Niets wil dan meer

Een gevoel dat steeds weer boven komt,
Dat gevoel doet zoveel pijn,
Het wordt pijnlijker als een soort 'wond',
Het gevoel van eenzaam zijn,

Want in een overvol klaslokaal,
Loop ik door het lokaal heen,
Zie ik de leerlingen allemaal,
Maar voel ik mij alleen,

Dan voel ik weer die pijn,
Die snijdt door mijn lichaam,
Een gevoel ver van fijn,
Waarvoor ik me eigenlijk schaam,

En opeens wil dan niets meer,
Gaat alles zonder reden verkeerd,
Het is niet voor de eerste keer,
Het voelt alsof je je steeds bezeerd,

Maar van binnen breek ik,
Er is niemand die dat ziet,
Alsof ik het zo weg slik,
Toch blijft steeds het verdriet.

Reacties