Afgebroken zwangerschap

Ik heb mijn ogen uitgekeken,
bij de eerste keer dat ik jouw hartje zag kloppen.
Je zat meteen in mijn hartje!
Totdat mensen gingen dreigen.
Ik was bang, bang om jou kwijt te raken.
Het is raar, maar vond dat ze jou niks mochten maken.

Ik kon kiezen, een leven laten leven in mij,
dat gevoel maakte me zo blij,
of, ik ging jou weg laten halen.
Wat heb ik zitten falen.

Ik heb de verkeerde keus gemaakt,
en heb er ongelooflijk veel spijt van!
Maar ik weet, ik vergeet jou niet meer!
Nooit meer in mijn leven.
Het lijkt wel, alsof ik jou boven m'n hoofd heb zweven.
Zodat jij daar ook nog verder kan leven.

Reacties