Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Drukke praters
zij is een
natuurlijke
geefster
als zij
binnenkomt
is daar
de lach
in de blik
van die ogen
wordt alle
aandacht
naar haar
gezogen
in een
volmaakt
liefdevol
natuurlijk
proces
langzaam
bouwen
spanning en
enthousiasme
een sfeer van
feest en plezier
want zij is
gekomen voor
de mensen hier
zij praten vaker
lachen luider
zijn zelfs aan
het flirten met
een klein lief
woordje meer
de knipoog
vertelt dat later
zij zijn niet van
die drukke praters
Dierbaar dichtbij
in het vaag
gele licht
van een
streepje maan
zag ik jouw
gezicht hoorde
ik jou ademhalen
was jij zo
dierbaar dichtbij
er was geen
stilte in het
vele leven bij rust
en om jou heen
in de kleine
bewegingen
naar willekeur
ik zag je dromen in
nachtelijke expressie
de stereotypes
van angst en
bang zijn ook
plezier en druk
met gebaren
onuitgesproken
kreten van spoken
die jij nog nooit zult
hebben genoten
Identiteit
jij bent
een hype
die het scherm
vult met een
ongekende
sensuele spirit
waarbij
erotiserende
muziek de
bedding is
waarin het
weerloze publiek
zich laveloos
laat meanderen
tot costa's
hun snelheid
opzwepend
verhogen
naar een
orgastisch
hoogtepunt
van volledige
overgave en
de komende
clash down
elkaar
ontmoetend
in een totaal
verlies van
eigen identiteit
Vlottende creativiteit
ik wist
dat jij goud
had aangeboord
een fantastische
hoeveelheid pure
liefde en energie
alleen al jouw
aanwezigheid deed
alle ellende teniet
nog voelde ieder
de spanning in
afwachting van
je komst de eerste
schittering van je
ogen de lach om je
mond voelde zacht
het welbehagen
de tijd vertragen
ik zag jouw vingers
projecten strelen met
vlottende creativiteit
omdat zomaar even
anderen te leren
vraagt geduld en een
juiste graad van vaardigheid
als altijd beloond met
een vriendelijk woord
het schouderklopje
waardering voor de
eigen inbreng die steeds
hoger scoort waar sfeer
en niveau bepalend is
voor de werkende groep
zal de resultante door
intense samenwerking
steeds hoger uitkomen
Hun Mantra's
weer
schreeuwen
anoniemen
hun mantra's
in vele talen
die zonder
te herhalen
hun menselijk
handelen
laten falen
toch
worden
ook zij
misbruikt
door lieden
die ook van
hun ellende
profiteren en
leven in sferen
van geld
jij bent
de enige
die zich
verheft in de
grauwzwarte
menigte die
schuifelend
tergend
langzaam
beweegt
hebt het
enige stel
ogen dat
priemend
in de verte
prikt om te
focussen
op de
gestelde
doelen
Jij zeepkistte
wist dat
het orkest
door jou
werd gedragen
zag in de slagen
van je armen
het vertragen
door pols en hand
hoe beweging
in de ooghoek
verband legde
met het
instrument om
de partijen te
synchroniseren
in samen spelen
jij zeepkistte
met lengte en
reach het gareel
niets is voor jou
te veel om de
tsunami van
klanken in goede
banen te leiden
na het afslaan
van de laatste noot
is ook de triangel stil
tot het orkest
in applaudisseren
opstaat als heerlijke
hommage aan
hun eigen dirigente
De gesel
wie heeft
in godsnaam
de gesel op
deze wereld
losgelaten
het boek
met genetische
blauwdrukken
uitgegeven als
geschiedschrijving
ja dat van de
apocalyps met
het menselijke als
leidraad eet
of wordt gegeten
van micro
naar macro
waarbij de grote
soorten al
verdwenen zijn
en het grut
listigheid in
virale en bacteriële
vorm op de mens
heeft losgelaten
het misbruik
van de natuur is
het nog kloppend
hart van het
einde geworden
toen het echte
genenblauw op was
en de zon als energie
en leven gevend door
vervuiling doofde
Totale verbijstering
met een
merkwaardige
klik schuift mijn
werkelijkheid
naar een andere ik
