juist als jij
mee zou
willen stromen
met de groene
lente zee
is alles leeg
de energie is
verbruikt om zelfs
ook maar rechtop
te blijven staan bij
alle uitdagingen
van het bestaan
je laat alles gaan
om eerst zelf eens
even bij de mensen
te komen en je
reserves in energie
aan te vullen
nog zou je zo
de wereld in willen
stappen maar het
houvast ontbreekt
alles gaat je in deze
tijd veel te snel
zo rustig leunend
op de vensterbank
gaat het nog wel
maar is er tel
of de bel dan is
er paniek in de tent
de trek is groot
naar bed waar rust
en stilte wenkt waar
men je niet stoort
omdat jij het
gewoon niet hoort