Blijf hopen

Je loopt alleen, je schouders gebogen
diep in de kraag van je regenjas
Weer loop je alleen, je hoop is vervlogen
Je bouwde aan een toekomst, nu heb je er geen
Je voelt je zo leeg en je haast je naar huis om daar wat te schuilen
als je kunt om te huilen
Je eigen is het enige wat nog bleef
Langzaam spreidt zich de pijn als een loodzware last waaronder je voelt te bezwijken
Dagen die zonder eind zullen lijken, nachten die eenzaam en koud zullen zijn.
De liefde voor de ander viel uit je handen
en ligt aan je voeten in scherven uiteen, vertrapt en versplinterd tot niks
Meer dan gruis, verloor je je liefde, je toekomst, je thuis
Alleen met jezelf moet je je verdriet verwerken
Als een dier dat zijn wonden likt en zich verstopt in zijn hol...
Je betaalt voor je liefde een zware tol..
Maar er komt weer een dag dat de waanhoop je verlaat
Dat je je schouders recht hebt en je hart weer open gaat
voor een nieuwe liefde en een nieuw begin
Een beetje ouder en een beetje wijzer duik je het leven moedig weer in!

Reacties