Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hysterische extase
hysterische extase
je beweegt
gracieus en
frivool op de
langzame warme
strijk van een
onbekende viool
in het orkest
gegrepen door
de muziek
dans jij een
schoonheid vrij
die zelden zo
fraai met voeten
getreden is
jij en de melodie
trekken het publiek
uit een hysterische
extase voor het
wonder dat hier
zomaar op de
dansvloer geschiedt
zacht echoot
nog stilte in
het mystieke
samenspel dat door
zijn apotheose uit
pure liefde goddelijk
samensmelt
Gaaf gemodelleerd
jij was
het gezicht
in de wolken
gaaf gemodelleerd
door de wind van
volwassen tot kind
hij speelde
met jou kende
je ups en downs
wist welke
ruimte jij nodig
had om te groeien
zonder te
verdwalen in het
strakblauwe bloeien
ik proefde jou
toen het donkere
van de bui mij kuste
en je vriend
het nat van de regen
van mijn wangen veegde
het daagde zomers
met uren waarop
zon wachtte met lachen
De hemelspleet
jij had in liefde
ooit hel gebrand
het hete vuur
uit de ondergang
getrokken om
vlagen passie
vlammend los
te krijgen die
zich nog niet
konden bewijzen
zwart donkerde
de schaduw
tot jouw hitte
het opensneed
met de scherpte
van licht dat
meteen toetrad
en warmte het
opgesloten zijn
direct vergat
ik zag hoe
jouw handen
zich verstonden
met het zwerk
hoe de torenkerk
afstak in het
licht dat zo naar
boven gleed
en verdween in
de hemelspleet
Onze dromen
ik heb
met jou de
vlucht genomen
hebben er eindelijk
voor gekozen
te gaan voor
onze dromen
te lang
zijn wij nog
kind gebleven
vertelden anderen
hoe wij moesten
leven op het uit
gestippelde pad
wij kenden elkaar
spraken al snel
dezelfde taal
hadden eigen
wijze ideeën over
het allerhande van de
wereld en omstreken
wij zijn gegaan
zonder woord
of traan want het
mooiste stukje
geschiedenis blinkt
al gelaagd in het licht
van een nieuw begin
Wrijvingsloos
met zacht
en rond had
jouw lach een
levenslang
verbond gesloten
zonder duwen
en stoten samen
naar de deal die
is afgesproken
in alle openheid
zo hebben ook
jouw ogen in
alle harmonie hun
eigen keuze voor
bepaalde kleuren
zij dragen in
weerkaatsen dezelfde
gloedvolle woorden
in alle emoties die
zij in contact laten zien
juist de
souplesse in
elkaar benaderen
geeft een wrijvingsloos
begrip op alle gebied
het is genieten
van samen zijn
in het aanvullen
van de liefste dingen
in bereikbaarheid
Dwarse universums
ik wist
dat jij er was
in dwarse universums
die ik soms
voor het kiezen had
in schaduw
en contrast van
verre vroege kleuren
woont de wereld
van hiernaast
waar jij ze vaak
op hun aanwezigheid
kunt betrappen als
zij nonchalant
hun gangetje gaan
nog is er ook het
heerlijk tijdloze
mystiek fysieke
waarvan ik wel de
stof en voiles ervaar
in die werkelijkheid
hoop ik ooit je ziel
te vinden om dan
met mijn genen
onze kinderen aan
een wereld te schenken
die de inhoud van
hen evenaart met en
door het zintuiglijk
waargenomene
Vleugjes wind
op luwe plekjes
langs muren met ramen
die al decennialang
in vage verten turen
dwarrelen vleugjes geur
mengen zich zonder
kleur tot een database
van alle liefde en leed
dat in de wereld gebeurt
pas als de grote
schoonmaak komt in
het seizoen van stormen
worden de geuren
geüpdatet door het blad
dat in de herfst gevallen is
en meegenomen als rest in
warme compostering waar
basisolie gaat dienen als mest
daar zullen de genen nog
mogelijkheden hebben
om in lentes eerste groei
en bloei de evolutie met
nieuwe etherische
componenten te enten
die in vleugjes wind als
bijzonder cadeau ons
weer gaan vergezellen
Stukjes natuur
ik heb ze
zien bewegen
de regen en het doek
ook hoe jouw penselen
de donkerzwarte bui
langs het zwerk joeg
als jij dan
even rustte
brak verderop de
zon en glinsterden
frisse druppels op
een oude regenton
jouw beelden
zijn geen plaatjes
maar stukjes natuur
die met hart en ziel
begiftigd zijn in de na-
middagse zonneschijn
Schrik
ooit heb ik
schrik gezien op
je gespannen gezicht
ogen opengesperd
in confrontatie
met wat niet kan
niet waar was en
nooit zou kunnen
gebeuren behalve nu
van irreëel naar
werkelijkheid die jou
fysiek in de greep had
vastgenageld aan de
grond zonder een woord
te kunnen uitbrengen
tot die hoge ijle
schreeuw alle angst
eruit krijste
de knop omzette
naar actie die meteen
in gang werd gezet
Lange warme haren
het licht
kroop zacht
dichterbij met
lange warme haren
het openbaarde
de desolate kou
die mij in somberheid
gevangen had
gehouden in de
afgelopen tijd
het is begonnen
met twijfels aan
de echtheid van
licht dat opgepimd
door anderen veel van
zijn glans verloren wist
over de warmte die
het zou moeten
verspreiden en die
niemand ooit had gemist
nog ken ik de
woorden stralen
en gloed maar het
licht wist niet meer
hoe dat moest
met die lange zachte
haren ja dat was altijd
moeders groet maar
die geboortewarmte
was weg voorgoed
waar wij elkaar en
alles om ons heen
ooit bezieling gaven
in liefde aandacht
