nooit heb jij
dat koppie
laten hangen
in jouw
perspectief
was er altijd
het verlangen
om te bereiken
wat jij wilde
ondanks
toeval pech
en tegenwerking
bleef jij geloven
in jezelf en
vertrouwen houden
in het lied
van de mensen
om je heen
toch zijn er
tranen geweest
van onmacht
en verdriet om
het gevoel dat
iedereen jou
verliet en jij
alleen bleef met
je eigen melodie
dat eentonig
riep om een
akkoord om
vroeg gehoord
te worden in de
meerstemmigheid
van geestdrift en
enthousiasme tot
ieder aanstekelijk lachte