altijd schemert
je warme lach als
zon en maan spelen
tussen verblekende sterren
aan het begin van de dag
jij die in kristal
van de ochtendrijp
de eerste stralen
ziet breken in kleuren
van onvergetelijke pracht
nog dromerig
uit de nacht
ontdooi jij de vorst
in een voorzichtig
verkennen van lente
vogels fluiten
uitbundig concert
bollen barsten
ontluikende knoppen
breken winters verzet