Alleen met
pijn in mijn hart
kan ik jou
mijn schuld
terug betalen
van het niet
doortastend zijn
wij dachten zo
het paradijs
in te stappen
dachten dat de
wereld echt op
ons zat te wachten
verliefd a la moment
er was veel te regelen
wij aten het
wittebrood
aanbaden de zon
zonder zorgen
en leefden
beseften langzaam
maar zeker dat
zo bestaan maar
heel even kon in
de echte wereld
de consequenties
waren wolkjes voor
de zon en wij
vluchten in
romantische luchten
jij hebt het mij
vaak genoeg
gezegd en onder ogen
gebracht. maar ik zag
alleen onze liefde
nog is die bij
gebrek aan voeding
niet gestorven wij
branden het vuur
van hart en handen