het was een dag waarop
bloemen sneeuw bloeiden
mist de aarde verschroeide
met zijn intense waterkou
jij onzichtbaar in ver
fris stappend de verborgen
gladheid trotserend om
lachend je werk te doen
met een warm gevoel
voor jouw mensen die
met ogen vol eigen wensen
plezierig bezig wilden zijn
je ogen deelden uit
lieten handen wapperen
je stem corrigeerde soms
het te enthousiaste geluid
uren die geluk brachten
op onverwachte momenten
door lieve oogcontacten
op een dag naar jouw hart