Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Grijze schemerdromen
waar licht
altijd dartel en
speels overheerst
komt schaduw
in donkere vlakken
hun plaatsjes afpakken
nog is het zonneseizoen
maar ook het bladergroen
lijkt al iets het vervagen
stilaan zal de herfst komen
met grijze schemerdromen waarin
oogst kleurt en nog naar zomer geurt
Uitdagend rood
hij was rond
uitdagend rood
ving mijn blik
ik wist dat hij zou
gaan bewegen
als ik hem vond
gaf een pass
hij rolde van mij af
een felle streep
in groenig gras
als een magneet
trok hij me aan
ik bleef gaan
naar links en rechts
in subtiel toucheren
van voet naar borst
dan hoofd en knie
binnenkant paal geniaal
Geen ruines
wij kenden het spel
van eb en vloed
met zand en de golven
bouwden de dijkjes
wisten bij voorbaat
dat water er over heen slaat
begonnen weer zonder
woorden opnieuw
maar iets verder weg
er waren geen ruïnes
het strand bleef intact alsof
ons plezier geen geschiedenis had
we zagen in schuim
hun overwinningslach op
zand van maagdelijke pracht
Alle scepsis
ik heb de ramen
stevig gesloten
wil alleen nog
het geluid van boven in
mijn ontvankelijke geest
alle scepsis
over religieuze zaken
heb ik overboord gezet
het negatief stramien
was al vroeg aangelegd
hebben is voor mij
geen optie meer
wij komen zonder iets
het levenslange vergaren
eindigt zonder het gespaarde
besef eindelijk
dat ik oneindig ben
en deel in eeuwigheid
het zijn op deze aarde
is mijn unieke aandeel in de tijd
Je lange vingers
je wolkte
wat melk
in mijn thee
de koekjes
liet je niet staan
maar nam ze mee
dekte ze af met
cellofaan om oud
worden tegen te gaan
je lange vingers
rond kop en schotel
sierden het porselein
door jouw elegant
bewegen leken ze nog
net iets verfijnder te zijn
we hebben samen
intens genoten terwijl er
bijna geen woord is gesproken
De koele tuin
confetti bloemen
veel ballonnen voor
ultiem plezier
muziek en lachende
gezichten in een
snelle polonaise hier
ogen glinsteren
willen zonder remmen
naar het onbekende
sneller en alerter
op zoek naar het intieme
in geheel verloren gaan
wij zijn de
drukte ontvlucht om
in stilte bij te komen
de koele tuin
een heldere nacht waarin
sterren aan de hemel dromen
wachtend tot de maan
hen zal verbleken om
de zon zijn dag te geven
Leven tekenend
wij cirkelen
op het internet
in data zijn onze
gegevens vastgelegd
talloze dossiers
verhalen over
het doen en laten en wij
hebben weinig in de gaten
denken ons heel
anoniem in gaan en komen
big brother ziet alles
behalve nog je dromen
het lezen van
dit virtueel verslag
geeft ons zicht in tijd
maar geen werkelijkheid
pas in foto's
zien wij het bestaan
hoe alles jaar na jaar
leven tekenend is gegaan
Is bloeiend vergaan
ik wist het beeld
elegant en strak met
blinkend staal bekleed
waar zijn licht
weerkaatste wilden
mensen weer samen praten
maar omdat natuurlijk
gezag alle harten bond
verloren anderen hun macht
er werden al snel
schaduwen gesmeed
tegen zijn rijzende zon
het beeld werd beklad
de sokkel ondergraven
door leugens en valse vragen
de oase die groeide is
bloeiend vergaan de woestijn
heeft alleen het oud roest laten staan
Contrast
iedere dag weer
doen de kleuren
van nieuwsbeelden
zeer aan mijn ogen
het lijkt erop
dat zij de realiteit
willen ontlopen met een
valse voorstelling van zaken
of het iets heeft te maken
met manipuleren
moet je mij niet vragen
ik stel de kleuren steeds bij
omdat anders contrast
zijn waarde verliest en
alle info wordt opgediend
als warme eenheidsbrij
Haar unieke licht
er ging een galerie
aan mij voorbij
alleen zij was er niet bij
verdween in een
vluchtig beeld waarin
haar ziel heel even naar mij keek
zij tekent de
beladenheid van stilte
waar alleen expressie spreekt
uit een ijlte
die met kleuren
ingehouden warmte speelt
na een ontdooiend begin
openen ogen en gezicht
kom je binnen in haar unieke licht
Volks en licht vulgair
ik wil mijn dromen slijten
zij zijn voor mij
steeds meer een last met
iedere keer een andere cast
in de meest
bizarre decors worden
afschuwelijke scenes uitgelicht
die ik in vergeten niet meer wist
het taalgebruik is
volks en licht vulgair
er is geen enkele zelfreflectie
