Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Spielerei en gekte
we draven door
en graven weer
naar de geschiedenis
van het authentiek detail
in de cirkel der historie
is dat altijd het geval
als wij in een stijlloos
vacuüm zijn beland
de mens grijpt terug
naar schoonheid uit
verleden tijd omdat heden
zonder inspiratie blijft
ook muziek en schilderkunst
borduren voort op
vroegere patronen maar
vernieuwing wil niet komen
chaos schrijft in gedichtenland
omdat ieder alles van poëzie
denkt te weten zijn slechts
spielerei en gekte overgebleven
De wereld van hiernaast
in het diepe rood
van ondergaande zon
buitelen kleine gnomen
met veel plezier in de
toppen van de bomen
kobolden springen
op de grond waar
het eerste licht
van de nieuwe maan
traag tevoorschijn komt
op de open plek
van het donkere bos
dansen elven en feeën
op het zachte mos
hun openingsrituelen
oplichtend tussen
vage lage struiken
ogen tovenaars en
zwijgzame druïdes
uit het verre buiten
ik ben in de wereld
van hiernaast geweest
die wij in onze haast
helaas niet kunnen zien
of toch in alle rust misschien
Kittig hoog klikken hakken
verleidelijk winkelt de straat
dringt ongemerkt haar kleuren op
aan argeloze passanten
warm vertellen geuren op
delicate wijze hoe laat het is
nodigen uit tot een kleine dis
maar niet nadien etalages
hun snuisterijen hebben getoond
appellerend aan de smaak van de koper
verlokkelijk is bling bling
dat opgepoetst straalt
en artistiek fraai is uitgelicht
kittig hoog klikken hakken
het wachten is passioneel amicaal
met de vrolijke taal van witte wijn
zachte muziek schildert
in speelse tonen een achtergrond
van beleven en uitgekomen dromen
In confrontatie
ik heb het landschap uitvergroot
groen in duizend tinten
op maagdelijk linnen gladgestreken
maar aan pigmenten kleefde dood
wilde het vitale en de
oerkracht van de zee weergeven
golven vangen in hun schuimig grijs
zelfs geen waterspat bleef hangen
zag de storm schimmig jagen
voelde uit donkere wolken regen vlagen
striemend pal in mijn gezicht
het woest natuurgeweld heb ik gemist
ik zoek altijd naar extremen
om weer te voelen dat ik echt besta
niet de zachtheid van het meebewegen
maar in confrontatie met waar ik voor ga
Lachte geluk
hij speelde met blokjes
in alle vormen en kleur
stapelde langzaam tot bouwen
in tijdloze aandacht
lachte geluk voelde hij
warmte en vertrouwen
toen kwam het kind
speelde met wind
danste op hoge voeten
haar open gezicht
bleek en wat sproeten
groette hem stil
in voorzichtig kijken
begrepen zij beiden
dat ieder anders was
speelde op eigen wijze
samen en toch apart
dat echt delen voor later was
Wolkte weg in dromen
ik had vroeger al
mijn eigen stek
een plekje waar ik speelde
het liefst bouwde ik
mijn zandkastelen
gevuld met fantasie
pas jaren later
ging me dat vervelen
keek ik peinzend naar de lucht
voelde me als vogel
in een vrije vlucht
wolkte weg in dromen
bevolkte mijn luchtkastelen
met kamers vol verhalen
legendes in mystieke talen
landen was vaak een probleem
ze trokken altijd aan me
met hun eeuwig koude handen
moest onder de mensen komen
me bewegen in het leven
maar ik voelde me totaal ontheemd
Terwijl storm bossen rooit
weer laat de natuur zijn
vleugels vieren om de ondraaglijke
saaiheid van het leven te versieren
de rivieren zijn geknecht
hun speels meanderende bochten
afgesneden en weer recht gelegd
maar een stortvloed zal
de vele dijken doen bezwijken
water zal zijn overloop weer krijgen
hagel gaat de oogsten stenigen
terwijl storm bossen rooit en
een regenboog de heuvels glooit
kom maar heldere zon
en brandt het laatste tere blad
in de verstuiving tot woestijnen
nog zijn het slechts details
maar de eerste tekenen zijn er al
saaiheid brengt het leven in verval
Reikende handen
ik heb nooit geleerd
reikende handen
met elkaar te vergelijken
pas in het schudden
kon ik voor even
diep in de ogen kijken
vaak maakte me dat
niet veel wijzer omdat
ik de ziel nauwelijks zag
toen jij mij je hand gaf
voelde ik intuïtief
dat het voor eeuwig was
met het paradijs
in onze ogen zijn we
samen naar buiten gelopen
nooit hebben wij omgekeken
het leven was enkel vandaag
de rest zijn we fijntjes vergeten
Uit hoge minaretten
waar uit hoge minaretten
nog gebeden schetteren
gonst door oude tijden
het onherroepelijke einde
vernietiging breekt
monumenten in
hun trots en statigheid
na eonenlange waardigheid
beesten feesten
na het doden van de geest
die opgeslagen lag in
wat ooit beschaving is geweest
als afgoderij en mensenschennis
in dezelfde bloedbaan stromen
zullen woestijnen nooit meer
tot bloei kunnen komen
Sink
An entire sea of water can't sink a ship,
Unless it gets inside the ship.
simulatie,
The negativity of the world can't put you down.
Unless you allow it to get inside of you.
