Om even god te zijn

het was geen raken dat
mij voorzichtig maakte
maar eerbied en respect
mijn plaats te weten in
het betreden van de
wereld van hiernaast

ik wist mij gast
ook zonder uitnodiging
die kwam hoopte ik
heel veel later pas
toch mocht ik af en toe
oversteken naar hun leven

waar ordening en tijd
zoals dag en nacht
niet van belang bleken te zijn
zij schaduwden in het volle licht
van ons bestaan hun geestelijk
wereld had er voldoende aan

aardse noden bleven
ongemerkt afwezig in
vorm plaats en ruimte
er was ontmoeten en
info delen door te zweven in
de volmaakte rust van zijn

het is heel vreemd
om even god te zijn
te weten dat het dromen
slechts een verkennen is
van een entiteit die in
volmaaktheid ook nog liefde is

Reacties