Op zonnewind

wij zijn
onverhoeds het
luchtruim ingedoken
met gedachten als
vleugels en ogen al
de horizon voorbij
eindelijk totaal vrij

alleen de lach
legt beslag op de
koers die wij
willen aanhouden
in de chaos die
ruimte ons biedt met
als baken ga en geniet

vervluchtigd
driften wij langs
stelsels en sterrenhopen
liggen lui op zonnewind
naar rode reuzen te
kijken zonder iets van
deze implosies te begrijpen

het was met
de rust gedaan toen
wij naar de zwarte gaten
zijn gegaan waar
antimaterie ons het
bestaan spiegelt nadat
dit leven is geklaard

Reacties