Wel ging hij
Er vaak even
Tussen uit naar
Het plantsoen
tegen de grote boom
zitten met rug
en met handen
contact maken
luisteren naar
de bladmuziek
die bladeren en
wind speelden
daar heb ik
hem gelukkig
zien worden
in zijn eerste
contact met
samen leven
eerst neuriën
en later zong hij
ongekende woorden
jong in het decor van
luisteren en als deel
van het plantsoen
zijn ogen keken
sindsdien gelukkig
als zij wegdroomden
van het eeuwig
blauwe scherm als
vroeger enig houvast
langzaam deelde
hij meer en meer
lichaamstaal waarin
het auditief ruisen
de ontwikkelstructuur
in communicatie was