het gelige licht
viel op je gezicht
waarin ogen sprankelden
sluik haar
verwaaide naar een kant
gerestyled door je hand
je lachte met
een tikkeltje bravoure
in jeugdig nonchalant
je stem had
het vrolijke timbre
met een zacht warme kant
je twijfelde in haast
aarzelde keek achterom
rechtte je rug en was weg
jouw verschijning
heeft een levensgroot
hiaat in mijn ziel blootgelegd
ben nog van mijn stuk
door zoveel geluk heb ik jou
niet eens naar je naam gevraagd