we liepen
opgewekt
voor de wind
een zonnetje
recht vooruit
blij met onszelf
en de gang die
wij erin hadden
ik hoorde jou
zelfs neurien
een voor mij
onbekende melodie
in een taal die
ik niet verstond
iets uitheems
we stopten
en ik vroeg je
iets te zingen dat
dichtbij bij mijn
emoties kwam
ookal omdat ik
jou kende je
lichaamstaal
was mij bekend
je ogen spraken
ik heb je handen
gepakt de energie
stromen kunnen
voelen en hoe zij
elkaar versterkten
jij hebt mij
binnengelaten in
de rijkdom van jouw
muziek de tijd klank en
pijn van herinneringen
dat jouw volk
heeft moeten doorstaan
om de vrijheid door te
geven aan de kinderen
in gedeelde geschiedenis