ik had de luiken van
mijn comfortzone gesloten
verstoken van buiten hield ik
herinneringen in zwart wit tegen
het steeds donker wordend licht
hagen en struiken
groeiden woekerend dicht
in hun wanhopig zoeken
naar de laatste streepjes zon
herfstte het groen in schaduw alom
ik weet van buigen en barsten
heb mij eindelijk vermand
ben uit mijn zone getreden om
het heden weer onder ogen te komen
verschoond van perspectiefloze dromen