hoor een vaag geluid
voel het zacht gebrom
dat eeuwig leven heet
het is alom
ik kijk pas om als het
octaafje hoger wordt
waar bestaan
zich ook laat zien in
groei en bloei misschien
in het spel van harmonie
dissoneren valse tonen
schaduw in de melodie
het zijn oneffenheden
die men moet leren in het
zingen van een eigen lied
soms daalt in overgang
de stilte neer van een
vergeten stukje land
het lijkt de aarde weer
die ooit geschapen is
door gods blote hand