Niet voorbij

De wind fluistert zachtjes jouw naam,
Maar de regen wist het uit.
Het wegtikken van de seconden,
Beelden van ons,
Weerkaatsend in de ruit.

Jouw ogen waren grijs,
Maar ze vernamen al mijn kleur.
Die nacht dat ik voor het eerst,
Door degene van wie ik het meest houd,
Werd verscheurd.

Een stem in mij zegt het is zo goed,
Laat het rusten,
Het is achter de rug.

Maar een ander in mij zegt ga door,
Blijf hopen,
Ooit komt hij terug.

Van binnen is het leeg,
En van buiten is het koud.
Duizend vragen onbeantwoord,
Toen ik de klap kreeg.

Met mijn rug keer ik me naar je toe,
Maar met mijn hoofd kijk ik om.
Ik kan je hier niet alleen laten,
Niet totdat ik weet waarom.

Als je ooit weer opstaat,
En terug kijkt naar wat je had.
Probeer dan te denken aan mijn liefde,
Dat is iets wat je nooit verlaat.

Als je gevoel zich bedenkt,
En je verstand zegt: ik wil haar terug.
Keer dan om en reik uit naar mij,
Het is niet voorbij.

Reacties