altijd was er
dat wispelturige lokje
springerig midden
op je voorhoofd
wilde nooit op haar
plaats blijven zitten
bij iedere staccato
sprong zij uit de band
moest dan met een
correctieve veeg
weer terug naar
haar geboorteplaats
als jij je betrapt voelde
was er altijd dat
bijna schuldige lachje
over een gewoonte
waar jouw muziek
echt niet onder lijdt
jouw bewegingen
zijn gracieus en in alle
harmonie op elkaar
afgestemd in de
ontspanning waarin
jij optreedt en speelt