Omdat ik Donny zo mis

Wat hier komt te staan gaat over een persoon.
Die uit het niets in m'n leven is gekomen, uit niks leerden wij elkaar kennen.
Op een hele abnormale manier, deze jongen, mocht ik eerst niet,
ik kon hem niet luchten of zien, tot ik hem voor de lol opving,
want een vriendin liet hem hartstikke hard vallen.
Ik ving hem toen op, en toen is er iets moois uitgekomen,
toen ik hem voor het eerst in m'n hele leven zag, de 1e seconde,
de knuffel die ik al me vrienden geef, bij hem, toen ik die dingen meemaakte,
zat er een mooi gevoel achter, dat gevoel, dat gevoel is onbeschrijfelijk.
Ze noemen het verliefdheid, maar ik heb er geen woord voor,
het gevoel dat ik bij deze jongen heb, heb ik nog nooit eerder gehad,
het was als liefde op het eerste gezicht, die 1e seconde, was het meteen raak.
Ik wist dat hij de jongen is waar ik oud mee ga worden.
Deze jongen... maakt mij aan het lachen wanneer ik het moeilijk heb,
hij zorgt voor de tranen van vreugde wanneer ik ze nodig heb,
hij is er voor me wanneer ik dat nodig heb, hij is mijn wederhelft,
een tijd terug, wanneer ik in het water keek, in mijn weerspiegeling,
ik zag maar een half meisje, een incompleet meisje,
en nu weet ik zeker, dat als hij en ik samen in dat water kijken,
het lijkt, alsof we 1 zijn, en voor mijn gevoel is dat ook zo.

Alleen nu is het zwaar, hij is nu op vakantie, en ik zit nog in dit kikkerlandje,
ik huil elke ochtend, middag heel even, en in de avond, komt alles,
elke keer huil ik minstens een uur, omdat ik gewend ben, om hem te zien,
hem in zijn gezicht aan te raken, hem tegen me aan te drukken, hem een kus te geven,
ik mis hem zo erg en nu ik dit verhaal schrijf rolt er weer een traan over m'n wang...

Donny, je moet weten dat ik heel veel van je hou en dt ik niet zonder je kan!!!

My Love For You Can't Be Described In Words