Strofes zijn wat paragrafen in boeken zijn, delen tekst die op zichzelf een eigen karakter/verhaal hebben.
Wat ik bedoel is de afbraak van een zin op een voor het gevoel onlogisch punt.

Bijvoorbeeld:
Wat ik bedoel [adempauze]
is de afbraak [adempauze]
van een zin [adempauze]

Wanneer je bovenstaande hardop leest, met de adempauzes, dan klinkt het zelfs bijna als een gedicht. De flow is goed.

Maar lees je het hardop op deze manier, dan ontbreekt de flow:
Wat ik [adempauze]
bedoel is de [adempauze]
afbraak van een [adempauze]
zin [adempauze]

Door de regels op het juiste punt af te breken is het makkelijker leesbaar, voel je aan waar klemtonen liggen en is de tekst begrijpelijker.

Ik hoop dat je er wat aan hebt en er misschien iets mee doet.
Maar zoals ik al zei, het valt allemaal onder dichterlijke vrijheid. Bijna niets is 'not done' bij gedichten.

Cheers

Ik zocht het woord waarmee ik het om me heen zie van mensen die dichten
( wil er toch nog even op terugkomen - smile - ) het zijn dan toch gewoon strofes Bas ?
ik hou het zeker in mijn achterhoofd.

op mijn website ( pagina het nieuwshoekje ) zie jeen blad uitgegeven met het gedicht : zoon van Afrika. en precies zoals ik het heb geschreven staat het erin
kijk maar eens.

tot gauw maar weer ciao !! Fairouz

Hi Fairouz, het is absoluut niet tegen de regels hoor (dichterlijke vrijheid), maar ik vroeg het me gewoon af, omdat een gedicht mooier uit de verf komt wanneer de flow goed is.
In een gedicht hou je als lezer bij elke nieuwe regel een korte denkbeeldige adempauze, net als na een komma of punt. Lees je gedichten eens hardop met dit in je achterhoofd en dan voel je vanzelf wanneer de flow goed is.

Cheers, Bas

goedemorgen ( Bas is het he ? )
ik heb er absoluut geen reden voor. hoogstens dat het gedicht wat langer lijkt misschien
eigenlijk heb ik hier nog nooit een opmerking over gehad.
oh, nu ga ik er ontzettend op letten ( smile )
wel fijn dat je de gedichten ook echt leest

ik hoop niet dat het tegen de regels is ?
Fijne maandag, Fairouz

Hi Fairouz, heb je er een reden voor dat je zinnen vaak afbreekt op onlogische plaatsen? Door zinnen af te breken op gevoelsmatig verkeerde plaatsen haal je de 'flow' uit een gedicht.
Wat ik bedoel (voorbeeld):

dankzij onze toenmalige
Koningin
kwam alles nog enigszins
goed en werd het
zelfs nog een bescheiden
feest

i.p.v.

dankzij onze toenmalige Koningin
kwam alles nog enigszins goed
en werd het zelfs nog
een bescheiden feest