komt
wij delen de
wereld in al zijn
aanwezigheden
herkennen onszelf
in samen genieten
als teken van liefde
het zijn de
kleuren die
jou raken en in
hun weerkaatsing
net even anders
gaan smaken
je zwaai die
uit afscheid een
beloftevol weerzien
heeft waarbij
een andere tijd de
afspraak gestalte geeft
juist de magie
van het bekende
is de nieuwe bron
waaruit wij tappen
om liefde nog tot
vonken te laten spatten
Hun zielen
ik heb je nooit
over water zien lopen
dat goddelijke miste je net
wel zag ik hoe
jij met schildershand
kusten uit zee liet verrijzen
idyllische havens met
oude stadjes en dorpen
die heuvelop deden vergrijzen
slechts eenmaal heb
jij jouw middelpunt
van de aarde getekend
basalt was ontdaan van
kleur en in contrasterend
zwart wit overgegaan
daar mengde jij alle
kleuren die land en zee
nodig hadden om te geuren
jij gaf de doeken hun
zielen weer terug uit de
unieke scheppingsblauwdruk
Ik lig in bed
Ik lig nog maar net in bed, omdat ik weet
dat ik de slaap toch niet zal kunnen vatten.
Ik denk weer eens aan je.
Hoe het zou zijn als we samen zouden zijn.
Maar het is beter als we vrienden blijven.
Als we dat tenminste nog kunnen zijn.
Ik zal onze tijden voor altijd missen.
Huilden ontroering
zij streek muziek
maar snaren
ontstemden de noten
klankkast en
strijkstok kraakten
ongelezen bladmuziek
vaak hebben wij
van haar weergaloos
subtiele touche genoten
maar nu was er geen
moment suprême
in droevige dissonant
geen plezier
een symfonie van
verfrommeld papier
zij heeft zich
hernomen in een
gepassioneerde prelude
waar ziel en
zaligheid zich in gave
klanken manifesteerden
wij applaudisseerden
huilden ontroering na haar
vernieuwend proberen
De diamanten dauw
uit schrale handen
spuiten geen fonteinen
zij koesteren het
vloeibaar goud voor
zinderende woestijnen
irrigeren in het
stille ochtenduur
de diamanten dauw
die door kou tot koele
druppels condenseert
zij zijn watergeesten
die nog wat nevelen
in de vruchtbaarste
seconden van iedere
eindeloze zonnedag
witte flarden zweven
al oplossend rond boven
het kraakheldere zand
dat ooit als paradijs
in alle boeken stond
Blonde duinen
in het rulle zand
stappen duizenden
bergen en daaltjes
zonder te laten zien
naar welke kant
zelfs de wind
zucht een kleine
rust waar schaduwen
zijn heengegaan het is te
heet om hier te staan
in dit niemandsland
heeft herkenbaarheid
geen sporen nagelaten
zon zindert en schuchter
komt vloed dichterbij
golfje voor golfje
herneemt de zee
zijn gladkoele strand
uit het hete zand zonder
sissen en te schuimen
een ritueel dat
al eeuwenlang
gezien wordt door
de met helmgras
beplante blonde duinen
De schepping voorbij
jij sluierde
macht langs
slankranke vingers
transparante
voiles dwarrelden
sierlijke pracht
je lach sprak
zacht de meest
verleidelijke kleuren
subliem waren
hun universele flitsen
in je ogen te bespeuren
tegen de donkere
sterrennacht
lichtte blond zacht op
een volmaakte wij
ging in vereniging
de schepping voorbij
Ereschulden
wij hebben het
weer aangekaart
de zoveelste keer
in ons leven
van kleine woorden
hoofdletters gemaakt
zodat iedereen ze
eindelijk kan lezen
waar wegkijken
onmogelijk wordt
en passie gezamenlijk
alle woede deelt
ook van lang geleden
omdat er nooit goed
op is gepast het
omvat de ereschulden
waarvan bloed
niet meteen aan eigen
vingers kleeft maar ook
zorgt dat niemand het vergeet
een oude wond met een
infectie die ons altijd
koortsig maakt maar niemand
voelt zich echt geraakt
Afscheid
Terwijl ik hier nu lig, denk ik aan je
en aan hoe onze momenten waren.
Het waren er weinig en wellicht
denk je niet aan onze momenten samen.
Ik denk aan het moment dat ik
op een warme dag op de trein zat.
Kunnen we nog vrienden zijn?
Of heb je me geblokkeerd?
En moeten we allebei apart verder?
Ankert tijd bestaan
zacht spinnen
mijn dromen
wervelingen in
luchten die het
bestaan anoniem
ontvluchten
zij zijn niet
benoemd
niemand heeft
in hun kleur of
opvallende vorm
de storm gezien
toch komen
heel langzaam
hoofdletters
uit de wirwar
van lijnen en
emoties gekropen
krijgt de droom
zijn plot en gaat
in sferen verkeren
die net even anders
zijn dan het gewone
dagelijks proberen
op het randje van
slapen en ontwaken
ankert tijd bestaan
kijk ik naar een
opklarende hemel
weet dat ik moet gaan
Gebrand in het vat
jij kende
de hitte van
de vlam die
het glas kleurde
alsof die zo van
binnenuit kwam
juist
natuurlijke
overgangen moesten
als geheel in een
puntgave herinnering
blijven hangen
mooi afgerond
in het zilveren grijs
van het uiterst
neutrale lood dat
gedegen tegenspel
bood aan het weer
in jouw hart
vlamden de sferen
van gebeden in
devote overgaaf en
wolkte wierrook
gebrand in het vat
jij hebt nog
het hemelwaarts
stromen gevoeld
van de roep om
hulp en vergeving
als religieuze beleving
Haar naturel
ik zag
de polsslag
van het leven
in je lach
het sierlijk
speels bewegen
liep daarmee
gracieus in de pas
waar zon het
haar blondeert
streept wind de
donkere kleuren
op een huid
die in haar
naturel het
mooiste bruint
geen lijnen
die wijzen naar
verborgen plekjes
waar schaduw woont
hooguit wat
hints naar vage
dromen die eens
uit zullen komen
Subtiel touche
jouw vingers
waren geboren
om anderen
te bekoren
namen in hun
subtiel touche
alle emoties mee
sloten energieën
kort na dreigende
overbelasting
weerspraken angst
met koesterende
verrassing in
warme lichaamstaal
waar zorg
basis behoeft
is jouw aandacht apart
die werkt met
het hart uit een
congruent aanvoelen
van de liefste details