er waren
altijd wel
vonkjes die
oversloegen
vlammetjes
die lieflijk
dansten op het
uitnodigend
ritme van blauw
gele warmte
zij vertelden
elkaar geen
verhalen maar
deelden hun
stralend comfort
wij schoven
wat dichter
naar elkaar
communiceerden
met handen en ogen
waar woorden
tekort schoten
omdat nieuwe
opwindende energie
bezit van ons nam
en wij de heersende
norm verlegden naar
een perspectiefvolle
oplichtende veel
ruimere horizon
waar wij met liefde
ons droomhuis bouwden
gelukkig zonder drempel
want jij lag kussend in
mijn armen meteen thuis