zacht schoven
zij aan bij
jouw tafel om
maar dicht
bij je te zijn
jij die altijd
hun pijn wist en
verlichtend deelde
je vingers
trommelden een
liefdevol ritme
dat vroeg om
mee te doen
waarbij je moest
kiezen samen in
volgen of het
tegendraads touche
ogen keken vingers
voelden de maat
een echt neuriën
maakte hen paraat
in het voldragen
van haar lach in
ogen die alles zagen