nog wist ik
ze staan
hun kleur en
schaduw waren
niet vergaan
na lentes zoen
ze bolden in
wit en spruitend
groen net iets
boven de warm
vruchtbare aarde
van toen
waar ook de
bruine randjes van
de scherpe winden
nog charmant
verdoezeld hun
plaatsjes vinden
na dagen mist
zijn de knoppen
eindelijk gezwicht
voor het warme
licht van de weer
stralende voorjaarszon