Waarom moet het zo ver gaan?

Lieve Mama,

Waarom heb je het zo ver laten komen,
Waarom heb je het zo ver laten gaan.
Is dit wat je soms wilde?
Om er eigenlijk alleen voor te staan?
Dat is je dan aardig goed gelukt,
Voor mij met veel verdriet.
Maar ondertussen ben ik er achter gekomen,
Dat je dat helemaal niet ziet.
Je ziet niet wat je allemaal met ons doet en hebt gedaan,
Ik zal je één ding vertellen, dit kost me wel een traan.
Geen traan van blijdschap, maar van verdriet.
Ik hoor dit eigenlijk niet te zeggen.
Maar misschien dat je het nu eens een keer inziet.
Je krijgt me niet meer terug, het is nu te laat.
Ik wilde je altijd wel vertrouwen, want jij was mijn toeverlaat.
Nu zoek ik dat bij iemand anders, ik ben aardig goed op weg.
Maar omdat hun mijn moeder niet zijn, heb ik wel een beetje pech.
Pech met dat hun soms niet alles begrijpen, begrijpen met hoe erg dit eigenlijk is.
Want alles wat voor mij nu allemaal gebeurt, dat is een erge gebeurtenis.
Met veel pijn in mijn hart ga ik nu verder met het leven.
Maar ik zal nu en later, alle hoop die ik heb nooit opgeven!
Ik ben hard en ik blijf hard, maar dat is goed bedoeld.
Ik hoop dat de pijn die ik nu heb, dat jij die ook eens een keer voelt.
Dan weet je dat het erg is, en dan kijk je er anders tegen aan.
Misschien kom je er dan achter, met wat we allemaal moeten doorstaan.
Lieve mama, ik houd echt nog wel van jou.
Maar met alles wat er is gebeurd, is het zonde van mijn toevertrouw.
Maar je moet onthouden, dat het met die woorden nog niet goed is.
Het zal alleen maar beter worden, als jij alles snapt en begrijpt in deze gebeurtenis.

Ik hoop dat je mijn gedichtje begrijpt.
En anders dan maar niet,

Liefs, Michelle

Reacties