langzaam verkleurde
haar lach de spanning
in duizenden kinderogen
nog knipperden zij
op klein vermogen
in een zacht
heen en weer
bewegen kwamen zij
weer tot leven
ademden hoorbaar uit
zo lieten handen
in een sterke kramp
eindelijk hun vingers
weer vrij in een
opluchtend gebaar
in brekende stilte
rezen zij als
een man op van hun
plaats zongen en klapten
het dak van de zaal