Een beetje teneergeslagen, kijk ik naar de grond
denkend aan jouw woorden, wat je wel niet van me vond.
Me zussie kijkt me aan en glimlacht,
sorry , voor haar heb ik ff geen aandacht.
Mijn gedachten gaan ergens anders heen,
ik wil even op mezelf zijn, helemaal alleen.
Kan ik wel vergeten , ze rent me achterna,
ze wil maar steeds bij mij zijn en niet bij me ma.
Ik laat me op bed vallen, zij komt naast me liggen.
Ze woelt en kroelt door mijn haren,
en ze blijft me maar aanstaren.
Ze is klein maar ze merkt het wel,
klein kreng , nu trekt ze aan mijn oorbel.
Dan geeft ze me snel een knuffel en zegt,
"Daan , je bent wel erg aan hem gehecht.
Ik snap het helemaal niet meer,
waarom doet verliefd zijn toch zo zeer?"
Ze is bijdehand maar en lieve meid
zoo lief , zelfs met haar koppigheid.
Ze snapt dingen veels te snel
ik zeg , nu even niet, maar beloof dat ik het haar wel een keer vertel !