Over epilepsie

Ik val.
Ik lig
op de grond
en spartel.

Nee,
ik ben geen
kleine hond
jong en dartel.

Nee, dat
is het nie.
Ik lig daar,
want ik heb
epilepsie.

Ik heb een toeval,
kan er niets aan doen.
Er komt ook geen hulp
want wat moet men dan doen?

Ik ben ook nog eens
bewusteloos,
dus ik kan niets.
Ik ben dus helemaal afhankelijk
van u,
dus doe dan ook iets.

Zeg me niet:
"Epilepsie zit
tussen de oren".
Wat is dat nou voor onzin,
blaas niet zo hoog
van de toren.

Want zo laat je blijken
dat je niet weet wat het is.
Nou, ik kan je vertellen;
Het is geen kattepis.

Als iemand op de grond ligt,
bewusteloos spartelend en al.
Denk dan niet alleen aan je eigen hachje:
Klem iets zachts tussen de tanden van de patient
en zorg dat-ie-vrijuit kan spartelen,
da's al.

Een epilepsie patient
is goed bij z'n verstand.
Hij wordt enkel af en toe
puur door z'n bewustzijn
overmand.

Als u dan wel begrip heeft
voor zo'n situatie:
Steun dan ook ons fonds
en geef ons dan zo'n gratie
dat we er nu wel bij mogen horen,
want anno 2011 wat het nu dus is,
zouden we ons niet
aan zulke dingen moeten storen.

2011, Pina Jones.

Reacties