ik dacht je
in mijn
handen te
hebben
uiterst
breekbaar
doorzichtig
kristal
je draaide
warmte in
veelkleurig
verval
in handen
die zichtbaar
waren en
jou koosden
zonder
behoudende grip
wilde je opgooien
terug in je vlucht
nog keek
je om in
een pijlsnel
verdwijnen
om een
keer luid
de schreeuw te
doen van beiden
ik zal je nooit uit het
oog verliezen omdat
jij onderhuids woont
beschut door mijn liezen