De kilte voorbij
nog hingen
woorden in de lucht
ontdaan van samenhang
licht ontwijkend
als op de vlucht
toen schaduw kwam
ze waren vervlogen
uit de zoete samenzang
van liefelijke zinnen
die langzaam vloeiden
uit intense emoties
heel diep van binnen
toch bracht stilte
de kilheid voorbij
jouw liefde voor mij
Het vlammend rood
de bosrand
staat nog vlammend
in rood krijt bij het
afscheid van de zomer
waar groen
al donker duistert
draden elkaar kruizen
tot herfstige huizen
heeft zij de zon gekeerd
op hete dagen hitte
geweerd en verwezen
naar trillende einders
zij was de poort
van het schaduwrijke bos
het veilige oord
voor schuilende dieren
nu kaalt de dood
als brekende wind
verbleekte takken in het
vergeten vlammend rood
Nog danst haar stem
waar ogen
iets doven in
het late middaguur
ondersteunen
handen en armen vlammend
haar geestdriftig vuur
ondanks het verstrakken
van lijnen in het gezicht
blijft haar uitdrukking lief en licht
in haar bevallig gaan is een
zekere traagheid ontstaan
die ruimte geeft aan een lach
waar vroeger kracht
en alertheid was
is tedere broosheid gekomen
nog danst haar stem
op de melodie van voorheen
zij is niet alleen in haar dromen
Het applaus is grijs
hij poetst en polijst
spreekt van zilver
maar zijn woorden
slaan zwart uit
wanhopig kijkt hij
zijn toehoorders in de ogen
ziet wat hoofden gebogen
terwijl de rest hem ontwijkt
nog is hij niet klaar
wie zwijgt stemt toe
maar het applaus is grijs
en zijn stem doodmoe
als hij het katheder verlaat
met een nietszeggend gebaar
ziet hij op de voorkant prijken
spreken is zilver goud het zwijgen
Vogels
Te zijn een vogel, altijd vrij,
te zijn zo'n fluiter, altijd bij,
om dromend door de lucht te zweven,
om je vliegend uit t leven.
En dat allemaal heel olijk,
want je bent iedere dag heel vrolijk.
Wat zal dat een opluchtend gevoel zijn,
om zo-even los van alles-te kunnen zijn.
Naar ach, dat is per slot van rekening maar een wens,
want tenslotte ben ik geen vogel maar een mens.
(1980)
Werd de ogen geopend
er waren weer
edelstenen gestrooid
op het pad dat ik liep
ik was verblind
maar het kind in mij
werd de ogen geopend
het kraaide en
graaide naar het
onverwachte plezier
speelde met licht
van de zon en kleuren
uit het scheppingsgebeuren
ik bleef stil door de schat
die tweedeling bracht
besefte op tijd mijn ongelijk
voelde me rijk
met de uitgelatenheid
van het kind in mezelf
proefde geluk
in de vroege ochtenddauw
mijn dag kon niet meer stuk
Subtiele hofmakerij
in vleugjes parfum
rook ik even de feestjes
het plezier en vertier
van het uitgaansleven
geen losbandigheid
maar de ongelimiteerde
handigheid in flirt
en subtiele hofmakerij
zag in ogen
het ongeremde
jezelf verwennen
met drankjes en pil
de zoektocht naar
het nieuw onbekende
grenzen verleggen in
het je niets laten zeggen
toch heeft deze vitaliteit
een nare bijkomstigheid
ontwakende katers zijn
niet aaibare ochtendhaters
Scherp afgetekend
het is mijn keuze niet
waar in het donker
scherp afgetekend
de vleermuis vliegt
waar spinrag hangt
en zompige aarde
vol groene varens
mijn voetstap vangt
een zuigend contact
dat iedere stap
moeizamer maakt
naar het inktzwarte ven
dat spiegelend
laat zien wie ik ben
stilte doet rimpelen
in golfjes schrik
van die plek word ik gek
kan hem toch niet ontlopen
het is de enige plaats met nog
een sprankje hoop op boven
At the Psychiatrist
Yes, I'm looking
got eyes for that.
Yes, I'm looking
does it make you feel sad
or something?
Well, have a visit at the psychiatrist then
if you think like that.
'cause you know I'm only looking
'cause I've got eyes for that.
Psychiatrists, they will welcome you
just with open arms, yeah right!
and if you think one talk will do
The psychiatrist will give you a light:
A light in the darkness, 'cause you can't see.
Now, there's darkness all around you.
So you seeing other people looking makes you angry,
'cause it's not really what you can do.
And because of the psychiatrist needs money;
He tells you: "Untill the next time honey".
And you? Poor little naive one;
Before you discover he uses you,
with the money he's gone.
Wiegedood
Thomas,jongen,
je was nog niet zo groot.
14 maanden pas
en dan al dood.
Jouw vader, moeder
en Eileen
voelen zich met
hun verdriet
alleen.
In de Hemel
zul je zijn.
Lief, levendig jongetje,
wat was je nog maar klein.
3 Februari
was jouw sterfdag.
Ik hoop datje nu wel
in het licht leven mag.
Nu hebben wij
nog pijn hiervan
want je blijft onze
kleine dappere man.
Jij bent gelukkig nu, dat wel.
Als wij straks bij je
zullen zijn
zal het voor ons ook over zijn,
die hel.
Tot die tijd
zullen we
voor je bidden.
Ach Thomas,
diep in ons hart
ben je toch
in ons midden.
(Schrijfopdracht van 9 Februari 2008)
De namen zijn veranderd wegens de privacy van de betrokkenen.