nog net
geen trillende
horizon maar
wel zomers
de verre mêlee
van hooikleuren
met wilde bloemen
en knisperend gras
in de verte
klept de abdijklok
zijn twaalf uurtje
wereld neemt rust
na een vroeg begin
waarvan het fris nog
in de donkergroene
schaduwen hangt
generaties
oude bomen
zien de mieren
naar buiten komen
met koningin in de
droom van 25 graden
om te gaan zwermen
naar een nieuwe stek
de schaduwplek
wordt druk bezet
door hongerig
drukke jeugd
die ook vertier zoekt
en wij op weg
om stilte liefkozend
te beminnen
nog de schrik
van een luide
knap van
een droge tak
door de laatste stap
op weg naar die
uiterst smakelijke
zak patat met