alsof de hologrammen
niet meer passen
of dat de tijd bezig
is het fotografisch
geheugen aan te tasten
wij zijn de straat
opgegaan maar met
geen mens te bekennen
zijn wij naar vreemde
verdiepingen afgedaald
waar ze enkel kunstlicht
kennen in hun wit
fluorescerende gewaden
waar handen oplichten
in woord en gebaren
we lijken voedsel
en zuurstof te ademen
terwijl er op de wanden
een projectie van het
nieuwe buiten te zien is
waarin onze oud aardse
begrippen op begrijpelijke
wijze zijn getransformeerd
naar universele locaties
die wij ons soepel eigenen
maar het discontinue
geeft onzekerheden en
angst die het handelen
verlamt mensen zoeken
bij elkaar de blik die
leidt en begrijpen uitstraalt
die ons met charisma
uit de put van chaos
vernieling en inertie naar
totale verbijstering haalt
Zacht kubisme
in het
zacht kubisme
waaraan jij lijdt
ben je de ronde
lijnen kwijt
rechtlijnig lijkt
het leven zich
te stapelen
van groot
naar klein in de
wisselende schijn
van licht en schaduw
waarin koorts
fluctueert die
gerelateerd is aan
inhoud en grote
in strakkere
elementen huizen
de gevoeligheden
waarbij hoofdlijnen
zorgen voor de
logistiek van het
dagelijks bestaan
en onderhoud
soms vouw jij
open waarbij alle
vlakken kleuren
in de emotie
die jij hebt die
jij bent en
waarmee alle
rondingen bloeien
In arrogantie
ik heb
grijze plukjes
uit de lucht
gehaald
het sombere
uit wolken die
regen en donkerte
bevolkten
er kwamen
spikkels blauw
en licht die door
zon werden gewit
tot een briljant
schitterend firmament
dat mijn geest
als klankbord kent
wij sprankelend
van energie
oplaadbaar tot
een gaaf lief genie
nooit zal aarde ons
universum verlaten
maar in de nieuwe
blauwdrukken
zitten voor de mens
geen gaten die plaatsen
waren in arrogantie
te hoog gegrepen
Geen god en tijd
ik was op weg
stopte en ging
naar binnen
omdat er
geen buiten
meer was
door een deur
die ik niet meer
hoefde te sluiten
voor mij
strekte zich
talloze uitheemse
disformaties uit
waarvan sommige
nog iets vertrouwds
hadden in kort geleden
gebouwd maar
met focus op een
andere wereld
waar niet alle
dimensies bezet
waren die asychroon
voorbij zweefden als
wolken in een droom
ik hoefde niet
te gaan dat werd
voor mij gedaan
in een oogopslag
of bij handjeklap
ik ademde
synthetische lucht
waaruit alle
leven was gevlucht
een geurloos product
dat vier moleculen
zuurstof had maar
zonder nat in een
vreemde wereld die
geen god en tijd bezat
Laat elegantie leven
Laat elegantie leven
je bewegen
laat subtiel
elegantie leven
in het licht
dansante dat
gras en planten
doet wiegen
op een warme
zomerse wind
in voorzichtig
raken lijken
vonkjes te
ontwaken die
overspringend
hun energie
ontladen om de
aantrekkingskracht
intenser te maken
er zijn natuurlijk
meer paren die
scharen om
jouw lach te
onderscheppen
in momenten van
voorbijgaand
tijdloos ontmoeten in
de schoonheid van dans
De hemelse geest
bruin scherpte
je profiel tegen
de diepblauwe lucht
je genoot van de vlucht
die jij de tijd
hier zag maken
voelde stenen
hoorde de specie
hun voeggeluid maken
waar schoonheid
door mensenhanden
werd geschapen
in grootse gebouwen
waar kosten noch
moeite werden gespaard
en de ultieme balans
van hemels presteren
ruim werd gehaald
weer vlogen zwarte
vogels naar de toppen
van nabij gelegen
bomen werd de
natuur in onheilspellend
doodse stilte gehuld
een magere hond
huilde toen hij alleen
op het grote plein stond
waar stenen braken
bogen uit hun beeldschone
spanning raakten
zo kraakte de tijd
in luttele seconden
zijn scheppers en ultieme
schoonheid wat overbleef
verdampte in stof
naar de hemelse geest
