soms schuur ik
even aan de hemel
hopend dat ik
opgemerkt word
heel bescheiden
want ik ben nooit
op de voorgrond
of neem zelden het
hoogste woord
alleen omdat ik
me als eenling
wil onderscheiden
in de massa word
ik nooit gehoord
door patsers
schreeuwers en
jongens met een
grote bek
vaak klop ik ook
in stilte zachtjes
aan de hemelpoort
in alle rust weet ik
dat niemand dat
ook hoort toch
word ik ook daar
gesignaleerd een
beetje genade dit keer