in hun irritante beter weten air
godzijdank is er
gelukkig nooit publiek
want de muziek zweept op
tot buitenzinnige razernij
toch speelt niemand mij
pas als ik wakker word
mis ik de hoofdrolspeler die
hoort in het midden van de rij
Pure rust
in de chaos en hectiek
vandaag zie ik een sarcofaag
die pure rust uitstraalt
bij afwezigheid van tijd
door millennia gekleurd
met trotse zelfverzekerdheid
zijn is zo in stand gebleven
met alle exhibities
uit een rijk vroeger leven
het hebben is vergaan
in strijd en dwaze oorlogen
waarvan de zin ons is ontschoten
wie zijn we nog
op de dwaalsporen van geld
en macht die gezag hebben verkracht
ook ik ben vluchteling
ben al mijn hebben kwijt
gelukkig is er nog altijd mijn geit
Zijn eigen wereld
hij bouwt
zijn eigen wereld met
lego en wat play mobiel
praat honderd uit
geeft alles wat zijn
handen maken een ziel
knutselt met dimensies
speelt met vorm
kleur en zwaartekracht
lacht als wat hij
in gedachten had ook lukt
zich laat zien als vliegmachine
niets ontgaat hem in
zijn grensverleggend spel
fundamenten legt hij zelf wel
Hun bedjes gespreid
valse schaduwen
tekenen deze tijd
waarin sociale cohesie
verandert in haat en nijd
wij hebben hun
bedjes gespreid maar
zij dromen zich al sultan
in het nieuw ottomaanse rijk
er komen weer
kristalnachten aan want
vrijheid en naastenliefde
mogen en kunnen niet bestaan
staan wij nog voor
onze normen en waarden
of laten wij deze gesels
maar rondgaan op aarde
De tijd
De tijd die vliegt voorbij
dat is bij jou maar ook bij mij,
ze vliegt zo snel zo snel voorbij,
maar ze vliegt nog sneller
als ik dicht bij je ben
en als ik je dan even niet een zie
dan gaat de tijd zo traag
dat ik me dan soms afvraag,
heeft de tijd dan geen tijd
op de momenten dat het moet.
Kan de tijd nu maar even stil staan
als we dicht bij elkaar zijn
dan kunnen we genieten van het samen zijn,
maar dan denk ik laat de tijd maar vliegen
laat de tijd maar doen
dan gaat de tijd wat rapper
als we niet bij elkaar kunnen zijn.
Al mijn dromen
we liepen samen
praatten honderd uit
maar alle stappen
die we namen brachten
ons niet echt vooruit
nog keken wij
naar een verdwijnpunt
in wat nevelig wit
droegen argumenten aan
consensus hebben we gemist
de woorden stokten
hun vloed nam af
ons aanvankelijk
enthousiasme koos
steeds het verkeerde pad
ik heb je hand genomen
jou in stilte al mijn
dromen laten zien
je ogen glansden licht
we dansten naar opklarend zicht
In sierlijke gebaren
ik wist
dat jij ze had
een schaal vol kralen
gebeurtenissen en
herinneringen uit een
leven vol van in de wereld zijn
liefde en pijn
markeerden de jaren
in hun vorm en kleur
belangrijke momenten
bepaalden de lengte
er was geen willekeur
jij reeg ze met
het sterkste garen
in sierlijke gebaren
iedere dag weer koos
jij een ketting uit het leven
ook al deed het dragen jou zeer
Lange trage rollers
koel rollen
de golven om
hun kuiven vallen
voor een heldere zon
ooit hebben zij
met vliedende vloed
in een noordwesterstorm
verwoestend toegeslagen
toen joegen afvalhout
en losgeraakte stukken
puin langs het steeds
verder kavelende duin
wie nauw luistert
hoort berouw in het
zacht gefluister over
dit extreem geweld
hun schoonheid
in de lange trage rollers
maakt nog sissend goed waar
het strand toen heeft gebloed
Met een kus
het is jouw warmte
die ik voel als je straalt
ver van mij vandaan
een koesterende wind
die lief tegen mij spint
in een langzaam passeren
jij bent de zon
schijnend in een scherm
vol kleurige contrasten
zie anderen bewegen
maar jouw gezicht
begint meteen te spreken
waar het geluid
nog hapert lacht al
je innemende mond
formuleert zonder
tonen de schitterend
zomerse morgenstond
met een kus sluit ik af
wens je een heerlijke dag
voel de wind die zachtjes spint
Onthutst
er was een klik
het onbestaanbare
gebeurde
onthutst zag ik
het land van melk
en honing in je ogen
niet het gewone
uit de doos met
alledaagse dromen
maar ik was daar in
de schoonheid van het
pas geschapen paradijs
jou aan mijn hand
en jij volmaakt op
een goudgeel strand
we spiegelden
in helder water
ik zag je klaterlach
wat jou ontbrak
had ik te veel toch
pasten wij als een geheel