Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In serene rust
al eeuwen
gaan de jammerklachten
strak omhoog
langs pilaar en
kathedralenboog
tot in de donkere gewelven
om daar
bij het gesloten dak
het onderspit te delven
verlost van gif en kwaad
verlaat men in serene rust
de plaats waar het geweten is gesust
maar in den hoge gisten twisten
de oplossing zit binnenin
met het maken van een nieuw begin
Kind van de zon
je bloeide als sneeuw
dauwde lentetranen
weerkaatste de hemel
met een spiegelend hart
zomerde lieflijk
in waterkristallen
verdampte met wind
als kind van de zon
oogstte de kleuren
van het volrijpe
herfstgebeuren
bundelde alles in wit
de winter getekend
die met dons van de deken
aarde bedekt met het
ongerept licht van de schepping
Horizonnenlang geleden
ik verzamel vergezichten
en bouw een horizon
waarin ik kan verdwijnen
als jij dicht bij me komt
de stappen zijn geteld
als strand en veld
zon overgoten blaken en
jij weer je entree komt maken
woorden dragen
slechts verlaten
omdat elkaars nabijheid
niet tot naderen zal geraken
wij leven met het nemen
van wat we ooit
elkaar hebben gegeven
horizonnenlang geleden
Het laatste uur
er hangt een zwaard
van damocles
boven de open haard
hij smeedde scherpte
en polijstte tot het voldeed
aan de gestelde eisen
terwijl jij mijmerde
over de vlammen van het vuur
sloeg zacht het laatste uur
in balanceren op de snede
heb jij vaak gebeden
om een spoedig eind
en niet dat jouw kop
zou gaan rollen
door zijn bizarre grollen
keek hem plots doordringend aan
betrapt wilde hij het zwaard verstoten
maar het kliefde hem tussen de ogen
Zo ver weg..
Zo ver weg en toch weer dichtbij,
ik heb je nodig aan mijn zij.
Je zit in mijn gedachten,
ik kan alleen niks van jouw kant verwachten.
Je bent grappig en je vertelt leuke verhalen,
waar mijn gedachten met flinke fantasie wegdwalen.
Zo ver weg en toch weer dichtbij,
ik heb iemand nodig zoals hij.
Bruuskerend met ontrouw
het wortelde diep
maar was nooit opgeschoten
in de weelderig bloeiende tuin
pas toen zon en warmte
het genadeloos lieten afweten
ging het onderaardse leven schuin
vuurrood knalde zonde
door regenstorm en kou
hemelsblauw bruuskerend met ontrouw
toen het hellevuur de eigen pijn
verbrandde en doelloos strandde
doken de wortels weer diep in het zand
Kleine dingen
het waren kleine dingen
die ieder
voor een eigen leven gingen
losgeslagen uit verband
in vrijheid
keuze voor een andere kant
waar structuren
in voorzichtigheid
de dagen lijken te besturen
komt chaos om de hoek
maakt troep
zonder verdwijnen
moet de tolerantie groter
alle neuzen naar één kant of
geeft groot ook klein de hand
Een gebaar
ik zag jou
als totaal
met hart en ziel
hield van
je liefelijke delen
waarvoor ik viel
of waren het
de kleine dingen
je haar en een gebaar
die met mij
aan de haal gingen
in liefde en gevaar
Just, what I feel..
Soms dan denk ik,
Waarom?
Maar als ik dan terug denk...
Wat stom!
Wat stom dat het nou zo moest lopen,
Het had niet hoeven gebeuren,
Als jij mij hielp hopen,
Soms wil ik weg van alles om me heen,
Wil ik niet meer,
Maar denk ik weer terug aan heen,
Dit, dit wat mij zoveel verdriet doet,
Dat ik zelfs weg wil van alles..
Is voor mij té heftig...
Ik wil weg,
Want ik word gek,
Kun je me dan niet helpen?
Pijn doet het,
Zo veel pijn...
Dat ik soms denk...
Wil ik hier nog wel zijn?