Anoniem stationnetje
samen zijn
wij even
weggeweest
naar een feest
zonder wereld
alles hebben
wij losgelaten
geen agenda
of afspraken
richtingloos
hebben wij
zonder kaartje
de trein gepakt
hij stond voor
ons op wacht
vertrok meteen
na de fluit
reed snel het
anoniem
stationnetje uit
nog tikken de
wielen hun
maatschappelijk
verbonden cadans
de rode draad
gleed door
onze handen naar
een griezelig stil
rangeerterrein
tot onze gillen
schrokken van
het zwart van
de nacht die
koud en donker
op ons had gewacht
Voor jou
nog zag ik
je staan
voor jou
zou ik de
hele wereld
laten gaan
omdat ik
in jou
alles vind
en toch
trouw
kan blijven
aan wat wij
samen in alle
perspectief
als nieuwe
toekomst
tegemoet gaan
in een andere
goed beter
best wereld
in samenwerking
met de enige
echte aarde
duurzaam en
met respect
zonder roofbouw
te plegen talenten
aan de wereld
terug te geven
voor een
andere orde
op een eerlijke
manier existeren
in elkaar helpen
door samen te leren
Lijmen zonder pijnen
ik zag
hoe jij
voorzichtig
de bladzijden
gladstreek
hoe woorden
zich keurig
voegden in
zinnen en
alinea's
zij de inhoud
bepaalden van
stukjes leven
die ik nogmaals
wilde lezen
uit de laatste jaren
van mijn jeugd
waarin normen
en waarden deugd
gingen geven
vol verbazing
las ik hoe de tekst
een eigen leven
was gaan leiden
in de praktijk
hoe woord en
daad uit elkaar
waren gegroeid
en hemelsbreed
verschilden dus
zonder pijnen de
waarheid lijmen
in heroriëntatie
voor een correct
en eerlijk blazoen
De boost
ik heb
haar stralen
gemist in
licht en warmte
op huid
en gezicht
waar zomer
altijd het
uitbundige
spel speelt
van vrijheid
en plezier
verkoelt het
winters wit
ons bestaan
door schuil te
gaan in dik
warme kledij
vandaag is het
helder de snerper
heeft even
afgedaan omdat
hij adem tekort
kwam in zijn
met vocht
bezwangerde
zwaarbeladen
wind en op zijn
tocht veel gesloten
deuren vond
zonne-energie
is de boost voor
mijn systeem zoals
zij kan ont- stressen
is er in het hele
universum niet een
De confrontatie
we zijn
opgeroepen
om te komen
kijken op
alle wegen
van oost
tot west naar
de restanten
van het vergane
aardse leven
dat door ons
zo vreselijk
is verpest in
afwijkingen
en allerlei ziektes
de confrontatie
voor het laatste
oordeel er zijn
geen wegen terug
want in de schepping
was synchronisatie
de hartenklop
en zon een geweldige
energiebron uit
het universum
het koolzuur en
stikstoffeest dat
de mens heeft
genoten was zonder
eerbied voor ander leven
In buitensporigheden
jij stond
als sisyphus
de komende
en gaande man
te regelen
met een door
drukte verhit
en getekend
gekleurd gezicht
jouw autoriteit in
deze was zoals
altijd onbetwist
als iemand toch
de moed had
stoute schoenen
aan te trekken
kwam hij van een
koude kermis thuis
zij riep gewoon
cerberus de
hellehond als
die zich liet zien
deinsde iedereen
jouw fluïdum was
onmiskenbaar van
een hogere orde
dan het menselijke
jouw verkiezing
als veerman had
an sich al zoveel
tegenstrijdigheden
dat de drijfveren
uit een andere wereld
nadrukkelijke
waarneembaar waren
in buitensporigheden
Wat vlassig haar
jij kwam
binnen als
engeltje
van de
ooievaar
was niets
te zien
maar je
ogen keken
en soms
liet een
schreeuw
een lekker
bekkie zien
geen veren
maar wat
vlassig haar
de kijkers
prikten
na een
lange staar
het engelachtig
is verdwenen
jij wilt alleen
jezelf zijn
liefst een
stukje beter dan
anderen uit de rij
onderscheid
heeft jou
uniek gemaakt
maar altijd
beter is
niet sympathiek
geloof mij maar
dat stukje
duivel is jou
niet bespaard
gebleven
de bokkenpruik
heb jij soms ook
nog even op