ik hoorde ze
schuifelend
naderbij komen
zag hoe stilte
haar hand op
zijn arm stuurde
waar hij al lang
in een vage einder
tuurde in een wereld
die hem vergeten was
hem niet meer zag
als medemens
zij kenden hun
plaats al een leven
lang in deemoedigheid
dicht bij hem en het
voelde als vroeger thuis
met hun voorouders
die hen in voorleven
normen en waarden
hadden gegeven
voor een plaats als
mens onder de mensen
zonder aparte wensen