je ogen smeulen
lijken te heulen met
de vlammen in het vuur
die dansen
wenden en keren in
elkaar eindeloos begeren
soms vonkt er een
ondeugende schijn van
wellustig zijn op je gezicht
in dat subtiele licht
krult onhoorbaar zacht
je diepe donkere lach
waar warme vingers
woordloos zinnen schikken
die beginnen met beminnen