Avondliedje
De avond drukt een zwarte doek op mijn gezicht
en smoort met koele hand mijn kreten,
trekt onvermurwbaar de wereld voor mij dicht
waar ik, door weinigen gekend, al ben vergeten.
Na mij beroofd te hebben van de kleuren
geeft hij mij over aan de nacht.
Misschien zal er niets ergs gebeuren,
wordt het duister door de morgen ontkracht.
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Je moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Klik hier om meteen in te loggen.
Voer hieronder je gegevens in om in te loggen:
Nog geen account? Maak er dan snel eentje aan!
Gebruikersnaam of wachtwoord vergeten?