en licht was dat verdwenen
door de egotijd die
onderlinge haat en nijd
aan alles gaf om ons
heen dit leven zal ons
nooit meer hemel geven
Brekende stilte
langzaam verkleurde
haar lach de spanning
in duizenden kinderogen
nog knipperden zij
op klein vermogen
in een zacht
heen en weer
bewegen kwamen zij
weer tot leven
ademden hoorbaar uit
zo lieten handen
in een sterke kramp
eindelijk hun vingers
weer vrij in een
opluchtend gebaar
in brekende stilte
rezen zij als
een man op van hun
plaats zongen en klapten
het dak van de zaal
Het magische licht
jij deelt het
magische licht
dat alle leven een
gezicht kan geven
een vogel in de
lucht is voor jou
een grandioze vlucht
tussen de wolken
waar in sierlijkheid
en slanke kracht het
dartele diertje ultieme
schoonheid beleeft
het zomers gesprek
dat jij hebt met de
bomen van het bos over
het grondwatertekort
jouw samenkomen
met mensen die ondanks
alles nog dromen
van een betere wereld
die in mantra's hun
liefde voor leven
en natuur eindeloos
herhalen in alle talen
Op blonde hoogte
je danste
met de eerste
regensluiers
in je haar
nog was
het droog op
blonde hoogte
maar druppels
holden achter
elkaar aan en
slierten in het
snel naar
beneden gaan
water in je nek
je lachte
schudde miezer
in het rond op
de draaiende
beweging als hond
de warme bui gaf
je een tweede huid
die als gegoten zat
waarin jouw
waterpassen
tot op de millimeter
pasten in de
choreografie van
jouw regendans
Als medemens
zij hebben
gepraat met elkaar
stranden en zeeën
oceanen en rotsen
delta's en rivieren
in een alles
omvattende eerste
mondiale beweging
ook van binnenuit
gromt de aarde
spuugt zijn lava
kilometers hoog
waar de bossen
branden en dieren
ten ondergaan
aan hitte en rook
mensen zijn in
shock door hun
virale nederlaag
ook de eigen broeder
is geen hoeder
geworden omdat
samen zijn de dood is
in ieder geboren kind
dat nooit zijn umwelt
vindt door het snobisme
van de mens aan de
top van de evolutie.
dat als enige potentie
het doden van leven heeft
van alles dat zich verheven
heeft als medemens
Kleine amourette
we kasteelden
speelden met nat
zand op strand
middeleeuwen
met hoge torens
een slotgracht
de ophaalbrug
met lange schelpen
torenkamers met
uitzicht op zee
voor jonkvrouwen
die wachtten op hun
prins aanvarend op
golvenwit of in
galop op strand
met spattend zand
in witte herinnering
zakdoekjes die vrolijk
fladderend hun afscheid
lieten zien aan het strand
een kleine amourette blij
die altijd kwam met vloed
toch later weer langzaam
wegebde naar dood tij
Die liefde parelt
Ik wist
als kind al
waar ik lang
mocht warmen
bekende armen
hielden mij altijd
liefdevol vast
met een lach
ik voelde
het vlammen
herkende als
baby al geur
ben als kind al
op zoek geweest
naar een plaats waar
mijn geest kan rusten
als mijn lichaam
in een kouder
wordende wereld
zijn eigen warmte
hard nodig had
was er altijd plaats
voor mij ging jouw
warmte niet voorbij
zo heb ik jou
altijd gezien
ogen warmte stralend
en een lach
die liefde parelt
Partituur van de natuur
jij straalde
als een opkomende
zon op het groene
gazon met in je hand
de partituur
van de natuur
in de geur van
pas gemaaid gras
liep jij lichtvoetig
door de eerst aanzet
van de proloog onder
een dubbele regenboog
later walste jij
in gepaste kledij
de vierkanten in
licht en donkere
kleur afhankelijk
van maaiers vleug
in lentes pril begin
kleurde muziek
steeds meer waarbij
close harmony in
samenzang snel overging
naar het rijke zomerlied
toch had de
partituur zijn volle
oogst nog in de rijpe
herfst epiloog waar
in eerste winterse nachten
warme harten lachten
Rode bessen
nog groent
de herfst in
krachtig blad
en rode bessen
omgeven met
prikkels en stekel
wordt leven
maandenlang bewaard
wij winterslapen
niet maar vieren
onze feesten vol
verwachting en hoop
met sneeuw en
ijskoude regens
blijft ons binnen
veel ellende bespaard
toch houdt
de pandemie mensen
kort omdat bij iedereen
er aan de angst wat schort
helaas staan sint en piet
weer helemaal alleen
het kindje in de stal voelt
de kou van 1,5 meter al
Een eigen timbre
ik wist dat jij
gedachten kon
uitpakken tot
veelkleurige
creaties zonder
dat hun woorden
de betekenissen
volledig verloren
onder jouw
handen mengden
zich de kleuren
van stemming
en emotie die in
een eigen timbre
bewogen en samen
lieftallig oogden
het was een
genot om jou
bezig te ervaren
met je lach
als penseel en
schattende ogen
die de verhoudingen
lieten harmoniëren
bij jou als
stralende godin
pelden de mensen
alles van zich af
zelfs hun diepste
geheimen omdat
loslaten zo heerlijk
bevrijdend was
De waaier
moleculen
schuurden
vreemde kleuren
uit de zonne-energie
in het nog
nooit gebeuren
zag ongezien de
merkwaardige waterval
in rood groen
profileerde zich
noorderlicht maar de
waaier kende ander licht
het was niet
buitenaards maar
ontsnapte aan de trage
vaart van de natuur
die in middeling
van evenwicht
compensatie zocht
voor innerlijk licht