Ik mis je,
Al ben je niet meer hier,
En al doe ik zo mijn best,
Ik weet dat je er niet meer bent,
En dat is nu verpest,
Ik denk aan je,
Elke dag,
Dan denk ik aan je ogen,
En aan je lieve lach,
Ik doe mijn best,
Om niet te huilen,
Maar ik weet het is niet goed,
Om je achter je gevoel te verschuilen,
Maar moeilijk is het wel,
En dat moet je weten,
Maar vergeet niet,
Ik zal je nooit meer vergeten <3
In een vrije val
wit pluist
het vlokje
langs mijn raam
danst op
koude vlaagjes
snel en dan weer traagjes
mijmerend als
flonkerend kristal
zwevend in een vrije val
ooit zal zij
zich hechten
en tot dons vervlechten
de wereld
zachtjes toegedekt
voor even zonder smet
Liefdesperspectief
ik wist in reiken
het wijken
van de horizon
door het bolronde
van de aarde
maar niet
het tedere strijken
van oog en handen
in een veranderend
liefdesperspectief
er ging een nieuwe
wereld voor mij open
in het bereiken
van de levensbron
als onze innerlijke zon
Ik geloof
ik geloof in een vader,
die alles goed maakt.
die mijn zorgen wegneemt
op wie ik altijd mag vertrouwen
ik prijs hem met heel mijn hart
heer neem ons leven in uw hand
hier ben ik heer
ik geef me aan u
uw glorie daalt neer
u bent mijn doel.
Liefde(Gevoel)
Wat is liefde?
Liefde is dat gene,
Wat jij bij je draagt
Liefde blijft je bijstaan,
Liefde geeft nooit op,
Tijdens moeilijke situaties,
Vrolijkt liefde je met een vleugje,
Weer op.
Liefde gaat boven alles!
Vrienden tot de dood ons scheidt
Wij zijn vrienden voor altijd,
niet voor even maar tot de dood ons scheidt.
Wij zijn niet zomaar vrienden, wij zijn net zussen.
Samen dansen, samen zingen,
samen gek doen, samen lachen of samen huilen.
Ik zou je met geen ander willen ruilen,
Ik hou super veel van je, meid,
wij zijn vrienden tot de dood ons scheidt.
Decor van gisteren
ik speelde
toneel
met hart
handen en voeten
maar gaf
veel te veel
na het applaus
was ik leeg
vond mezelf
terug
met een stuk
in mijn kraag
als decor
van gisteren
in de zaal
van vandaag
Kentucky
het meisje keek met grote
nieuwsgierige ogen
naar haar broertje, stak
haar handje naar hem uit
ze was dol op haar broer
de kleine jongen amper vijf
speelde met het pistool
hij was er zo blij mee en
speciaal door zijn ouders voor
hem gekocht
wist hij veel dat het een echt
wapen was. het lag immers
gewoon in een la van de kast
in de huiskamer
hij kon er zo bij...
hij kreeg zijn zusje in het vizier
haalde de trekker over
gewoon om haar te laten schrikken
en zijn plezier
hij hoorde een knal en zag hoe
het meisje viel
haar mooie jurkje werd rood en
hij realiseerde zich nog niet
dat hij zojuist zijn kleine zusje
had gedood
Vervlogen dromen
gooi maar
bloemen in de lucht
jaag je zorgen
op de vlucht
te lang heb ik
de stenen meegezeuld
die lagen op mijn pad
en die ik nooit vergat
heb ze gestapeld
tot monumenten
er afstand van genomen
als vervlogen dromen
kwetsbaar
in het eerste licht
hoe vrijheid heette
was ik al lang vergeten
maar ik zag
de bloemenwei
plukte ze en voelde me
sinds lange tijd weer vrij
Het sterven te zien doven
ik weet
dat ik de kogel
niet meer kan ontlopen
ben gewikt en gewogen
goed bevonden voor het kerstdiner
heb alleen de bruine ogen van een ree
ik kijk ze aan
zie ze staan in twijfeling
weet mezelf een dartel ding
zal onschuldig
naar de bosrand wijken
ze lijken doelloos weg te kijken
maar komen in het donker terug
om niet het sterven te zien doven
in mijn jong reebruine ogen
Tot de zonnewende
er waait onrust
in de bomen
bladeren krijgen geen respijt
jachtig strijdt
het licht met donker
in deze vreemde tijd
mensen zoeken warmte
bij een gezellig vuur
verjagen kou tot in het late uur
deuren en gesloten luiken
houden magie en geesten
uit het duister buiten
die 's nachts feesten
tot de zonnewende als licht
zijn krachten weer leert kennen